Tineke Nolet-Verdel schreef op maandag 4 november 2013, 17:28:
Oke dan, even on topic - ik hoef niet langer te voeren en te mesten, dan krijg je dit, hè, tijd te veel
- met het ziektebeeld van mijn lief hebben we niet te maken met reguliere geneeskunde. Hij stapelt ijzer, vanwege een dubbel gen dat ontbreekt de afgelopen 53 jaar. Vier jaar geleden ontdekte een reumatoloog na vage gewrichtsklachten in uitgebreid bloedonderzoek Hemochromatose. Deze ijzerstapelingsziekte heeft schade aangericht door stapeling van overtollig ijzer op gewrichten, de onderkant van de hersenstam en op de hartspier en aorta.
De enige manier om van overtollig ijzer af te komen - zeker na een stapeling van bijna 50 jaar, waarin het ijzer niet werd afgebroken, noch verbruikt - is frequent aderlaten. Omdat een lichaam voor het opnieuw aanmaken en aanvullen van ontbrekend bloed veel ijzer gebruikt. Eerst elke week een halve liter, nu elke maand 250 ml, omdat de bloeddruk (láág) en de conditie een halve liter afname niet meer aankunnen.
Niet meer mesten en voeren dus. En ook niet meer werken. Vergelijkbaar met een natte, vieze dweil, of met Pfeifer x8... Er komt een moment dat er elke week 0,75 ml afgetapt moet worden, soi.
En omdat 'elk nadeel, heb z'n voordeel' ook hier opgaat, lijkt de conditie, juist zonder elke vorm van medicatie, nu zachies aan te verbeteren. Spinazie kan geen kwaad, teveel fruit wel (omdat het ijzertransporterend hormoon ernstig afgezwakt wordt door vit. C) en rood vlees en schaal- en schelpdieren zijn uit den boze. Dus af en toe smokkelen met kokkeltjes of een biefstuk, maar verder braaf 'bijna vega'. Want ik blijk allergisch voor eieren (netelroos) en de opgroeiende kids hebben nog van alles nodig, omdat tijdens de groei er ijzer nodig is om groot te worden. Als nu 15 en 11 ± uitgegroeid zijn, dan worden ze ook getest. Als blijkt dat zij ook Hemochromatose hebben, zal de frequentie aderlaten voor hen waarschijnlijk 1 a 2 maal per jaar zijn. Omdat ze daardoor dan niet de kans krijgen om te gaan stapelen.
Moraal van dit verhaal: de oncoloog / hematoloog die zich zich met lief moeit, heeft de hoeveelheid 'aftappen' nu bij een aantal leukemie en hemochramatose patiënten toegepast en is inmiddels overtuigd van het feit dat 500 ml aftappen geen maatstaf is voor een ziek lichaam/ specifiek ziektebeeld.
Hier denkt de 'reguliere' geneeskunde dus op 'aderlaat-niveau' mee met de patiënt.
Warboel
