Ik vermoed dat het een leiderschapsprobleem is, weet het eigenlijk wel zeker. Dus idd werk aan de winkel

Aoife Berserik schreef :


Weet je, hij is ermee weg gekomen. Nu moet je het zien om te draaien, stevig in je schoenen staan, opdrachtjes geven etc. En soms moet je door een confrontatie heen daarbij. Als je over jezelf twijfelt; haal er dan hulp bij...

Yep, het is zeker aangeleerd.
En ik ben nu druk bezig met clickertraining en merk dat hij het erg leuk vind en ik ook trouwens.
Hij heeft ook wel dingetjes op de grond hoor maar dat bokken vind ik echt niet grappig. Nu eerste tijd grondwerk doen en binnenkort weer beginnen met lessen, beter voor mijn zelfvertrouwen want daar is niet veel meer van over als ik erop zit

Aoife Berserik schreef op donderdag 28 maart 2013, 18:54:


Ik vind dat heel begrijpelijk dat je je onzeker voelt met rijden.
Grondwerk is niet alleen spelen maar ook duidelijke afspraken maken over wat jij wel en wat jij niet tolerabel vindt. Zeker bij een paard dat graag z'n eigen dingetje wil doen en in opstand komt als jij eens doorvraagt. Voor mij is dat een teken dat er nog teveel ruimte voor discussie is. Vooral op zo'n moment niet stoppen maar standvastig en rustig doorvragen, stoppen op het juiste moment (timing) waarbij je heel goed let op zijn lichaamstaal en je bewust bent van de jouwe . Zoek de juiste persoon om jeerbij te begeleiden.

Ik ben op dit moment met mijn nieuwe merrie Dunya met dezelfde dingetjes bezig, zij is een verwende trucendoos maar wat een heerlijk wijf is het! Ik zie haar met de dag groeien en daar heb ik lol in want ze vindt het prachtig allemaal.

Hahahah in de omgeving is er helaas niemand die mij kan begeleiden op de grond, die doen daar niet aan behalve wandelen. Als ik de spullen dan ook tevoorschijn tover (pionnen etc) kijken ze me aan alsof ik niet helemaal lekker ben, altijd erg grappig!
Die merrie van mij is veel sneller onder de indruk van alles en past qua karakter ook iets beter bij me denk ik, hij is gewoon nog een speelse pup van 500kg.

De ruimte voor discussie is wel aardig geslonken, hij komt ook nog te dicht in mijn persoonlijke ruimte, daar ben ik nu erg alert op.
Sommige dingen moet ik ook wel corrigeren en kan simpelweg niet genegeerd worden zoals het met clickeren hoort.
We komen er wel, daar heb ik wel vertrouwen in iedere keer als ik les heb zeggen de instructrices o, wat een leuk stel zijn jullie en wat loopt hij relaxed (als ik het ook ben dan).
Probeer het gewoon zoveel mogelijk af te wisselen longeren, grondwerk, wandelen, de rest komt wel weer

Hey Aoife,

mijn jonge paard heeft ook een tijd gesteigerd, hoe zenuwachtiger ik werd, hoe meer hij aan de steiger ging natuurlijk

Ik heb eerst een tijd grondwerkles gevolgd, en dan daarna rijles van dezelfde instructeur. In het begin met véél bibbers en bijhorende steigers, maar na een tijd een knop omgezet in mijn hoofd (door de goeie begeleiding van mijn instructeur). Toen waren we nog steeds bezig in de piste, de volgende stap was dus op buitenrit, maar mét instructeur.

Dat zou voor jou dus ook een optie kunnen zijn. De eerste x buiten is mijn instructeur er eerst opgegaan, toen ik zag dat mijn paard gewoon braaf was, was mijn spanning ook weg en kon ik erop. Tijdens de buitenrit (we zijn niet ver gegaan) bleef mijn instructeur lesgeven, zo kon ik focussen op zijn aanwijzingen en had ik geen tijd om mezelf gek te maken. Zo enkele lessen op buitenrit gehad, en dan ben ik op een dag gewoon zelf vertrokken. Paard heeft niet gesteigerd die rit en sindsdien ben ik ook van mijn "wat-als" angst af. En dat maakt zoveel uit!! Zolang ik relax blijf, blijft paard relaxed :)

Aoife Berserik schreef op donderdag 28 maart 2013, 18:03:

Een boek is goed als achtergrondinfo..of als je heel goed het dóen uit een boek kunt leren.. dat zal je zelf wel ervaren ..een leraar kan je onmiddellijke feedback geven of het even uit je handen nemen zodat jij zelf wat afstand kunt nemen..kijken, doen, enz krijgen dan nog meer kans.
mss - in jouw geval - zijn woorden naar jou toe ook belangrijk..bemoedigende mss
Myriam

Spirithorses schreef op donderdag 28 maart 2013, 19:02:


Voor jou Pien is dat heerlijk omdat je heel goed weet waar je mee bezig bent.. ik meen bij Aoife (moet altijd heel goed kijken hoe je het schrijft :) en hoe je het uitspreekt gaan idee :) )
Soms is het zo dat je een paard hebt waarvan je (je =ik) denkt : dat is eigenlijk geen paard voor mij! Ik kán nog helemaal niks.. maar ja wegdoen is geen sprake van dus doorgaan is de enige optie :) ... en Aoife.. nú het plezier van met haar bezig zijn en inderdaad straks wat meér gaan vragen en met kleine stappen en de juiste leraar mofv..:) .. je gaat er gewoon (en soms niet zo gewoon) komen..en als je over een paard maanden kijkt zul je zien dat er al veel veranderd is..Soms heb je het idee dat je stilstaat en ineens denk .je.hé ik heb weer een sprong gemaakt! Als de leerling er klaar voor is verschijnt de leraar :)
en als je een paard hebt dat niet gefokt is voor de rodeo...dan is het een paard dat niet mag bokken :)
Myriam

Kan ik alleen maar onderschrijven, mijn instructeur was soms meer psycholoog dan paardrij-lesgever

Op een echt heel erg moment zei hij: jouw paard heeft geen probleem, het enige probleem is dat jij hem niet vertrouwd. En toen trok hij zo het hoofdstel af en moest ik op halster verder rijden. Paardlief was heel erg braaf de hele les... :)

Sommige paarden zijn 'fijngevoeliger' dan andere, en reageren heel sterk op de onrust van de ruiter. Mijn oudje heeft dat veel minder, maar daar zal z'n manegeverleden wel voor iets tussen zitten.

Met die instructrice zit het wel goed kleine meid die me een schop onder mijn achterste geeft indien nodig. Op de grond ben ik wel heel zeker (hoe krom is dat ). Mee op een buitenrit is misschien idd wel een goed idee ja, no niet aan gedacht, De laatste keer dat ik les had voor de emigratie ging het echt super met rijden en toen was ik wel zeker van mijn kunnen, het is wel erger geworden aangezien ik bijna niets met hem heb gedaan de afgelopen jaren in het Franse.
Hoe meer beweging hij kreeg en er met hem gedaan werd hoe braver hij is, logisch ook

Ik weet dat ik het probleem ben, hij reageert zo sterk op me. Ben ik rustig is hij het ook, gaat hij even klieren en ik schiet in paniek wordt het erger, zit ik niet lekker in mijn vel gaat hij lopen klieren waardoor ik weer gefrustreerd wordt etc.
Dus als ik me niet lekker voel laat ik hem lekker staan.
Ik vond ons als combinatie wel leuk altijd maar de laatste jaren ben ik gewoon gaan twijfelen en hij hoefde niets en werd gewoon verwend en dan krijg je dit.

Mijn naam spreek je heel gewoon uit als ive hahahah, logisch he

Aoife Berserik schreef op donderdag 28 maart 2013, 20:49:


Je slaat gewoon de A en de O over? Inderdaad logisch.

Myriam schreef op donderdag 28 maart 2013, 20:40:


Is dat ook niet onderdeel van het probleem...
Ja, een paard kan echt gewoon nog niet bij je passen, denk ik, maar als jij daar zelf ook van overtuigd raakt, gaat het mis.
Juist het gebrek aan leiderschap...