Op kantoor weet men dat ik paarden heb en voor de gein, toen ik zo over horsies zat te klessebessen, vroeg ik wie er zin had in een trail. Een van mijn collega's gaf aan dat ze dat fantastisch zou vinden... Dus vanaf toen was het eigenlijk ieder weekend raak, paarden mee en een slordige drie a vier uur lekker rijden. De collega genoot er met volle teugen van. Vroeger had ze altijd paarden gehad, maar zo als zo vaak gebeurd. Een mens wordt verliefd, gaat trouwen, krijgt kinderen en de paarden verdwijnen beetje bij beetje uit zicht.
Vaak vezuchtte ze hoe verschrikkelijk ze de paarden had gemist en hoe goed het haar deed weer paarden in haar leven te hebben.
Ze reed meestal op mijn paint merrie. Een supermakkelijk paard, aan de kleine kant. Mijn eerste paardje dat ik hier kocht, ze was toen twee. Omdat ik vond dat men hier veel te vroeg met rijden begint, wilde ik liever een exemplaar waarvan ik zeker witst dat er nog niets mee gedaan was.
Alles zelf gedaan en een hoop geleerd van deze madam. Ik kon met haar lezen en schrijven. Zonder hoofdstel rijden? Ja hoor geen probleem!!! Probleem alleen, ik vond haar saai en iets te veel een "merrie merrie". Lekker nukkig en grumpy bij tijd en wijle.
Toen ik de collega vertelde dat Patch te koop was begonnen de ogen van de collega op te lichten... Ze had het niet durven vragen want wie wil er nu zo'n braaf paardje verkopen?! Ehm, nou ja... Ik dus?!
Collega koopt dus mijn paint en we spreken af dat ik haar help om de wereld van het paard her te ontdekken. Het uiteindelijke plan is dat ze een huis met land gaat kopen, maar tot tie tijd zou Patches op een manege bij haar om de hoek gestald worden.
Prima, niet helemaal mijn ding, Patch zou dan 's avonds op stal staan... Maarja... Het is tijdelijk...
Ondertussen is een andere vriendin van haar paard gevallen. Niet paardjes schuld, vriendin had haar zadel niet goed vast gegespt. De vriendin valt plat op haar rug, dit zou misschien niet zo erg zijn geweest ware het niet dat ze net een jaar dmv chemokuren tegen borstkanker heeft gevochten en haar botten dus niet veel kunnen hebben. Gevolg is dat haar ruggenwervel op een paar plaatsen kleine scheurtjes vertoond en dat moet eerst helen voor ze weer mag rijden. En dat zou zeker een half jaar gaan duren. Ik spreek af met de vriendin dat ik haar paard twee keer per week ga trainen tot de vriendin zelf weer kan rijden.
Maar... Dan zou ik geen tijd hebben voor Patches. Ik regelmatig checken of alles nog goed ging met Patches... Ja hoor geen problemen...
Tot een week geleden. Brave patches is aan het einde van een trailride vanuit stap in ene keer totaal bokkend uit haar dak gegaan en stopte niet eerder voor haar berijder eraf lag. Wat uiteindelijk dus ook gebeurde... Ik wist niet wat ik hoorde! Na met de collega de boel doorgepraat te hebben kwamen er allerhande signalen aan het licht die de collega over het hoofd had gezien. Zadel met losse leerflappen die continu tegen het paard drukken...
Bitloos hoofdstel dat fout zit... Patches die haar grenzen aan het verleggen was en in de loop van de tijd steeds slechter was gaan luisteren... En nog veel meer...
Afgesproken dat ik Patches twee keer per week ga rijden en de training oppak. En verder ga onderzoeken wat er met de madam aan de hand is dat ze dit gedrag laat zien. De andere vriendin zit ondertussen zelf weer in het zadel namelijk...
Dus ik heb weer tijd!
Vandaag dus naar Patchy... Ik ging later dan in mijn bedoeling lag en kom aan om een uur of 1. De stal is aardedonker en de wei is leeg... Dus ik denk ????? Wat is hier aan de hand?!
Nou... Paardjes staan dus helemaal niet in de wei... Maar gewoon de hele dag op stal int donker! De gast van de stal komt aan in zijn auto en komt direct mijn kant opzetten... Bla bla bla hij was een beetje laat vandaag.... Zaten dingen tegen bla bal bla...
Ik haal Patches uit haar stal en ga haar borstelen. Patches staat niet stil... FF laten zien da'k graag wil dat ze stil staat en er gaan weer lampjes branden bij madam en een minuut later staat ze rustig stil, net als vroeger.
Haar lichaam voelt raar aan, alsof ze opgeblazen is, haar nek hard, haar spieren bobbelig, ik zie duidelijk dat ze slecht in haar vel zit, ze voelt zich gewoon niet lekker. Wintervacht heeft ze nog niet?
Dan pak ik haar hoeven op en krijg een rol beroerte... Dit paard krijgt overduidelijk nauwelijks weide gang!!! De straal ziet er niet uit, ik weet niet eens hoe ik het moet omschrijven... Gegroeid en plat getrapt? De zool van de hoef is in zeer slechte staat.
Het word me duidelijk dat Patches zich lamlendig voelt en depressief is. Ze heeft nooit op stal gestaan, altijd met paarden vriendjes op de wei. En ook altijd met dezelfde paarden vriendjes... Ik loop naar de bak, haal het zadel van haar af en laat haar los, laat haar maar even lekker haar lichaam bewegen. Zooooooo wat ging die keer! Ze kan bokkensprongen maken, maar dit sloeg wel alles... Na een flinke tijd idioterie werd ze wat rustiger, nog even rollen en daarna ging ze bij de twee paarden staan die naast de arena hun stal hebben. Ze legde haar kin op de staldeur, het andere paard duwde zijn neus tegen haar neus en zo bleven de twee paarden 10 minuten staan. Niet aan elkaar snuffelen, niet gewone normale begroet signalen... Nee, gekooide dieren signalen die de nabijheid van een andere paard mist. Ik krijg verdorie nog tranen in mijn ogen als ik eraan denk.
Nee ik heb haar niet gereden. Haar conditie is erbarmelijk, die spieren op haar rug en buik zijn als slappe was. Dit paardje moet eerst weer blij gemaakt worden en in goede conditie worden gebracht. Ik begin er steeds meer van te snappen dat ze is gaan bokken... Deden alle paardjes dat maar!!!
Ik ben lekker met haar gaan wandelen vanmiddag! Stukjes lopen rennen samen... Gras laten eten... De levenslust kwam weer helemaal terug op dat koppie...
En nu?! Ik ga vanavond de eigenaar van Patch mijn bevindingen melden. Er moet rigoureus iets aan Patch haar situatie veranderen. Of de eigenaar gaat Patchy samen met een ander paard iedere morgen zelf naar de wei brengen zodat ze zeker weet dat Patch daadwerkelijk krijgt wat ze nodig heeft... Of ze zoekt een andere stal... Of ze stalt haar bij mij tot ze haar eigen woonstulp heeft met land... Maar dit laten zoals het is, nooit van mijn leven!!!!
Verhalen
