Christel Provaas schreef op vrijdag 25 mei 2012, 11:49:


Ik wil wel dat ze minder eten, maar ze niet in een krappe paddock opsluiten om dat te bereiken, omdat ze dan niet meer bewegen.

Met andere woorden... ik wil dat ze evenveel rondscharrelen als nu, maar dan minder te eten krijgen... savvy?
Voor de rest ben ik al aardig in de weer... schreef ik ook eerder... fietsen, rijden, longeren, gymnastiseren etc.... reken maar dat mijn conditie er ook wel bij vaart, gezien ik probeer 4 paarden per dag extra beweging te geven
Niks plastic zakje (geven ze trouwens ook niets om gezien ik ze juist heb geleerd om niet te schrikken van plastic zakjes, zeilen en regencapes).... gewoon zelf aan de bak

e m kraak schreef op vrijdag 25 mei 2012, 12:16:


zeker ook ervaring met koudbloedpaarden

Klopt wel hoor... ze slenteren hier de hele dag op en neer, idd hapje stapje op hun gemakkie. Voordeel van het feit dat ik met de paarden aan de bak ga en er minstens eentje per dag mee de straat op neem, is dat de anderen dan in paniek gaan hollen
Daarna is het natuurlijk wel pitten geblazen in de inloopstal, waar het lekker koel is met minder insekten en waar ze heerlijk in de zand kunnen liggen pitten om bij te komen van de dierbeulerij waarmee ze in beweging worden gezet.

Maar goed... die 7/8 km hapje stapje gaat het niet worden in een klein stukje kale wei. Daar wordt het alleen hapje hapje niets doen hapje hapje niets doen niets doen. Zag ik in de winter ook...
Vandaar mijn wens om dat op en neer sjouwen te bewaren in combi met wat minder vreten.
Vandaar ook mijn idee om het achterdeel van de wei in de lengte in twee delen te delen met dwarsdraad aan die kant van de greppel, zodat ze ook vanuit het rechtse deel over de greppel links kunnen,.
In het voorste deel van de wei wil ik dan 2/3 deel rechts afzetten waar veel groeit en dat deel in twee weien verdelen. Dat betekent dat ze over een relatief kaal deel naar achteren moeten om te eten, en weer naar voren om te drinken.
Dat betekent ook dat ik in het najaar, als veel nattigheid valt het gebied rond de greppel verzuipt en de paarden niet meer naar achteren kunnen, ik een van de voorste weidedelen ter beschikking kan stellen.
Dat maakt aansluiting aan de stroom ook makkelijker. Ben zelf wel tevreden over de plannen, maar moet de frans nog voorleggen, die mogelijk een rolberoerte krijgt na de ellende van vorig jaar. Daarnaast betekent het wel weer paaltjes investeren uit een lege portemonee. Maar goed... je moet wat en zieke paarden worden ook duur.

e m kraak schreef op vrijdag 25 mei 2012, 12:16:


Ik heb het ook maar van horen zeggen, het staat hier op de site: "De meeste onderzoekers vinden 50 Km per dag een realistische schatting."

Christel Provaas schreef op vrijdag 25 mei 2012, 13:37:


Zou daar ook geen verschil in ras mee te maken hebben?
Ik kan mij zomaar voorstellen dat bv een arabier meer rondrent dan bv een belg?
Ik weet het niet hoor... maar dat vraag ik mij dus af.

Bij die van mij merk ik heel goed dat ze minder bewegen sinds ik weer met strookbegrazing begonnen ben. Ze kunnen op een pad rond het hele perceel lopen en in een klein stukje wei dat ik 2x per dag een heel klein beetje groter maak. Omdat ze nu veel blijven rondhangen in het strookbegrazingsweitje, overweeg ik ze in het vervolg maar 1x per dag een nieuw strookje te geven, en dat strookbegrazingsweitje de andere helft van de dag af te sluiten, zodat ze dan alleen op het pad kunnen.

Mijn pony's lopen op het pad duidelijk meer dan in de wei. Het pad hebben ze in de winter flink stukgelopen, waardoor er nu alleen nog maar kort gras groeit langs de randen (waar ze niet kunnen lopen i.v.m. het schrikdraad). Dat is ideaal, want dan hebben ze op het pad toch altijd iets te knabbelen, maar daar moeten ze dan wel veel meters voor maken. Vooral Dibble (met de grootste aanleg om dik te worden) staat zo ongeveer in een spagaat met haar voorbenen om bij het gras onder de draad te komen, dus ze rekt op die manier ook haar spieren nog wat op (helaas wel bijna altijd aan dezelfde kant, want ze heeft een duidelijke voorkeurskant om te buigen).

Christel Provaas schreef op vrijdag 25 mei 2012, 13:37:


En ik vind dat ongenuanceerde flauwekul als het geïnterpreteerd wordt alsdat paarden 40km daags moeten lopen. Maar je loopt lang genoeg mee op PN om te weten dat ik het al vaak niet eens ben geweest met wat Frans schrijft. Ook vaak juist wel. Moet kunnen.
Wat Frans nmm had moeten schrijven is meer iets als:
De meeste onderzoeken aan paarden, zoals die in Waring's Horse Behaviour zijn samengevat, zijn verricht in gebieden waar verwilderde paarden het niet zo makkelijk hebben omdat ze naar leefruimte teruggedreven zijn die echt niet op een of andere manier voor mensen bruikbaar is (zodra ze ergens "overlast" geven worden ze doodgemaakt, net zoals als het even kan alle natuur in NL die zich buiten de daartoe aangewezen percelen begeeft), zoals de Brumbies in Australië, Mustangs in de VS en vergelijkbare verwilderde populaties. Nogal wiedes dus dat je 30 km/dag loopt als je water op 15 km afstand is en je ook weer terug moet, om maar wat te noemen. Op grond van die situatieschetsen komen de meeste onderzoekers tot de conclusie dat paarden gemakkelijk 40 á 50 km/dag kunnen afleggen. Maar als je populatie dispersie onderzoekt in Nederlandse begrazingen, of bijvoorbeeld in Polen waar die Koniks vandaan komen, kom je tot heel andere beelden.

Als je niks forceert of belemmert heb je gewoon... scharrelpaarden, recht vergelijkbaar met scharrelkippen als dat tenminste bedoeld is als echte scharrelkippen en niet als juridische term om een minimaal aantal vierkante centimeters bewegingsruimte te definiëren. Honkvast, want er is geen reden om te verkassen. Mijn scharrelhengst, is ook alweer 12 jaar, ziet er desondanks uit als een lean mean sexmachine en ik doe daar nooit wat aan qua trainen e.a. beulerij. De spierbundels die mijn vorige hengst had omdat we veel aan langeafstandsrijden deden heeft hij dus ook niet, want nergens voor nodig.