Sandra van Bommel schreef op donderdag 19 december 2013, 16:27:


Bedankt nog voor de tip. Waar heb je deze netten gehaald als ik vragen mag?

Een aantal weken geleden heb ik een topic gestart over overstappen op bitloos. Dit gaat steeds beter dankzij de vele reacties.( iedereen bedankt daarvoor ik heb er echt veel aan gehad)
Ik heb in dat topic al even kort aangegeven dat ik vermoed dat mijn paard eenigzins autistisch oid is. Mijn paard kan zo verschillend reageren. Ene moment alles goed en vrolijk andere moment lijkt ze heel verdrietig. Soms lijkt het of ze "er niet is". Niets lijkt bij haar binnen te komen. Terwijl ze met spelletjes en dat soort dingen wel heel geïnteresseerd is en heel snel oppikt. Maar op sommige kleine dingen kan ze heel heftig reageren. Als ik bijvoorbeeld net een iets andere volgorde doe als normaal raakt ze helemaal in de stress. Nu zullen alle paarden wel beetje moeite hebben met veranderingen maar als ik andere volgorde doe dan eet mijn paard soms gewoon niet.
Andere volgorde met hoeven krabben dan wordt ze helemaal nerveus. Terwijl ze eigenlijk heel relaxt is. Straaljagers, crossmotoren, vrachtwagens enz geeft ze niets om. Ook meestal met poetsen staat ze lekker rustig te genieten. Maar ineens kan ze dan gaan draaien, nerveus worden of bang worden. Ik kan haar nog niet goed vastzetten want als ze dan zo'n moment krijgt, raakt ze helemaal in paniek en gaat ze steigeren en hangen. Ik heb dit rustig opgebouwd en nu gaat het buiten aan een paal steeds beter. Maar binnen op de poetsplaats is nog groot drama.
Als het haar echt te veel wordt dan sluit ze zich helemaal af. Dan kun je bij wijze van spreken en stok tegen haar kapot slaan ( doe ik NIET natuurlijk!!! ) maar dan nog zal ze niet reageren. Keer zat ze in zo'n moment en toen in met mijn handen vlak bij haar ogen klapte knipperde ze niet eens. Ik kan dan duwen of aan halster trekken het is alsof ze niets voelt. Nu wacht ik voortaan tot ze uit dat moment is en dan vraag ik pas iets. Eerder heeft toch geen zin.

Mijn paard heeft waarschijnlijk traumatische ervaringen wat ze niet los kan laten. Dit werd van de week heel duidelijk toen ik liksteen met een metalen ketting wilde ophangen. Nu had ik al eerder gemerkt dat metaal geluid haar erg nerveus maakt. Ze hoorde het geluid van de ketting en sprintte als een gek door de wei. Ik was bang dat ze door omheining zou lopen maar ze stopte op tijd. Alle benen wijd uit elkaar, vast genageld aan de grond en ogen vol angst. Alsof ze zich schap zette om een ware marteling te ondergaan! Daar schok ik enorm van. Ik ben er toen met ketting bij gaan staan en gewacht tot ze weer bewoog en normaal ademde. ( ze leek adem in te houden. ) dit duurde paar minuutjes denk ik. Toen ze beetje onspande kwam ze naar me toe. Heb haar gekroeld en tijdens kroelen gerammeld met ketting. Hoopte dat ze zo hrt geluid met iets fijns ging associëren. Uiteindelijk kon ik ketting over hals en zelfs voorzichtig over haar hoord leggen zonder dat ze gespannen werd. Ik hoop dat ik dit goed aangepakt heb. Maar merk dat de ketting niet meer zo eng is nu.

Ik kan nog veel meer omschrijven maar zie dat er al heel verhaal staat. Het is een heel lief paard verder. Ze komt soms echt met mij knuffelen en laast had ze oneenigheid met een pony en kwam ze naar mij toe alsof ze troost kwam zoeken bij mij. Rijden gaat steeds beter en we leren steeds beter met elkaar om te gaan. Toch blijf ik dat gevoel hebben dat er iets "anders" met dit paard is. Ik heb veel paarden gereden en getraind maar geen enkel reageerde zo apart als deze. Ik denl dat ze soms "verhard" uit zelfbescherming oid. Of misschien ligt gewoon aan mij ik weet het niet.

Wie heeft er zelfde soort ervaringen? Of tips voor me?
Zou het trouwens mogelijk zijn dat dieren menselijke stoornissen hebben?

Ik weet zelf niet veel van autisme behalve wat il op internet gevonden heb.

Ik weet niet of je over autisme kunt praten bij paarden, maar ik heb wel een paard gehad dat volledig catanonisch kon worden; een toestand waarbij het nergens meer op reageerde.
Ik heb dat diverse keren met dat paard meegemaakt en het enige wat je kon doen was erbij blijven totdat het 'eruit' kwam

Het reageerde op zo'n moment nergens op.

Daarnaast was het paard inderdaad enorm gestresst, kon plots volledig flippen door iets onnozels en was op straat net een vat explosieven, dat op springen stond.

Navraag leerde dat het paard jaarlijks van eigenaar wisselde, vanwege plots agressief gedrag, verwaarloosd was geweest, al 6 jaar ernstige rugklachten en artrose had maar evengoed over hindernissen werd gestuurd en het slachtoffer was van een zg ripper, die het paard van achteren opensneed, waarna het in het bloed, meer dood dan levend, werd teruggevonden.

Het betreffende paard is hier nooit rijbaar geweest (had al meteen in de gaten dat er iets niet klopte en de d.a. bevestigde de lichamelijke klachten), maar ook nooit agressief tegen mij . Het heeft nog ong 1 jaar hier in de wei gestaan, maar ging uiteindelijk ook in de wei zo ernstig flippen dat het niet eens meer durfde te drinken en zich geen raad meer met zichzelf wist.
Ik heb er toen een einde aan gemaakt.

Het is dus nooit goed gekomen... het heeft een jaar een redelijk leven kunnen leiden, maar meer dan dat kon ik er niet van maken.

De eerste twee heb ik vlgs mij in nederland besteld, maar de laatste hier in zweden. Wat ik in nl heb betaald, weet ik niet meer, maar hier in zweden omgerekend 25 euro

Maar als je op fijnmazige hooinetten googles, vind je ongetwijfeld genoeg leveranciers. Ik weet dat er in nl meer zijn die die netten verkopen. Ik geloof dat ik 3 of 4 cm mazen heb,
Het zijn van die grote, vierkanten netten, waar een hele baal hooi in kan.

En IK denk (geen fotos) dat ie niet in balans bekapt word. De toon is te lang geworden.
Steunsels raken over groeit en/of onder geschoven?
OOK voor beslag moet de hoef in balans zijn !

Nils en Olly
Zonder fouten,
geen leerproces.

Het leven is stom! Heel veel sterkte Piet.

Nils en Olly
Zonder fouten,
geen leerproces.

Zoe Veurman schreef op donderdag 19 december 2013, 22:01:


Ik heb ze hier besteld, weet niet of dit de netten zijn die jullie bedoelen.

http://www.agradi.nl/kerbl-hooinet-120x90-cm-wit-maasweidte-3x3-cm.htm

Nee, het leven was mooi maar het afscheid onverwacht en moeilijk.
Sterkte Piet.
__________________________________________
___
Zolang mensen denken dat dieren niet voelen,
moeten dieren voelen dat mensen niet denken.

Had het ook al op fb gelezen en een reactie gegeven, maar hier, op dit forum heb ik Piet leren kennen. Persoonlijk... en dus heb ik ook Piet z'n paarden gekend.
Shiny is een dier wat je niet snel zult vergeten, een perfecte spiegelaar en leermeester.
Beroerd dat 'm niet meer jaren gegund zijn, beroerd voor z'n maatje Don die alleen achter moet blijven, nog beroerder voor de mens die hem liefhad en hem moet missen.
Met dat verlies wens ik allen, mens én dier, sterkte!

Wil.

Wie met z'n gezicht naar het verleden staat,
staat met z'n rug naar de toekomst....

Ja, ik vermoed van wel. Er is vrij weinig over te vinden, althans, op Nederlandse website's.
Wat Sandra hierboven schrijft, over paarden die volledig in zichzelf keren, daar heb ik wel ervaring mee.
Wat jij dus zelf schrijft, wachten tot ze zichzelf weer uit die opsluiting halen, is idd. waar.
Eerder aktie ondernemen heeft geen zin, je kunt eenvoudigweg niet tot ze doordringen.

Op onderstaande website noemt iemand dit 'op slot' schieten, of in zichzelf keren, een meltdown. Goede benaming trouwens... in zichzelf zinken.

Misschien heb je hier iets aan: Benny.....

http://site.missywryn.com/Benny_the_Autistic_Horse.html

Wil.

Wie met z'n gezicht naar het verleden staat,
staat met z'n rug naar de toekomst....

Jouw paard is naar het zich laat lezen, super onzeker. Onzekere paarden hangen veel meer aan patronen dan paarden met veel zelfvertrouwen. Wanneer je iets verandert aan het bestaande patroon raken ze van slag en kunnen daarin heel ver gaan. Een zelfverzekerd paard haalt genoeg steun uit zichzelf om tegen een mentaal stootje te kunnen.
Onzekerheid kan een karaktertrek zijn, maar ook 'aangeleerd' door trauma. Of een combinatie van beide.

Trap niet in de valkuil van het trauma opblazen en je paard tot zieligerd bombarderen die met de grootst mogelijke omzichtigheid behandeld moet worden. Een getraumatiseerd paard (trouwens ook een onzeker paard, maar eigenlijk sowieso elk paard) vaart wel bij een kordate, duidelijke aanpak. Dat is niet zo handig als je graag wil kalmeren, geruststellen en troosten, maar 'kordaat' is effectief!

Ik kan het weten, want ik heb er zo'n heel traject op zitten met een getraumatiseerde spanjaard. Ving hem op in een bed van liefde en hij werd een onuitstaanbare eikel. Want hij zocht een grens en die bleek heel rekbaar. Dat is funest voor een onzeker paard; je boert uiteindelijk alleen maar achteruit.
Zoek de Kordate Verpleegster in jezelf op en ga aan het werk met dit paard. Bied hem afwisseling, bied hem werk, stel eisen. Maar blijf kordaat, verzand niet in aaierige wazigheid. Duidelijkheid is het toverwoord. De liefde komt vanzelf wel mee.