Jasmijn Wauters schreef op woensdag 11 november 2009, 17:43:


Oh jee, die vraag was niet voor mij - niet kwaad worden hé ...

Jasmijn Wauters schreef op woensdag 11 november 2009, 17:43:


Oh jee, ik blijf bezig, nog één ding:

Angst is geen probleem, het is een hulpmiddel om je evenwicht te behouden! Negeer je jou angst en dus jezelf, dan pas kom je in een woedeaanval, depressie, chaos, etc. terecht. Dit noemen wij dus problemen!

Het enige wat er nu valt te doen, is deze tekens te 'lezen' en te 'begrijpen' en jij bent ALLES voor. Net hetzelfde als met paarden omgaan.

Oh ja, als je angstig bent en weet wat je angst is maar toch doorgaat dan heet dat dapper . Als je angstig bent en niet weet wat die angst wil zeggen dan heet dat dwaas, haha.

Michiel schreef op woensdag 11 november 2009, 14:29:


Ah ja Michiel! Ik zou mij enorm schuldig voelen!

Met jou invoelingsermogen zou ik gewoon weten dat jij weet hoe ik mij op dat moment voel. Dit is dan eigenlijk al genoeg 'straf'. Jij zou nog niet eens iets moeten zeggen dat ik iets fouts heb gedaan, ik weet het al.

Haha, dat is echt waar hoor ! En volgens mij is dat een andere leervorm, je hoeft niet meer terechtgewezen te worden .

Jasmijn Wauters schreef op woensdag 11 november 2009, 17:43:


Oww, hier wil ik toch even reageren hoor.. Vind dit beetje rare vergelijking.
Mensen zijn geen paarden en je bent niet altijd leermeester to mens, wat je wel bent to een paard van zodra je ermee omgaat, want jij bent verantwoordelijk voor dat dier. Er dient wederzijds respect te zijn tussen leermeester-leerling en daar zijn emoties uit den boze.
Ik kan me heus druk maken over mensen, mensen kunnen echt het bloed van onder je nagels halen dat je er inderdaad gefrustreerd van wordt, maar een dier is veel eerlijker. àls je dan kwaad en gefrustreerd wordt op een dier dat je test om te zien of jij wel goeie leider bent (want daar hangt z'n leven van af, dat is z'n instinct!!!), dan ben jij lager in rangorde en ben je gefaald in die test.
Zolang je geen leidingnemende functie hebt to mensen, wat maakt het dan uit of je opvliegend bent of niet? Echt waar, soms heb ik wel zin om iemand een mep te verkopen als deze me kwetst (bij manier van spreken dan ), maar ik zou dat nooit doen met een paard, want dan geef je toe dat jij geen waardige leider bent voor hem en zal er geen diep wederzijds respect ontstaan en zo krijg je toestanden dat paarden iets uit schrik voor je doen.

Ik heb onlangs opleidingen gegeven voor m'n werk en heb toen ook de leiding over een groep moeten nemen. Als je kwaad wordt op iemand die luidruchtig is of iets vervelends doet, dan ben je wel de klos, zelfde met paarden!!

Maria Delavega schreef op woensdag 11 november 2009, 18:19:


Dat is ook inderdaad een rare vergelijking met paarden, maar dit is dan ook te eenvoudig en eenzijdig opgesteld.

Ik ga er niet veel dieper op in gaan, via een forum komen zulke zaken toch eigenaardig over, je zou dit in een gesprek en face moeten doen.

P.s. Groot nieuws dat ik je eigenlijk nog moet vertellen? Weet je nog; black and white? Cartujano? Het is in orde hé .

Jasmijn Wauters schreef op woensdag 11 november 2009, 18:29:


Huh? Meen je dat nu echt?? Super, ben heel benieuwd!!! Succes .

...binnenkort nieuw topic dan, J&R met L&J in motion???

Maria Delavega schreef op woensdag 11 november 2009, 18:43:


HAha njee, misschien wel J&C met L&L in motion?!!

Ik ga je nog contacteren, maar euh zip

Jasmijn Wauters schreef op woensdag 11 november 2009, 16:22:


Mark Rashid geeft een soortgelijke oefening aan mensen waarbij het paard niet voorwaarts wil zijn, of geen rechte lijn wil lopen. Hij vraagt ze dan buiten het rijden om, een tijdje zichzelf heel precies te observeren hoe ze in beweging komen. Wat er gebeurd van binnen, als ze met spoed ergens naar toe bewegen. Die innerlijke toestand kunnen ze dan ook oproepen, als intentie, waarop het paard zal reageren.

Meditatie in de basis is zonder concentratie, het is zacht open stellen en alles verwelkomen, wat er opkomt. Ook gedachtes dus (zolang je maar beseft dat het gedachtes zijn). Concentratie oefeningen zijn voorbereidende oefeningen om dit eerste mogelijk te maken. Het paard als brug, je begon er over wisselt constant af tussen concentratie (een geluid, een beweging ver weg, een ruiterhulp) en panoramisch gewaarzijn wat in feite helder gewaarzijn is, dus basis meditatie. Meegaan met dit paarden bewustzijn is het liefste wat ik doe, naast geconcentreerder met training bezig te zijn.

Groet, Michiel

Anja Seijn schreef op woensdag 11 november 2009, 16:13:


Het positieve leren zien, is makkelijk aan te leren, karakter verandering richting uitbundigheid is schier onmogelijk. Een lachmeditatie samen doen is mogelijk met pijn in de buik erbij.

Michiel schreef op woensdag 11 november 2009, 21:33:


Nee joh! We gaan geen karakters proberen te veranderen, we gaan gewoon een flipflaprolloverkonijn nadoen .... dat is hartstikke leuk, soms hartstikke irritant voor anderen ... maar met een gezonde dosis zelfspot en een fikse eetlepel relativeren .... ja, ja, een flipflaprolloverkonijn das pas fijn!
Kortom, Michiel, niet verder vertellen hoor ... maar het is eigenlijk een beetje slap uit je nek doen. Snappie?

Anja Seijn schreef op woensdag 11 november 2009, 21:43:


André van Duin had vroeger een typetje dat Michiel heette, daar kon ik me om bescheuren, was zoals die slappe nek van je.

Michiel schreef op woensdag 11 november 2009, 22:08:


Tadaaaa!!!! Denk dat jij héél goed bent in het flipflaprolloverkonijnengedrag!