Kweenie, we hebben er 4 nu (allemaal ruinen), vroeger 2 (nu meer land). Zijn er eigenlijk vooral 4 geworden zodat als m'n man en ik samen gaan rijden er nooit 1 alleen achter blijft. Zo kan iemand alleen weg of wij samen. 1 vd nieuw aangeschafte paarden klikte echt enorm met een al aanwezige. Je moet er gewoon mazzel mee hebben.
Hoor over shetlanders vaak dat je toch wel een betere omheining moet hebben omdat ze door hun mega hoeveelheid haar ook gewoon de stroomdraad niet voelen en dus uitbreken. Ook het bukken bij bekappen pfff. Als je last van rug én knie hebt... niet te doen

Wat vacht betreft doen die van mij ook niet veel onder voor hun 'neefjes' van een eiland verderop . Bukken bij het bekappen is inderdaad wel een puntje, al zit ik normaal gesproken altijd op mijn hurken te vijlen.

Maar eigenlijk is mijn allerbelangrijkste vraag: vinden jullie het überhaupt 'zielig' of een heel groot gemis voor mijn pony's dat ze maar met z'n tweetjes staan? Puur uit eigenbelang bevalt de huidige situatie me namelijk wel prima. Nu neem ik altijd allebei de pony's mee als ik ga rijden of wandelen, en dat gaat (over het algemeen ) prima. Op het moment voel ik me soms ook al een beetje schuldig omdat ik het idee heb te weinig met ze naar buiten te gaan, dus extra paarden zal (mezelf kennende) waarschijnlijk ook weer voor extra schuldgevoel zorgen .

Mijn oudste pony is nu 15. Ik hoop natuurlijk dat ze allebei minstens 40 jaar worden, maar als ik het idee heb dat er eentje met z'n gezondheid gaat sukkelen zullen er sowieso 2 andere pony's bijkomen. Gewoon om de kans te minimaliseren dat plotseling Dibble of Thyler alleen overblijft zonder vertrouwde maatjes om steun uit te putten. Puur uit gemak en financiële overwegingen zou ik dat moment alleen het liefst zo lang mogelijk uitstellen... Maar ja, wie weel zou het hebben van meer kuddegenoten wel een enorme meerwaarde opleveren. En die vicieuze gedachtencirkel doorloop ik dus meerdere keren per jaar

Vandaar mijn roep om hulp, hi hi!

Hoi. Het is echt niet zielig om 2 paarden te hebben joh. 1wel natuurlijk maar 2 niet.
Wij hebben er nu inmiddels 4. Ben nu wel heel blij met ze en het gaat nu goed maar het heeft wat voeten in aarde gehad.
Ik dacht precies hetzelfde als jij. De paarden moeten in een kudde leven! Maar of ze nu happier zijn? Ik weet het niet, ik denk dat ze met zijn tweeen net zo gelukkig waren. We hebben heel wat aanpassingen moeten maken, zoals een grotere schuilstal, paden moesten verbreed enz. Wat wij niet wisten is dat de 3e tinker die erbij kwam behoorlijk dominant is en zeker in het begin de boel behoorlijk getrapt heeft om dit even duidelijk te maken. De 4e gaat nu ook goed, maar heel stiekem denk ik soms terug toen we er 2 hadden wat een rust en gemak het was. Ook voel ik me soms schuldig dat ik domweg niet genoeg tijd aan iedereen kan geven.
Begrijp me niet verkeerd, ik kan ze echt niet meer missen en besef wat een rijkdom het is om deze paarden bij ons te hebben maar ik zou het toch niet aanraden en het bij 2 laten. Oh ja, en wat denk je van het bekappen. Het gaat je nu nog goed af, maar 3 of 4 paarden is heel wat meer belastend hoor.

Groetjes Jean

Bedankt om dit aan te kaarten Wieteke! Herkenning :) Als ik ooit 4 hectare rotsbodem kan kopen met een stromend beekje en wat gras....ja dan! Dán ga ik daar alleen nog maar zitten en van de kudde genieten.

Bedankt voor je eerlijke reactie, Jean. Je kaart echt precies de punten aan waar ik 'bang' voor ben.

Myriam schreef op dinsdag 28 juni 2016, 12:00:


Als ik ooit 4 hectare kan kopen is het probleem opgelost. Dan heb ik blijkbaar geld zat, en kan ik ook minder (of helemaal niet meer) gaan werken en alle tijd bij de pony's doorbrengen. Wat extra hoeven vijlen is dan ook geen probleem en dan heb ik ook tijd zat om elke dag meerdere keren met enkele pony's te gaan wandelen of rijden.

Voorlopig sta jij bovenaan in mijn rijtje met 'beste oplossingen'
Dat je daarnaast wel onderaan staat in mijn rijtje met 'meest haalbare oplossingen', daar hebben we het maar niet over

Misschien toch denken aan twee pony's in pension.

Met zo'n huisvesting kun je een baasje vast heel erg blij maken. Natuurlijk moet je goed screenen wie je in huis haalt. Maar als je iemand vindt waarmee het klikt, heeft het wel voordelen.

Ik heb zelf maar één paard en zij staat met drie andere samen. Mijn paard heeft met elk paard weer een andere band. Ik zou haar niet zo gauw met maar één ander paard samen houden. Het werk wordt ook verdeeld. Als ik 'de beurt' heb, zorg ik ook voor de andere paarden, maar andersom zijn er ook dagen dat ik gewoon kan gaan genieten op de wei en eens niet hoef te mesten/voeren.

Ja je loopt het risico dat de paarden een innige band aangaan en dat ze op een gegeven moment weer uit elkaar worden gehaald... Dat is uiteraard niet leuk, maar zou voor mij geen reden zijn om het niet te doen.

Ik haal mijn paard ook regelmatig voor een weekend of weekje uit haar vertrouwde omgeving en dat zou dan ook niet meer kunnen. Buiten wat geroep in de eerste uren op vreemd terrein om, is ze daar erg makkelijk in, maar is altijd wel heel blij om weer thuis te zijn natuurlijk! (Er zullen uiteraard vast mensen zijn die het niet oké vinden om paarden uit elkaar te halen, maar ik heb mijn paard toch ook om er leuke dingen mee te ondernemen ).

Wieteke schreef op dinsdag 28 juni 2016, 12:56:


Je spreekt jezelf tegen en ik denk dat daar je oplossing zit.

Je geeft aan dat je vindt dat je veel tijd aan je paarden moet besteden omdat ze nu mogelijk niet optimaal gelukkig zijn. Vervolgens overweeg je er 2 paarden bij te zetten zodat ze in een kudde optimaal gelukkig kunnen zijn. Maar dat kan niet want dat kan je niet genoeg tijd per paard besteden.

Als het toevoegen van 2 paarden aan de kudde, jou paarden echt zoveel gelukkiger maakt, dan hoef je je mijn inziens niet meer druk te maken om dagelijks wandelen en aandacht geven. Daar doe je het toch juist voor! Dat ze elkaar meer te bieden hebben zodat ze jou minder nodig hebben!

Zolang je het idee van "met elk paard iets te moeten" niet los kan laten, zou ik het niet doen. Je moet niets, van niemand niet, je legt jezelf dit op. En zolang je jezelf dit op blijft leggen lijkt me geen enkele oplossing haalbaar, want dan blijf je het gevoel houden tekort te schieten.

Karin schreef op donderdag 30 juni 2016, 8:03:



Nog bedankt voor je reactie, Karin. En uiteraard heb je helemaal gelijk. Het gevoel iets te 'moeten' met ze, heb ik eigenlijk alleen in de winter. Als in de zomer de paden en wei lekker droog zijn en de pony's overal kunnen scharrelen, vermaken ze zich prima zonder mij en blijven ze redelijk in beweging. Dan vind ik het geen enkel probleem om bij wijze van spreken maanden de wei niet uit te komen met ze.

Het gevoel echt iets met ze te moeten doen speelt alleen in de natte perioden. Dan staan ze voornamelijk bij de hooibakken en is het zelfs op de verharding nog vrij nat. Ik heb 4 hooibakken die ver uit elkaar staan, maar meestal gaan ze pas naar een volgende bak als hun eerste vrijwel leeg is. Ik vind het dan wel belangrijk dat ze meerdere keren per week een beetje extra bewegen en even hun voeten kunnen 'drooglopen' op straat.

Voorlopig kies ik toch nog maar voor mijn eigen gemak, en houd ik het gewoon bij 2 pony's. Om te voorkomen dat op (hopelijk heel lange) termijn 1 van mijn pony's alleen overblijft, zullen er uiteindelijk wel 1 of 2 nieuwe bijkomen, maar dat kan nog jaren duren. Tegen die tijd heb ik misschien zelf ook wel weer echt zin om helemaal bij 0 te beginnen met een nieuwe pony, en zou het dus niet puur een vriendje voor mijn pony's moeten worden. Als ik er zelf ook echt iets mee wil wat rijden of mennen betreft, speelt dat natuurlijk ook weer mee bij de keuze voor een bepaald formaat, karakter etc.

In elk geval bedankt allemaal voor jullie inbreng! En mocht iemand nog nieuwe/andere inzichten hebben: kom maar op!

Wieteke schreef op zondag 26 juni 2016, 13:33:

Mijn ervaring is dat er geen vaste regels zijn van wat wel en niet werkt. Ik heb heel lang in Schoorl een paddock paradise gedraaid. Daarin stonden als twee vaste paarden mijn ruinen, vader en zoon. De rangorde is redelijk flexibel en hing af van hoe de andere paarden waren die erbij kwamen. We hebben twee merries erbij gehad, een merrie, en ook wel allemaal ruinen. Verschillende rassen en groottes. Soms hadden we een even aantal, soms oneven (drie).

Nu staan de twee ruinen van mij in een kudde van zeven. Ik merk wel dat daar meer interactie is dan in een kudde van vier. De dames zijn erg in trek bij mijn ruintjes en omgekeerd. De IJslander staat een beetje buiten de kudde, maar dat stond hij ook al in een kudde ijslanders waar hij vandaan kwam. Dat ligt dus niet aan het feit dat hij kleiner is.