hoi, heb je iemand in de buurt die werkt met thermografie? zou graag willen helpen maar woon te ver weg.

zou interessant zijn om overzichtopnames van gehele paard te zien en detailopnames van hoofd tm schoft, hier zou je al evt pijnpunten mee kunnen opsporen en ad hand van deze beelden evt verder onderzoek laten doen

(second opinion andere therapeut ald je vorige osteo, rontgen schoft, hals en overgang hood/hals)

"It's not about waiting till the storm has past, it's
about
learning to dance in the rain"

Hoi mensen,

Ik heb mij hier op aangemeld omdat ik echt met iets in mijn maag zit.
Ik weet dat jullie niet voor mij kunnen beslissen.
Maar toch wil ik mijn verhaal hier kwijt.

Ik heb twee jaar geleden mijn grote droom uit laten komen een eigen paard. Ik was in het begin helemaal dol van mijn paard. Maar dat is door een aantal flinke bokken sprongen minder en minder geworden. Nu zo dat ik bang ben geworden om op hem te gaan rijden.
Ik rij nu op het moment dus ook zeer weinig. soms maar 1x in de twee weken. En dat is dan als ik les op hem heb. Wel had ik een maand geleden een bijrijder voor hem die hem ook reed maar die ook tegen het zelfde probleem aan liep. Omdat zij het te gevaarlijk vond worden is ze gestopt met hem bij te rijden.

Mijn paard staat trouwes 24/7 op het land met nog 12 andere paarden.
En mijn paard is 6 jaar.

Ik heb verder mijn paard zijn rug na laten kijken maar ze konden niks geks vinden. Wel heb ik pas geleden mijn zadel door een zadelmaker opnieuw wat bij laten vullen zodat deze beter ligt op zijn rug. Zijn tanden en kiezen zijn 3 maanden geleden bij gefijlt.

Ondanks dat allemaal blijft hij flinke bokken geven. Op stal zeggen veel mensen dat hij het doet door oefeningen onderuit te komen. Hij bokt ook echt gemeen net een rodeo paard. Rug bol hoofd gooit hij tussen ze voorbenen. Vervolgens gaat hij stijgeren. Gaat net zo lang door totdat ik er naast lig. Moet wel eerlijk zeggen hij doet dit niet altijd hoor. Hij heeft ook wel is goede dagen dat hij wel heel braaf is. Maar als die het doet is het altijd goed menis en heb ik niks meer te vertellen op hem. Ook al zit ik zonder zadel en rij ik bitloos dan nog doet hij dat.

Door dit ben ik echt bang geworden en doe ik eigenlijk vooral grondwerk met hem omdat ik daarin wel mij goed voel en mijn plezier erin beleef. Maar goed je hebt een paard om erop te gaan rijden.

Ik ben nu zo ver dat ik zit te denken om hem te gaan verkopen. Mijn vertrouwen in hem is weg. En dat voelt hij ook aan. Mijn lesgeefster weet ervan en helpt mij dan ook goed. Maar dan nog ben ik elke keer weer bang als ik op hem stap. Bang voor wat kan komen. Bang om mij zelf weer na zo'n val mij pijn te doen.

Ik weet het even niet meer. Mijn paard is verder echt een lieverd maar dat rijden op hem is echt niet leuk meer. Wordt al zenuwachtig een dag van te voren als ik weet dat ik de dag erna weer les heb. Ik ben nu dus al druk in gedachte om hem te gaan verkopen en te zoeken erna naar een ander paard dat dan hopelijk niet bokt. Pfff vind dit heel lastig. Is niet niks wat je dan zomaar weg doet. En ik wil dat hij dan ook nog is goed terecht komt. Maar ja wie wil er nou een paard die zo flink kan bokken....

Wat vinden jullie?

Ow ik vergeet mij helemaal voor te stellen. Ik ben Tineke en ik ben 32 jaar.
Ik ben benieuwd wat jullie zouden doen als jullie in mijn situatie zouden zitten.

Paardenfan schreef op zondag 21 september 2014, 2:28:


Nog net even voor het slapen gaan dan.
Je paard doet die rodeo niet altijd. Dus er is geen constante pijn o.i.d.
Ik denk dat jullie moeten stoppen, want jij en je ex-bijrijder en je lesgeefmens kunnen er blijkbaar helemaal niets mee. Gevaarlijk en niet leuk. Snap het helemaal.
Als je door wilt gaan met je paard, wat denk ik wel kan, moet je een goede professionele ruiter zoeken die de rodeo een voldoende aantal malen kan uitzitten, niet straffen maar compleet het bokken negeren en blijven zitten. Herbeleren dus. Je paard leert daarmee dat zijn rodeo geen resultaat meer geeft. Vervolgens moet je bij die ruiter een tijd frequent in de leer voor je weer zelfstandig verder kan. Om opnieuw zelfverzekerdheid op te doen maar ook omdat die ruiter/lesgever het meteen kan overnemen als er iets niet goed gaat.
Wel een hele operatie maar zo doortobben kan denk ik echt niet.

In de buurt niet meteen nee denk ik. Hier is nooit wat in de buurt Naja dat is relatief gezien Belgie is klein.

Hoe ver is ver? En Piet jij hebt toch ook een thermografiecamera?

Paardenfan schreef op zondag 21 september 2014, 2:28:


doe jezelf eerst een lol en ga niet meer op hem rijden, besluit dat je bv de komende 3 mnd in ieder geval niet op zijn rug gaat zitten. Dan heb je even rust en kun je afstand nemen. De weg die je nu beloopt loopt namelijk dood, je bent te bang (terecht) en geniet er helemaal niet van en je paard ook niet. Bedenk dat je na 3 mnd weer gaat evalueren of de pauze verlengd moet worden of niet. Zo voorkom je dat je al weer bang wordt aan het eind van de pauze. Intussen ga je op zoek naar mensen die je kunnen helpen, op Pn zitten veel mensen met goede ideeen hierover.

Mijn ervaring is dat paarden die altijd heel lief zijn en die als jer erop gaat zitten heel gevaarlijk worden toch vaak een fysiek probleem hebben waardoor ze de ruiter slecht verdragen. Je zou daar nog eens nader naar kunnen laten kijken.

Ga met je paard wandelen ipv erop zitten, en andere leuke dingen doen. Wandelen is heel goed tegen stress en je kan weer met plezier met je paard omgaan. Verkopen zou ik zeker niet overwegen, je paard zou al snel bij de slager kunnen belanden met dit probleem.

Hoi Tineke,

Wat een vervelende situatie. Er zijn hier genoeg mensen die hier inhoudelijk veel beter op kunnen ingaan dan ik, maar ik wel even laten weten dat ik het heel stoer vind dat je je probleem hier in de groep gooit .

In je eerste bericht geef je aan: "Maar goed je hebt een paard om erop te gaan rijden". Dat kan natuurlijk het geval zijn, maar geldt niet voor iedereen. In mijn geval is het eigenlijk net andersom: ik rijd paard omdat ik pony's heb . En er zijn geregeld (erg) lange perioden waarin ik helemaal niet rijd. De meeste lol beleef ik aan de dagelijkse bezigheden rond m'n pony's, gewoon de dagelijkse klusjes, de interactie met de dieren en ze simpelweg zien rondscharrelen op de track. Ook grondwerk en vrijheidsdressuur vind ik erg leuk om te doen.

Of jij daar ook genoeg voldoening uit zou halen om de kosten en tijd die het houden van een paard met zich meebrengt mee te verantwoorden, kan ik natuurlijk niet voor je invullen. Maar laat je alsjeblieft niet aanpraten (door je omgeving of door jezelf, bijv. vanwege een achtergrond waardoor je dit bent gaan geloven) dat je een paard automatisch weg moet doen als je er niet mee kunt of wilt rijden. Het idee van Letje, om met jezelf af te spreken dat je een x aantal maanden de tijd neemt om goed na te denken wat je wil doen, lijkt me erg goed. Al is het maar om zelf even het 'heilige moeten' van het rijden los te laten. In mijn optiek zou je door tegen je zin te blijven rijden, alleen maar het probleem gaan 'oefenen' en versterken, zowel bij je paard als bij jezelf.

Mocht je ernaar neigen het paard te verkopen, dan zou ik me wel goed afvragen of je het voor jezelf kunt verkroppen als je huidige paard vervolgens of vrij snel of via een omweg van wisselende eigenaren/handelsstallen etc. bij de slacht terecht komt. Dit schrijf ik niet om je een schuldgevoel aan te praten, maar ik vind het wel van belang dat je beseft dat dit een reëel scenario is als je die keuze zou maken.

Maar nogmaals: ik vind het erg moedig dat je het hier in de groep gooit, en ik hoop dat de reacties je helpen bij het afwegen van de verschillende opties. Misschien kan iemand hier een goede gedragsdeskundige voorstellen die eens zou kunnen meekijken.

In ieder geval veel wijsheid gewenst bij je afwegingen.

Groetjes,

Wieteke

Hallo Remco,

Ik heb even weinig tijd maar morgenavond is er een uitleg vanuit Boehringer op internet (ik ken de filmpjes al vanuit de engelse versie en vond ze erg duidelijk) waarvoor je je kan inschrijven en ook online vragen kan stellen aan de dierenartsen. Ik heb moeite met de gratis test om dat vele da's de verhoogde waardes misbruiken om mensen pergolide te verkopen. Als je de natuurlijk verhoogde waardes in deze periode wel mee neemt in je beoordeling is het wel een mooi gereedschap om vroegtijdig PPID op te sporen.

Inhoudelijk zou ik er nog eens goed voor moeten gaan zitten maar ik heb moeite met de veel genoemde tumor in heel veel artikelen overal. Tumor is volgens mij gewoon de vertaling van zwelling vanuit het latijns terwijl hier in Nederland iedereen denkt aan een kankergezwel daarom zou ik het woord tumor weren uit de uitleg.
Een hersentumor zoals veel mensen dan de uitleg geven aan PPID geeft een volledig verkeer beeld van wat er gaande is.

Wat ik me nog afvraag: zijn het specifieke momenten waarop het bokken begint? Bijvoorbeeld bij het maken van een overgang of wending, bij het geven van een hulp of op een bepaalde plaats in de bak?

Je paardje is nog erg jong. Was hij al ingereden toen je hem kocht? Weet je hoe het inrijden verlopen is? En gaf hij gelijk vanaf het moment van inrijden incidenteel een bokje, of is het bokken pas na verloop van tijd begonnen? Was het bokken gelijk heel heftig, of is het begonnen met incidenteel een bokje dat is uitgegroeid tot het hevige bokken van nu?

Dit kon ik uit je eerste berichtje niet goed opmaken, maar het zou wel relevant kunnen zijn voor het achterhalen van de oorzaak/aanleiding.

Misschien is het ook handig om te vermelden in welk deel van het land je woont. Dan kun je gerichtere suggesties krijgen voor personen die misschien kunnen helpen.

Gisteren op cursus een jongedame gehad die een paard heeft dat een paard had dat ook een bokprobleem heeft. Ze vertelde dat ze de negende eigenaar was in hele korte tijd. Ze is vastbesloten om er geen tiende aan te pas te laten komen. Ze ging eerst maar eens beginnen aan de verschrikkelijke voeten....

Piet

Elke dag één keer de rasp heen en weer halen

is óók bekappen

joop schreef op zondag 21 september 2014, 9:43:


Dat ben je dus alvast wel met me eens


Adequate hulp zoeken zijn we het ook al over eens!


En ook daar ben ik het niet mee oneens. Vandaar dat ik meteen de discriminant eruit licht dat het blijkbaar een geval van de ene keer wel de andere keer niet is.
Ik heb toch echt wel paarden meegemaakt, niet veel maar toch ook niet zelden, die niets mankeerden maar de ene keer gewoon wel zin hadden en de andere keer niet. Helemaal geen hekel aan hun mens maar gewoon in een stemming van "lazer op, dit gaan we vandaag niet doen".
Als het om een merrie gaat kan het zelfs nog periodiek gebonden zijn



Het enige dat je niet met me eens bent is dat ik verwacht dat het rodeogedrag niet over gaat als er niemand meer op mag van jou. Maar ik neem de verantwoording niet om een noob op een rodeopaard te zetten, vandaar mijn advies.
Daarom lijkt mij, vanaf hier, het afleren van rodeo terwijl er volgens Letje niemand op mag, een interessant onderwerp:
Dames en heren ook, hoe doe je dat? Ik wil zoiets best clickeren maar zonder voldoende bekwame proefpersoon/testruiter ben ik nergens.
Dan vind ik Wieteke Nr:268391 een beter, heel goed begin van nadere deductie.

Gaelle schreef op zondag 21 september 2014, 8:37:


Pieterman wou toch bij gelegenheid al bij je langs? Nou, dan neemt 'ie echt zijn Kodak Click wel mee

(Net een heel stuk getypt, verdween het bij het verzenden , maar goed, gaat 'ie nog een keer, maar dan wat korter )

Ik heb een fjordenmerrie gehad die altijd bokte, zowel in de bak als op buitenrit. Volgens mijn instructeur was het een levensgevaarlijk paard. Ik kocht haar toen ze zes was, heb haar in laten slapen toen ze 24 was. Verkopen heb ik nooit een optie gevonden; als onhandelbaar zou ze een slecht leven tegemoet zijn gegaan, met hoogst waarschijnlijk op het einde toch de slacht.
Op haar 22ste heb ik haar ontijzerd en ben ik natuurlijk gaan bekappen. Toen bleken haar hoeven in een heel slechte staat en achter had ze naar buiten verzakte hoefbeenderen, waardoor ze sowieso niet normaal kon lopen. (Voor die tijd heb ik het altijd aan een gediplomeerde smid overgelaten, helaas ) Ik ben haar toen ook bitloos gaan rijden.
Ik kreeg er een ander paard door terug, nooit meer bokken en uiterst meedenkend. Helaas hebben we niet heel lang meer van elkaar mogen genieten.

Ik ben er nu van overtuigd dat ze al die jaren dat ze bokte pijn heeft gehad en niet kon doen wat ik van haar vroeg! Heel vaak ging het na een lange periode rust één dag goed, maar kon ik daags erna nauwelijks meer opstappen.

En dus is mijn advies: Blijf zoeken naar wat je paard mankeert! Als het verder een lief dier is, bokt het om je wat duidelijk te maken. Verkopen zou voor mij geen optie zijn, niet als je je paard een goed leven toe wenst.
Door iemand laten berijden die het "uit kan zitten" biedt denk ik geen soelaas. Het paard zal daar niet betrouwbaar van worden en zal op den duur toch weer proberen de ruiter af te werpen.
Nu zeker even stoppen met rijden, ga grondwerk doen, lange teugelen en dergelijke, kijk of je kunt vinden waarom het paard bokt. Probeer weer vertrouwen op te bouwen.
Het zou ook goed zijn om zelf een tijdje op een paard te gaan rijden dat niet bokt en betrouwbaar is, om je eigen onzekerheid weer te overwinnen.

Succes! En fijn dat je hier je vraag stelt.

Els.
Tell me and I forget. Teach me and I remember.
Involve me and I learn.
(Benjamin Franklin)