Huertecilla schreef :
> Denk wel om de CorrecTOR hoor. Met die lichte meiden kan het
> prima maar het is voor het paard toch wel prettiger met name
> achter de schouders.
Ja, de corrector is een van de volgende plannen. Nu gebruik ik nog even een wollen 'rondgesneden' barrelracepad die niet zo groot is als Holly's eigen warme vierkante wollen pad.
> Jij singelt zeker met de Y-singel aan? Met 1 bindriem door een
> tussenring. Het is IETS meer werk maar met 2 veters direct van
> zadel naar de singel, dan ligt het zadel nog weer wat rustiger.
Ja, er zat een westernsingel aan met een Y singel, tussenring en bindriem. Het grote voordeel hiervan voor mij is dat ik gewoon mijn neopreen westernsingels kan blijven gebruiken en niet hoef te switchen. Elke heeft het me uitgelegd van de zo groot mogelijke V vorm, maar ik moet zeggen dat het zadel nu al als een huis zo stabiel ligt. Heb het echter nog niet gebruikt op ruiger terrein, is de volgende test (berg op en af enzo).
> Perfecte strips daarvoor weet ik in Duitsland van
> chroom-gelooid varkensleer. Die hebben ook enorm treksterk
> rondleer tot 10 meter waar je leren touwhalsters van zou kunnen
> knopen. HEEL goedkoop.
Heb je een link daarvoor ?
> Fijn dat je merkt dat dit zadel je alle mogelijkheden voor
> vaardigheid geeft en de paarden er zoveel bij voelen. Ook
> gewichtshulpen komen perfect door omdat er door meer
> vaardigheid en minder zadelruis meer differentatie in de
> signalen is.
Het blijft wat ons betreft voor nu nog even een meer gevorderdenzadel.
Maar Holly is ook een meer gevorderdenpaard, dus dat komt goed uit.
Als je net begint met rijden denk ik dat het moeilijk is, niet vanwege zijn vorm, want die is heel vergelijkbaar met mijn eigen zadels, maar vanwege de subtiliteit die het oproept.
Met een gevoelig paard onder je kont (zoals Holly) en een kleine heen- en weer schuifbeweging reageert je paard direct op je signaal, ook als dat niet de bedoeling is. Leun je iets teveel naar links, 'pats' komt zij van de hoefslag, zit je iets teveel naar voren; gaat zij in een drafje, zit je te wiebelen gaat zij slingeren. Heerlijk, want zo kan ik precies zien wat de rijder zit te doen daarboven. Dat was altijd al zo he, maar nu komt het gewoon méér aan op de kwaliteiten van de rijder om stabiel te blijven zitten.
> Veel plezier!
En of !
Voorlopige conclusie:
De Malibaud is een zeer fijngevoelig zadel, maar het is ook weer geen wonderzadel dat ongevoelige paarden beter laat reageren ofzo. De kracht zit em in de 'smalheid' en lichtheid en de dunheid waardoor je signalen direct doorkomen zonder ruis. Het is ook een vrij glad zadel (glad leer).
Door de rechte beensetting kún je niets met je benen doen, niet klemmen, geen overbodige hulpen geven, niet in stoelzit gaan. Je bent 'gedwongen' het van je zit te hebben (bekken, heupen, buikspieren, rugspieren) en sturen kun je alleen met een lichte meewerkende druk van je bovenbeen (als dat al nodig is).
Qua hardheid valt het me mee, maar ik ben wel eea gewend.
Er zijn hier wel een paar met van die gevolige konten en daar hebben we bontjes voor hoor
Ben je echter een beginner dan denk ik dat je in dit zadel heen en weer klotst want je kunt je nergens aan vasthouden met je lichaam.
In de bredere westernzadels met de fenders heb je inderdad meer steun ja, maar het is maar de vraag of dat de bedoeling is.
Op buitenritten is dat wel weer erg comfortabel - moet ik bij de Malibaud nog even uitproberen.
Ben je een rijder met een slechte zit, (klotsen, schuiven, slingeren) dan denk ik dat het moeilijk te rijden is.
Ik moet er wel bijzeggen dat we op de andere zadels bij iedereen bij wijze van experiment de beugels zo'n 3 gaatjes langer gemaakt hebben, dus iedereen zonder beensteun laten rijden. Eigenlijk iedereen gooide gisteren dan maar de beugels uit want je had er toch niks aan. Leuk dus. Op die manier komt het rijden weer erg overeen met het rijden op de Mailibaud, zij het dat de westernzadels op kritieke momenten nét wat meer steun geven. Dat van het 'achter je zitbeen zitten' klinkt logischer dan het 'op je achterbroekzakken zitten', wat ik gebruikte, de strekking is precies hetzelfde maar jouw uitdrukking is beeldender want je moet dan gaan voelen waar die dingen zitten in je lijf.
Wat we wel blijven doen is "Vóór je zitbeen zitten om je paard voorwaarts te laten gaan (dus bekken naar voren kantelen --> ja zó ver), zodra ie loopt ga je weer achter je zitknobbels zitten, en bij het langzamer gaan kun je je bekken nog net wat doorkantelen, dus het achter je zitbeenderen zitten is niet maximaal, we bewaren wat ruimte om een fase verder te kantelen. Ik weet niet of dit overeenkomt met jouw manier van rijden , HC, maar het is iets wat we al jaren doen en het zijn zeer duidelijke hulpen. Zo heb je geen benen nodig om voorwarts te gaan en hoef je (in principe) niet aan de teugels te trekken.
Gisteren heb ik 4 'fases' verzonnen;
Fase 1 : Vóór je zitbeen zitten om het paard te vragen voorwaarts te gaan (armen en bovenlichaam licht mee naar voren).
Met stemhulp ook, natuurlijk (veel stemhulpen hier).
Fase 2 : Op je zitbeen zitten om te voelen waar ze zitten , echter : NIKS MEE DOEN, alleen om te voelen waar je zwaartepunt zich moet bevinden (daar niet dus).
Fase 3 : Achter je zitbeen zitten als basishouding bij het rijden; daar ga je steeds weer naartoe. Benen recht naar beneden, niet naar voren om je balans te moeten zoeken.
Fase 4: Bekken nog net iets verder naar achteren om te vertragen of een stop te maken (met uitademing en stemhulp en nog wat andere rijderhulpen).
In alle fases houd je je rug recht, dus niet inzakken. Het onderste gedeelte van je wervelkolom mag ook geen moment hol zijn of je rug uit je eigen loodlijn.
Ik ben benieuwd hoe jij dit doet, HC.
Groet, Pien
Warboel
