Egon en Piet, bedankt voor het meedenken! Ik las, dat er wat vragen bestaan. Dus hier de feiten:
Waldo is inderdaad de naam van mijn paard. Waldo werd geboren in 1999 en is op vierjarige leeftijd beleerd en voor het eerst beslagen. Mijn toenmalige hoefsmid vond toen al, dat de hoefwand van slechte kwaliteit was. Veel brokkels en scheurtjes. De jaren daarna werd het tobben met zijn hoeven. Vaak ijzers verloren, waardoor de hoefwand een gatenkaas werd. Eind 2005 zagen we het niet meer zitten. IJzers konden er niet meer onder.
Goede raad was duur en ik heb hem de gehele weideperiode het land in gedaan om zijn hoeven te laten bekomen. Ondertussen heb ik mij verdiept in PN en HN gebeuren en besloot het roer om te gooien. Verharde paddock gemaakt met schuilstal.
Uiteraard verklaarde iedereen mij toen voor gek op stal. (Nu staan er al 10 paarden onbeslagen dag en nacht buiten in paddocks met schuilstallen, hooinetten en likstenen!
)
Krachtvoer ging in de ban. Mijn hoefsmid vond het een goed plan om natuurlijk te gaan bekappen. Elke keer als hij op het erf kwam voor anderen, bekeek hij ook eventjes de hoeven van Waldo en was tevreden. De hoeven ontwikkelden zich voorspoedig en ik maakte al gauw weer tochten langs het strand en door de bossen.
In 2008 besloot ik dan ook een wat langere trektocht te gaan maken. Ben gestart in Uithuizen aan de Waddenzee en ben toen in 1 ½ maand via het Jacobspad en Pieterpad naar Givet gereisd. Als het op een dag een lang wegtraject bleek te zijn, deed ik hem hoefschoenen aan. Om hem niet te zwaar te belasten, liep ik er vaak naast. Werd een mooie, dankbare tocht. Nog nooit zoveel gastvrijheid en hulpvaardigheid meegemaakt! De hoeven werden steeds beter.
In 2009 hebben we in 3 weken de Veluwetrail gereden, veelal over zandpaden en dus zonder hoefschoenen. Mooie tocht die ik iedereen kan aanraden, maar kost relatief veel geld voor de overnachtingen. In 2010 onze lange reis hervat en van Givet via Vezelay naar Varzy gereisd, maar nu in gezelschap van mijn vrouw op haar New Forest pony ruin van 6 jaar oud, zonder ijzerverleden en met kanjers van hoeven. Bleek een echte klimgeit te zijn.
Onderweg zag ik toen kleine haarscheurtjes ontstaan in de hoeven van Waldo, zowel voor als achter. De hoefwanden leken erg droog, terwijl we toch wel vaak regen hadden en door plassen en beken moesten lopen. Ik had bekappingsgereedschap mee en onderweg rondde ik de tonen weleens af. De pony had nergens last van.
Na thuiskomst ontstond de scheur zoals getoond op de foto’s. Heb toen een ton Equilife besteld en ben dat gaan bijvoeren. Ik heb de hoef behandeld met Cleantrax via Cabcalor. Hierna begon de scheur uit te groeien en na ongeveer 9 maanden was hij weg.
In 2011 hebben we de reis toch maar voortgezet en zijn we tot aan Périgueux geraakt.
Een loodzware tocht door het Centraal Massief, veel klimmen en dalen over veelal rotspaden en scherp basalt split. Door een glijpartij over mosachtige keien blesseerde Waldo een achterbeen en moesten we een week eerder stoppen. (mijn dochter heeft thuis de peesblessure behandeld en is genezen)De pony deed het weer geweldig en lijkt wel voor dit werk geschapen.
Hoefscheuren zijn niet meer terug gekomen. Voeding(alleen ruwvoer) en omstandigheden zijn hetzelfde gebleven. Ik lees dat anderen ook soms last hebben van (droogte)scheurtjes. Persoonlijk denk ik, dat we de pech hebben gehad, dat in een vroeg stadium al een schimmel is gaan woekeren in die bepaalde scheur. Omdat die scheur in het midden van de toon zat zou het best wel eens zo kunnen zijn, dat door de krachten van het hoefmechanisme de scheur opengetrokken werd. (of denk ik dan verkeerd?)De andere scheurtjes in alle hoeven zijn gewoon verdwenen, al blijft de hoefwandkwaliteit niet zoals ik het graag zou zien. Mogelijk is dit genetisch zo bepaald.
Beetje off topic wel, maar ik kan iedereen aanraden om langere trektochten te maken. Zowel jezelf als je paard knapt er van op. Iedere dag zoveel hartelijkheid, hulp en gastvrijheid te mogen ervaren, maakt je tot een dankbaar en gelukkig mens! Je paard wordt heel mensgericht, een vriend, gehoorzaam, slank/ bespierd en vooral rustig tussen de oren, door alle ervaringen onderweg.
Gr. A3
Warboel
