Spijtig dat het niet is gelukt om haar te helpen, aan je inzet heeft het niet gelegen. Soms is het genoeg, en wij kunnen dat vanachter ons schermpje niet beoordelen, dus respect voor je beslissing. Sterkte met het gemis, we kunnen helaas niet alles helen.

Genoeg is genoeg.

Heel veel sterkte Sandra!

Bedankt allemaal voor het begrip en de steun.

Ik verlang naar vroeger, toen ik nog gewoon altijd mijn paarden de wei in gooide zonder mij druk te maken over fructaan, hooi van de boer in de buurt bijvoerde, simpel liet bekappen, lekkere ritjes maakte en het gewoon goed ging.
Zowel bij eigen paarden als bij de fokker waar ik reed .

Geen idee waarom ik de laatste jaren alleen nog maar getrubbel heb gehad.
Iemand van de stichting ter opvang van in beslag genomen paarden, waar ik nu dus werkzaam ben, zei dat je op bepaald moment blijkbaar terug moet betalen voor de vele ongecompliceerde jaren die je hebt genoten/iets moet doen voor de minder bedeelde paarden als dank voor de genoten jaren.

Wie weet heeft ze gelijk, (ze heeft zelf de laatste jaren de nodige problemen gehad, maar doet geweldig werk voor de stichting)

Sandra van Bommel schreef op dinsdag 8 april 2014, 8:09:


Met schuldvragen kom je geen stap verder Sandra. Je hebt het altijd naar beste weten gedaan... méér ?? kán dat ? Nee...dus

Myriam

Sandra van Bommel schreef op dinsdag 8 april 2014, 8:09:

Waarom zou je in hemelsnaam iets terug moeten betalen, wie bepaalt dat? De kosmos??

Ik denk dat iemand die vaak kneuzen opvangt, ondervindt dat hij kneuzen aan het opvangen is.

Laat het los, je hebt het maximale gedaan. En laat je niet uit het veld slaan, vang straks gewoon weer een paard of pony op, als de frustratie om S weggetrokken is. Het bestaat namelijk echt, domweg en gratis zonder terugbetalingsregeling genieten van je paard (ook als het een licht kneuzingsgehalte heeft).

Christel Provaas schreef op woensdag 9 april 2014, 14:08:


Hm ja... dat zou het ook kunnen zijn. Stom genoeg had ik bij ieder paard op zich kunnen voorspellen dat het problemen ging opleveren, achteraf gezien. Waarom ik het toch deed...? Naief? Wat schroefjes los... wie zal het zeggen?
Theoretisch weet ik dat wel, praktisch heb ik nog aardig wat dipmomenten, waarbij ik alles wat ik heb gedaan in twijfel trek. Ik mis haar gewoon enorm.

En laat je niet uit het veld

Nja, kneuzingsgehalte zal wel blijven. Heb voor mijzelf besloten echt geen paard meer te kopen, maar ben wel ingegaan op de vraag van de stichting zweedse paarden alarm om in het bestuur te komen, heb derhalve een lang vergaderweekend achter de rug en ga mij nu dus inzetten voor de paarden die in beslag zijn genomen door de politie ivm verwaarlozing en mishandeling. Dan hou ik mij iig openlijk en bewust bezig met stakkers.

een moeilijke maar ik denk terechte beslissing! knap gedaan, en nu....geef het de tijd,alles moet je nog verwerken van de afgelopen tijd!

wat fijn dat je toch weer aan een "project"kan meewerken voor de zweedse paarden,weet je. alles wat je meemaakt daar leer je weer van en zal ooit een ander paard weer van profiteren, wie weet ben jij wel eens de gene die een eigenaar kan helpen de juiste keuze te maken bij ondraaglijk lijden juist omdat je zelf hebt meegemaakt nu dat niet altijd alle hoefbevangenheid op te lossen is en veel ervaring hebt opgedaan..

"It's not about waiting till the storm has past, it's
about
learning to dance in the rain"

Hoi Sandra, poosje hier niet bijgelezen maar nu wél jouw hele topic gelezen.

Helaas kon de oorzaak kennelijk niet achterhaald worden, respekt voor jou, voor wat je tóch allemaal geprobeerd hebt! Het dier heeft geen pijn meer en nu haar rust.

Voor ons, mensen, blijft de ellende allemaal wat langer hangen.
Ik wil je sterkte wensen met dit verlies.

Wil.

Wie met z'n gezicht naar het verleden staat,
staat met z'n rug naar de toekomst....

Dank je wil.
Ik kan je vertellen dat ik haar nog erg mis en dat ik mij vaak afvraag: wat als ik nu ...
Maar als ik nuchter nadenk, weet ik dat haar problemen complex waren; de zwellingen boven de ogen, het opgeblazen uiterlijk, die rare vacht boordevol weerborstels, die volle uier, die rare ademhaling die ze al vanaf het begin had...
Had ook even mijn twijfels bij aankoop, maar je vertrouwd op die keuring he ...
Tja

Maar klote is het wel.

Sandra van Bommel schreef op dinsdag 22 april 2014, 8:58:


100% herkenbaar, had dit ook (en nog) na het inslapen van Almonteño laatst 16 december 2013.... pffffffffff
Gisterenavond nog foto´s zitten bekijken en dan lekker potje janken...
Ik had geen keuring laten doen toen ik hem kocht, hij was half dood toen en was er zó zeker van en hoopte dat hij wel in orde zou komen. Maar na 3 jaar proberen toch de strijd moeten opgeven want RV was gewoon helemaal rot vanbinnen en hoefbeen was helemaal broos na al die jaren in de pus te hebben gezeten en zou dus niet meer goed kunnen komen.
Soms is het leven niet eerlijk.

Gr. Ilse

Sandra van Bommel schreef op dinsdag 22 april 2014, 8:58:


Wel stom zo'n keuring.
Had je dus net zo goed niet kunnen doen..
Kan je je geld niet terug vragen?