Moniek schreef op maandag 8 maart 2010, 12:35:
> Klinkt oergezellig om zo met je pony op stap te gaan. Hoe heb je hem dat
> geleerd? Of houd je zijn belangstelling bij jou door hem onderweg allerlei
> te leren met de clicker?
Ik gebruik de clicker wel, en ook voerbeloningen, maar het is niet zo dat ik de hele weg loop te clicken en hapjes uit te delen. Ik heb daar niets op tegen, maar als ik dát zou doen, dan zou ik het zelf niet meer als "wandelen" ervaren. Dan is het "gewoon" trainen, in mijn beleving.
Om je een idee te geven, ik ben 5 kwartier weg geweest (inclusief graas-/rustpauzes), daarvan denk ik ongeveer 40 minuten daadwerkelijk gelopen, en ongeveer 15 geclickt voor iets. 't Is maar een ruwe schatting hoor, maar 't geeft wel enig idee denk ik?
Ik heb wél voortdurend de clicker in m'n hand, dat doe ik vrijwel automatisch. Omdat zich soms iets voordoet dat ik niet heb gevraagd en niet had verwacht, maar dat ik wél graag wil markeren met de clicker om Fálki te laten weten dat ik 't super vindt wat-ie opeens doet. Naast clicker/voerbeloning gebruik ik (vanzelfsprekend) ook nog andere positieve feedback, een aai of een kriebel, even m'n hand op z'n hals, even iets zeggen dat hij herkent als beloning/waardering, ...
Vooral als we niet vlák langs of zelfs over lekker gras lopen maar bijv. midden op de weg (smal B-weggetje), dan hoef ik beslist niet voortdúrend iets te doen om ervoor te zorgen dat Fálki niet gaat grazen. Dan lópen we gewoon, en ik zie Fálki genieten van het samen lopen en van alles wat hij onderweg ziet. En ik geniet daar ook van
> En ben je toch niet bezorgd dat er wat onverhoedse dingen gebeuren zoals
> een groepje ruiters dat langs komt galopperen of een wandelaar met een
> niet luisterende hond die op Falki afspringt? En wat zou er gebeuren als
> je twee paarden bij je zou hebben?
Tsja. Er kán iets misgaan, dat is waar. Maar hetzelfde geldt als je óp je paard zit.
Gisteren kwamen we o.a. een ruiter/paard tegen. Ik probeer dan gewoon om de situatie in te schatten, net zoals ik zou doen als wanneer ik óp Fálki zou zitten. Zie ik een heel druk paard aankomen, of een ontspannen paard; is het een aso die mij "gewoon" in galop voorbij jakkert of iemand die rustig in stap langs mij komt? Als ik denk dat er een redelijk grote kans is dat het gevaarlijk wordt, dan lijn ik Fálki even aan. 't Zelfde als de meeste mensen met hun hond zouden doen; ik zie niet zo héél veel verschil in die dingen.
Twee paarden. Hmmm. Voor mijn "stelletje ongeregeld" is dat (nog) geen goed idee, althans niet twee paarden allebei lós. Met een klein beetje oefenen denk ik dat het al snel prima zou gaan als ik m'n Shet zou meenemen aan een lange lijn, en Fálki los. is natuurlijk vooral voor de Shet dan leuk, maar nadeel is dat ik m'n aandacht moet verdelen. Daar ben ik niet zo goed in, op twee of meer dingen tegelijk concentreren.
In de winter zou 't wel gemakkelijk(er) kunnen, omdat er dan geen graas-afleidingen zijn.
> De keren dat ik van mijn paard (ruin) viel, liep hij tot mijn grote
> verrassing niet weg, maar bleef op een afstandje stilstaan en op mij
> wachten, zelfs toen ik ook een handpaard (merrie) bij me had, dat wel op
> eigen houtje ging lopen scharrelen.
Ja, dat bedoel ik nou
. Heel veel mensen zijn bang voor allerlei rampscenario's als hun paard los loopt, en natuurlijk kán het misgaan. Maar ik denk dat de angst vaak groter is, dan het reële risico.
> Ik vermeld ruin/merrie erbij omdat ik vermoed dat dit gedrag voor
> ruinen/hengsten en merries anders is.
Ik begrijp dat niet zo? Wil je 't toelichten?
> De merrie heb ik wel eens losgelaten in een heel groot weiland dat wel
> omheind was. Ze ging lekker grazen, maar als ik bij haar vandaan liep dan
> graasde ze wel achter mij aan. Ze liet de afstand niet groter worden dan
> een bepaald maximum. Die maximale afstand was best ruim.
Ja, als Fálki graast en ik loop weg zonder iets te doen of te zeggen, dan doet hij datzelfde als jouw merrie. Hij komt dan wel mee (na een tijdje), maar de afstand die voor hem kennelijk nog veilig voelt, voelt voor mij níet comfortabel.
Is ook logisch, Fálki denkt waarschijnlijk: "ze is dichtbij zat om haar niet uit het oog te verliezen en dichtbij zat om - al dan niet met een omweg - naar haar toe te vluchten als er gevaar is. Of ik kan naar huis vluchten."
Ik denk: "Als er nu een andere wandelaar of een ruiter of zo uit dat paadje daar komt, dan is die wandelaar/ruiter misschien eerder vlak bij Fálki dan ik. Of, als hij nú schrikt, dan rent-ie misschien naar huis in plaats van naar mij. Dat vind ik een eng idee, dat wil ik niet."
Zo'n afstand is dan zo'n 70 - 100 meter.
> De afstand die mijn ruin neemt als hij op mij wacht is kleiner. Een keer
> was er een jogger (was trouwens de oorzaak van het vallen) die mijn paard
> voor mij wilde pakken. Dat liet het paard niet toe. Hij liep achteruit
> totdat de man het opgaf en wachtte weer op mij, die even bij moest komen
> en voelen of er niets gebroken was.
Mooi wel, dat jouw paard zich in die situatie niet wilde laten vastpakken door een vreemde. Gelijk heeft-ie!
(je weet 't maar nooit met al die ponylokkers van tegenwoordig
)
grt,
Karen
Verhalen
