Hoi,
Ik ben nieuw hier, en heb na een half jaar lezen nu toch wat advies nodig (denk ik)..
Ik heb nu bijna 3,5 jaar een stressgevoelige, kribbebijtende, 8 jarige kwpn-merrie in mijn bezit. Ze kwam bij mij rechtstreeks van de fokker en is na 3 weken gaan kribbebijten. Ik was nog onnozel in die tijd en heb niet gezocht naar oorzaken maar alleen naar gevolgen en heb een poosje maagcompositum van Groene os gegeven en haar geprobeerd meer voer te geven in de vorm van mueslies en slobber..
Ze was altijd een kieskeurige (langzame) eter (duh) maar toen ze een half jaar geleden haar brok en muesli helemaal niet meer wilde en binnen 3 dagen alleen nog maar stro at gingen de alarmbellen (eindelijk) af. Na een scopie bleek ze een maagzweer en overmatige galproductie te hebben. Ze mocht geen brok meer en ik ben hooi bij gaan voeren (op stal wordt 2 x per dag kuilgras gevoerd). Daarnaast voer ik een emmer luzerne en Marstall Force.
Dit was net na het weideseizoen in de winter. En het verschil was direct duidelijk. Ze kwam voor het eerst in 3,5jaar aan in gewicht was veel actiever en sloot zich veel minder af voor de buitenwereld (zowel paard als mens).
Nu is het weide seizoen weer begonnen (savonds/snachts op stal) sinds3 weken en nu dacht ik dat dat de weide het verhaal compleet zou maken en ze helemaal happy zou zijn. Maar ze gaat nu weer van nauwelijks tot niet kribbebijten naar meerdere keren als ik haar zie.. Ze heeft weer meer stress en laat haar luzerne staan.. wat gaat er mis?
Ze werd vorig jaar in de weide veel weggejaagd. Maar nu lijkt ze prima in de groep te staan . (met alleen maar merries) Al ben ik er natuurlijk niet de hele tijd bij.. maar wat ik zo ook van anderen hoor gaat het goed.

Sorry voor het lange verhaal.. ik hoop dat jullie me kunnen helpen?

Is ze van het ene moment op het andere in de wei gezet of is die overgang heel geleidelijk gegaan met steeds een uur erbij? Ik kan me voorstellen dat het precaire evenwicht in de spijsvertering gemakkelijk weer uit balans is.

ILAT schreef op vrijdag 3 mei 2013, 17:25:


Doet ze het kribbebijten alleen in de box of ook in de wei (aan bijv. een weidepaal of boom)?
Als ze het alleen in de box doet, dan lijkt het me duidelijk: niet meer opsluiten, maar lekker buiten laten.

Het is met elke dag een uurtje erbij gegaan. Het kribbebijten is alleen bij poets- en eet momenten. Altijd geweest.

Je schrijft: kribbebijten bij eet en poetsmomenten. Ik begrijp dat je haar in een groep hebt staan overdag. Er is waarschijnlijk toch erg veel stress. Misschien toch een alternatief zoeken Paddock Paradise of waar ze 24 per dag buiten kan staan, wat hooi bijvoeren in een fijnmazig net, is ze lekker lang bezig. Wat afleiden met de poetsmomenten, tussendoor wat oefeningen doen bijv. nek buigen naar de achterhand om een snoepje te pakken, clickertraining bijv. om die cirkel te doorbreken.

Het klinkt toch alsof er weer maagzweer-activiteit is. Als ze 's nachts niet op gras staat, heeft ze dan wel voldoende hooi, liefst in een fijnmazig net, om de nacht knabbelend door te brengen, of ligt er stro op de bodem dat ze kan eten? Bij maagzweren is het zaak dat er zich continu voedsel in de maag bevindt, aangezien de paardenmaag doorlopend maagzuur produceert, niet alleen wanneer er eten binnenkomt zoals bij mensen. Een periode van geen maagvulling kan dan voor nieuwe irritatie zorgen, zeker bij een paard dat er eerder bewezen last van heeft gehad.
Curcuma/geelwortel/koenjit wordt aan paarden met maagproblemen gegeven, dagelijks 2 theelepels. Maar bovenal is nonstop beschikking over ruwvoer belangrijk!

Het kribbebijten tijdens poetsen of andere spannende momenten kan een gevolg maar ook een oorzaak van maagproblemen zijn. Het verschijnsel op zichzelf is moeilijk te bestrijden, wellicht vermindert of verdwijnt het als de voeding en de maag zijn aangepakt.
Ik zou zeggen plaag haar niet met poetsbeurten waar ze een hekel aan heeft. Ik heb een paard dat poetsen haat, het is dan een piranha. Zo'n stalen furminator om de verharing te helpen vindt hij daarentegen weer heerlijk. Dus ros ik voornamelijk met de furminator, zodat hij weet dat ik heus wel rekening met hem houd.
Poetsen is trouwens een mensen-ding.

Christel Provaas schreef op zaterdag 4 mei 2013, 7:34:


Ben het met je eens Christel, maar Vera vindt het echt lekker om gepoetst te worden. Uiteraard op plekken die zij het allerfijnst vindt, maar dat geeft ze ook keurig aan.

Ze gaat er helemaal voor staan. Ze vindt het helemaal geweldig als ik haar op d'r kont(je) net naast de staartaanzet krab. Als ik dan stop met krabben/poetsen, doet ze een stap naar achteren tot ze mijn hand of borstel weer voelt en gaat dan heeeeeel langzaam met haar kont van links naar rechts staan te wiebelen totdat ik weer verder ga, dan stopt ze met wiebelen.

Christel Provaas schreef op zaterdag 4 mei 2013, 7:34:


ook zonder maagzweren is het van groot belang dat er non stop gegeten kan worden. Heeft een paard eenmaal maagzweren opgelopen blijft het altijd een gevoelig punt, maagzweren kunnen gemakkelijk weer terug komen.

vermijdt momenten waarop je paard gaat kribbebijten. Niet vast zetten en borstelen. Zet je paard niet op stal, het kan daar de hele nacht kribbebijten zonder dat je het in de gaten hebt. Hoe langer de verslaving er is, hoe moeilijker je paard er vanaf komt. Zorg dus dat er zo min mogelijk aanleiding is, op alle fronten.

Geef je paard minstens een jaar geelwortel in een beetje bietenpulp of gewoon in wat water direkt in de mond spuiten.

Ze staat op stro en heeft na de wei kuilgras ter beschikking. Dit is alleen wel wisselend hoeveel, misschien dat ik toch weer hooi moet gaan bijvoeren (deed ik inderdaad in een hooinet) alleen krijgt ze dan redelijk veel binnen zoals bijv eiwitten. In t gras, kuil, luzerne en hooi.
Over die maagvulling zat ik te denken, er is een verschil tussen maagVULLING en het aanmaken van speeksel door dat gras bijvoorbeeld. Er staat niet heel veel gras op de weide op dit moment, zou dat er ook mee te maken kunnen hebben? Dat de maag echt gevuld moet zijn en niet alleen bezig zijn met kauwen?
Ook het poetsen is een grote verandering in geweest, ik poetste ook eigenlijk nooit alleen het nodige onder het zadel. Maar na de behandeling van de maagzweer (gastrogard) was poetsen ineens geen probleem meer, alleen dr achterhand was soms nog een punt. Maar volgens mij is dat ook wel merrie-achtig. Maar hoe ze dat poetsen vind kan ook per dag verschillen merk ik nu.
Is luzerne iets dat paarden snel "zat" zijn?.. Zou ik een alternatief moeten proberen anders?

Bedankt voor jullie reacties tot nu toe, erg veel om over na te denken.

Met kuilgras heb je altijd een omzettings/fermenteerproces van melkzuurbacterieën.
Het zou weleens heel goed kunnen zijn dat jouw paard daar helemaal niet tegen kan.

Wat Letje zegt, zeker die geelwortel (zoek op Koenjit, Curcuma, Turmeric) geven en lange tijd volhouden.
Probeer die kuil eens weg te laten? En uitsluitend een goede kwaliteit hooi te geven?
Kijk eens hoe dat dan gaat?


Wil.

Wie met z'n gezicht naar het verleden staat,
staat met z'n rug naar de toekomst....

ILAT schreef op zaterdag 4 mei 2013, 11:20:


er moet inderdaad echt vulling in de maag zitten. Een paardenmaag is niet zo groot en moet non stop bijgevuld. Tussen het grazen door nemen paarden af en toe een slaap en/of speel pauze. Het graas/ niet grazen schema heeft niet te maken met de hoeveelheid voedsel in de maag. Ook als er bijna niks te eten is wordt er een pauze ingelast, de maag is dan niet vol.


verschil in hoeveelheid maagpijn, dat kan makkelijk


probeer bietenpulp



kribbebijten is een verslaving. Door het opzuigen van lucht wordt de pijn verminderd. Ga je borstelen, verergert dat de pijn, de maagpijn straalt makkelijk uit naar rug, buik en achterhand. Het is van groot belang alle aanleiding tot kribbebijten te vermijden. Hoe meer je paard er aan verslaafd is hoe moeilijker het wordt.
Je kan overwegen nogmaals gastrogard te geven en te zorgen dat alle oorzaken van maagzweren wordt vermeden, en kribbebijten onmogelijk te maken. (erg verslaafde paarden kunnen nog luchtzuigen op een steentje in de wei!)

Maar het kribbebijten is toch een gevolg van die pijn? Toch geen oorzaak? Kribbebijten opzich verergert de boel niet toch? Of denk ik dan verkeerd?
Het doorbreken van die verslaving klinkt wel als een goed idee.. het afleiden door oefeningetjes.. ik ga er naar opzoek! En zoveel mogelijk de aanleiding ervoor voorkomen doen we natuurlijk ook. Zo lang mogelijk op de wei, zo min mogelijk stressen etc.

Ik heb zelf ook aan het kuilgras gedacht, ik ga het eens proberen weg te laten en alleen hooi te geven..
En bietenpulp, moet dat altijd geweekt? En hoeveel geef ik daarvan?
Ik wil dr wel graag op gewicht houden..

ILAT schreef op zaterdag 4 mei 2013, 14:51:


kribbebijten op zich kan simpel beginnen door verveling, verder een kip of ei verhaal.. Kribbebijten en luchtzuigen kunnen wel zeer ernstige vormen aannemen. Ik heb hier zelfs wel eens een paard gehad wiens tanden tot op het tandvlees versleten waren door het kribbebijten. Het kan leiden tot vermagering en verminderde eetlust.


altijd weken


in het begin is het vaak een beetje wennen, niet alle paarden vinden het meteen lekker, maar eenmaal gewend vinden ze het heerlijk. Halve of 3/4 emmer kan je makkelijk geven, eventueel kan je er wat luzern doorheen mengen. Ook de geelwortel kan erdoor.

ILAT schreef op zaterdag 4 mei 2013, 14:51:


Kribbebijten of luchtzuigen werkt als een soort drugs. Daardoor voelt je paard even de pijn niet of heeft ze in ieder geval minder last van haar ongemakken.


Nee, dat niet. Maar gezond is het ook niet. Het kribbebijten komt ergens vandaan en het is van groot belang om de oorzaak weg te nemen. Hopelijk is het kribbebijten nog dusdanig 'onschuldig', dat het verdwijnt.


Probeer je eens goed te verdiepen in de natuurlijke behoeften van een paard. Wat heeft een paard nu echt nodig? Denk daarbij aan: gezelschap, ruimte, regelmatig voedsel aanbod, beweging, lichamelijke en psychische uitdagingen.
En wat wil een paard nu juist niet of heeft hij echt niet nodig? Denk dan aan: deur in de stal, hoefijzers, dekens, vele voedingsstoffen (melasse ed) Dan heb ik de nog minder essentiele dingen weggelaten.


Ja, altijd geweekt!!! Heeeeel belangrijk! Anders zet het uit in het lichaam van je paard, met alle gevolgen van dien.


Als je 'onbeperkt' hooi voert, hoeft dat niet te betekenen dat je paard afvalt hoor. Houd het gewoon goed in de gaten.

Succes!

Liefs Marsha

We hebben er hier 1 staan die sinds ze op de wei staan (vanaf afgelopen maandag) totaal gestopt is met luchtzuigen. Vorig jaar kwam hij nog van de wei om een plek te zoeken. Maar hij is sinds een half jaar of zo een totaal "ander paard". Hij is veel rustiger geworden, helemaal aanwezig met z'n aandacht, ontspannen, lekker in z'n lijf. Toen hij bijna 2 jaar geleden kwam stond hij stijf van de stress.
Ik denk dat hij eindelijk na 1,5 jaar dat we 'm hebben van z'n maagzweer af is en fysieke oorzaken van het luchtzuigen weg zijn. Ik merkte wel dat al het ongemak, zowel geestelijk als lichamelijk bij hem ervoor zorgt dat hij wil(de) gaan zuigen (het werd wat erger na ontwormen bijvoorbeeld). Ook het voeren in porties deed 'm niet goed, maar in de winter ontkom je daar niet aan. Ze kregen meerdere keren per dag hooi in netjes + een pulp/luzerne/zemelenmengsel in de ochtend. Sinds we onlangs dus gestopt zijn met het portievoeren en hij het op de wei zelf kan regelen is hij helemaal gestopt met zuigen Zag 'm gisteren nog een stal in lopen waar hij kan zuigen, maar hij liep naar de liksteen, 2x langs z'n zuigplek en hij ging het niet doen
Onze succesformule: paard lekker 24u/d buiten in een kudde waar hij zich happy voelt, zo min mogelijk porties voeren en al helemaal geen granen. Zo min mogelijk stress, in zijn geval opnieuw beginnen met een band opbouwen, elkaar leren vertrouwen, gewoon paard zijn tussen paarden (het 1e halve jaar heb ik curcuma gevoerd ook). Hij kwam van een plek waar hij in een stal opgesloten was en men hardhandig met hem omging.

Tegenwoordig reageert hij ook met opzadelen totaal niet meer op de singel en is een heerlijke partner onderweg geworden. Een happy relaxt paard. Ik ben benieuwd hoe het straks weer zal gaan als we weer hooi moeten voeren en er rond het nieuwe hooi opwinding in de groep ontstaat, dat was hét moment waarop hij ging zuigen. Ook als je iets met hem ging doen zag je hem steeds afweziger worden en alvast op zoek gaan naar een zuigplek. Gaf je hem een wortelschijfje als beloning was je 'm helemaal kwijt (dat was in het begin heel erg, voedselbeloning moesten we afschaffen). Tegenwoordig blijft hij lekker met z'n aandacht bij je en vind het nog leuk ook, wortelschijfje of geen wortelschijfje Hij trippelt naar de poort met het zadel op z'n rug in plaats van naar de zuigplek.