e m kraak schreef op woensdag 6 januari 2010, 0:17:
> Frans moet wel gelijk hebben in dat cumulatief gezien een
> gewicht van 300kg, 300kg blijft wat je ook doet. Vergelijk de
> pagina die Frans gemaakt heeft over "lichtzitten", met dat
> weegschaalfilmpje.
> Echter!! Het venijn zit niet in gewicht, of aantal stappen (dat
> L en R gelijk is) maar in tijdsduur per stapbeweging. Heel
> extreem zou je 1 been kunnen overslaan, dus niet op staan en
> dan heel snel het andere been verplaatsen, hoofd maximaal laten
> vallen, etc. Lijkt me duidelijk dat het "dragende been" dan
> gedurende grotere tijdsduur belast wordt dan het "zieke been";
> ook de piekbelasting (die het niet-belasten compenseert om
> cumulatief op 300 kg uit te komen) wordt navenant groter.
Ja, dat scheef ik ook al. Probleem hier is alleen dat wanneer je het over niet te verwaarlozen belastingsverschillen hebt, je het automatisch ook over een dijk van een kreupelheid hebt.
Bij iets dat je omschrijft als "onregelmatigheid" heb je het over een verschil in tijdsduur van iets dat niet meer is dan een paar procent... Wat nooit iets aan belastingsverschil kan opleveren dat de moeite van het vermelden waard is.
Michiels opmerking over de stuwing van een been zit misschien dichter bij de waarheid. Hoewel ik me afvraag of bij een paard, eenmaal op snelheid, er veel energie nodig is om die voorwaartse snelheid vast te houden (op een vlakke ondergrond dan). De meeste energie is dan toch nodig om het gewicht van het paard van de grond te houden. Dus heb je het weer over belastingsverschillen, en vallen de verschillen in stuwkracht weer in het niet.
Een ander verhaal wordt het wellicht bij het maken van korte wendingen, tempowisselingen, etc. Dan wordt het aandeel "stuwkracht" veel hoger.
En als dat zo is dan is dat dressuur-verhaal iets dat zichzelf in stand houdt. Om te kunnen dressuuren moet je eerst aan dressuur doen. Dressuur roept problemen op die je met dressuur moet corrigeren. Een vicieuze cirkel, waar velen die nooit aan dressuur doen dan ook nooit mee te maken krijgen, en zich dan ook steeds verbaasd afvragen waar ze het nou toch steeds over hebben.
Ik zeg niet dat het zo IS hoor, maar het is wel een intrigerende mogelijkheid die een aantal vragen kan beantwoorden.
Frans
"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail."