Een "bodemschuw paard" is een paard dat schrikkerig is voor "onregelmatigheden" op de bodem, zoals bijvoorbeeld wisselende indrukken door drogere of nattere bodem, een bijna opgedroogde plas die op een zwarte vlek lijkt. Zo'n paardje kan voor de rest heel dapper zijn.
Wij hebben er zo'n eentje, onze lieve Indy.
Indy is een onverschrokken, dapper paardje waarmee je overal kan komen. Mijn echtgenoot gaat er alleen mee op trektocht, een week of langer, over smalle sluisbruggen, dwars door de stad, langs autostrades, tot aan haar buik door het water, maar... op de grond liggen er toch soms "vieze dinges" waarvan ze opzij springt.
Dit betert met de tijd en met het vertrouwen wat samen met de "gezamelijke" tijd groeit. Maar, het enige waar onze lieve Indy toch, af en toe nog schuw van is, is en blijft "de bodem".

Indy verdient eigenlijk een standbeeld

Door haar zijn we bitloos gaan rijden. Voor dat we paardnatuurlijk kenden, zeven jaar geleden. Indy kon alleen maar steigeren en galopperen totdat we haar bit aan de haak hingen, op aanraden van onze dierenarts.
Toen werd ze een sweety

Soms eens lekker schrikken moet ook kunnen

Marianne

pff.. 44 ja dat is een flinke klus! Ja ik was erg tevreden idd als Arno hier was. Arno iets minder.. een shire en mini's - niet het allerleukste voor je rug

http://www.mijnalbum.nl/Album=JZTXH3XK
grindbak in ontwikkeling! :)

Eva Saegerman schreef op donderdag 19 april 2012, 20:03:


Ik zou bij het vervoer van twee paarden wel een tussenschot erbij houden.

Piet, jouw "strategie" heb ik inmiddels geprobeerd, maar dat wordt hem niet. Op dergelijke korte stukjes ontspant ze niet, maar het is ook te kort om te stressen/verkrampen. Het telkens de trailer in en terugwandelen met lekker grazen is voor haar kennelijk niet voldoende beloning, want ze gaat steeds moeilijker de trailer op.
Daarna heb ik het geprobeerd met wegnemen van positieve beloning: bij haar in de trailer gaan staan terwijl we langzaam over een hobbelig pad reden. Je ziet aankomen dat ze gaat hangen (meestal middenschot, maar soms ook buitenwand) doordat ze haar schouder of heup "uitwerpt". Heel de tijd vriendelijk, en met een zachte stem tegen haar praten, terwijl ik haar kriebelde, maar zodra ze aanstalte maakte om te gaan hangen een krachtig NEE en direct stoppen met kriebelen. Ik kreeg de indruk dat ze me in principe wel snapte na enige tijd, want zodra ik NEE riep ging ze weer goed op haar benen staan. Desondanks kon ik hiermee niet voorkomen dat ze soms toch ging hangen als ze haar evenwicht dreigde kwijt te raken. Het lijkt een reflex voor haar, waardoor ik denk dat ook deze methode niet het gewenste resultaat gaat opleveren, vrees ik.
Probleem bij de beide eerste methoden is ook de timing. Je staat immers in een rijdende trailer en weet niet wanneer ze gaat hangen en kunt dus ook dat moment niet vóór zijn. En als je wilt stoppen, dan moet dat nog met de chauffeur kortgesloten worden en die heeft nog de tijd nodig om de combinatie rustig tot stilstand te brengen.

Eva, zonder tussenschot met de 2e pony er naast vind ik veel te link. De nieuwe pony is ruim 160 en de ander nog geen 140. Als die grote een evenwichtprobleem heeft en omvalt of op z'n minst gaat "spartelen" om zijn evenwicht te herstellen, dan is die kleine de klos. Dat risico neem ik dus zeker niet.

Marsha, die tussenflap (doorzichtig plastic in een buizenframe) is iets waar ik inmiddels ook een deel van het probleem zie (nadat ik inmiddels dus al enkele uren in de trailer heb gestaan). Daardoor kan ze nl haar voeten niet ergens tegen zetten als ze breed wil staan (maar niet op de door haar gewenste breedte kan komen door de beperking van het schot. Morgen ga ik het proberen met een trailer van kennissen die een gesloten schot (hout) heeft.
Als ze dan wel de stevigheid opzoekt met haar voeten, maar toch nog gaat hangen, dan wellicht nog eens een lager schot proberen (waar ze dus met haar schouder en heup boven zit, maar wat wel nog zo hoog is dat ze er niet over heen kan klappen)???

Nieuwe suggestie blijven dus nog welkom!

Ik zou uitkijken met tussenschotten te verlagen.
Heb je al geprobeerd een andere, rustige, pony er naast te zetten? Je kent Nolasco hé? Was angstig, stond te dribbelen van been tot been, verloor regelmatig zijn evenwicht door tegen de zijkanten te gaan hangen. Met Goke of Jeen op de wagen deed hij dat na een tijdje niet meer; die bleven rustig, trokken zich niets aan van Nolasco, en gingen staan vreten uit het hooinet. Ik heb veel tijd aan het laden en rijden besteed ... problemen zijn nu over en ik kan hem met gemak in zijn eentje vervoeren voor langere ritten, 2,5 uur bijvoorbeeld.
Is dat een idee? Een andere rustige blijvende relaxte pony er bij zetten?

angelique hage schreef op vrijdag 20 april 2012, 0:30:


Ik begrijp niet goed wat je hiermee beoogt. Paard verliest zijn evenwicht, zoekt steun dmv hangen omdat hij niet wil vallen en jij zegt nee?
Het is een kwestie van (gebrek aan) balans van het paard zelf. Daarom zal een al dan niet rustig buurpaard er niets aan veranderen. Zoals ik al schreef, is balans tot op zekere hoogte te trainen, maar verwacht er niet teveel van.
Niet iedereen kan in de tram blijven staan zonder zich aan de lus vast te grijpen, ook geroutineerde reizigers niet. Anderen redden het wel zonder lus, mits ze voldoende wijdbeens kunnen.
Zorg voor een breder sta-oppervlak, waardoor het paard zo breed kan staan als nodig is om overeind te blijven.

Nog iets: kan het paard naar buiten kijken of is ze daar te klein voor? Want dat kan ook schelen in het evenwichtsbesef.

Christel Provaas schreef op vrijdag 20 april 2012, 9:27:


Die logica ontgaat me ook. Vanuit Angelique uit beredeneerd denk ik dat ze op dat moment nog niet duidelijk had dat het om een fysiek iets gaat? Maar goed, dan nog is het niet handig hoor want of het nou een fysiek probleem is of niet, voor haar IS er iets en is het belangrijk genoeg om zo raar te gaan doen en je mag aannemen dat een paard normaalgesproken ook voor zijn comfort kiest en niet voor de lol zo gek doet en zich bezeert. Het is een lief en meewerkend paard, anders zou het niet eens meelopen in the first place....

Angelique, ik denk dat het zeer best kan dat er vroeger geen problemen waren met haar hoor. Het feit dat ze zo gemakkelijk laadt (wordt al moeilijker) geeft een indicatie. Waarschijnlijk is dit gewoon een paard dat gewend is tegen het middenschot te steunen en bij jouw trailer kan dat niet doordat het een flap is, misschien is dat het hele probleem. In plaats van de vorige eigenaars niet geloven zou ik vragen hoe hun trailer was zodat je alle verschillen ontdekt en kunt kijken wat voor haar de moeilijkheid geeft? Wel/geen schot, type schot, breedte trailer, dat soort dingen.

--
Ilona

angelique hage schreef op vrijdag 20 april 2012, 0:30:


Een van mijn paarden heeft precies hetzelfde probleem. Vreselijke situatie's mee gehad, de trailer schudde dan helemaal heen en weer en het was echt te gevaarlijk om nog verder te rijden. Plus dat hij de benen kapot trapte. Eerst ook geprobeerd er bij in te staan, hielp niet. Toen het tussenschot ertussen uit,
was prima, alleen kon er dan geen ander paard meer bij, vond ik toch te link. Toen hebben we een tussenschot met doorzichtige rubber flappen laten maken en was het probleem weg. Ze kunnen dan niet meer gaan hangen en kunnen zelf meer wijdbeens gaan staan omdat ze nu meer ruimte hebben door de rubber flappen. De eerste keer dat hij er weer in stond stond ik erbij, je had zijn kop moeten zien toen hij probeerde te gaan hangen.

groetjes Rita

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Pas als de laatste boom gekapt,
De laatste rivier vergiftigt,
De laatste vis gevangen,
Pas dan zal de mens vaststellen ...
dat je geld niet kunt eten ....

angelique hage schreef op dinsdag 17 april 2012, 23:13:


Misschien was dat een anderhalfpaards en vond het paard daarin meer steun?

Waarom zou je je belazerd voelen? Het kan toch best dat dit probleem nu pas opspeelt, in deze trailer?

angelique hage schreef op vrijdag 20 april 2012, 0:30:


Het belonen moet ín de trailer gebeuren en wel zolang het goed gaat. Het teruglopen is om vanuit een vast punt te beginnen en dat zo relaxt mogelijk te doen.
Als ze nu steeds moeilijker de trailer opgaat betekent dat dat ze een hekel aan iets gaat krijgen wat daarbinnen gebeurt. En dán zou het inderdaad heel goed kunnen dat het gewoon het verschil in trailer is.


Hier schrijf je wat verwarrend. Zie je het gaan hangen nu wel of niet aankomen?

Het is blijkbaar een gewoonte waaraan je tegemoet moet komen of die je af moet leren. Iedereen weet dat gewoontes héél lastig af te leren zijn, daar gaat veel tijd in zitten.
Het eerste lijkt me het gemakkelijkst en tamelijk ongevaarlijk.

Als ik het weg wou trainen
zou ik heel blij zijn dat het op korte stukjes relatief goed gaat en van daaruit op duur gaan trainen. Maar ik zie mijn tekortkomingen in het stukje dat ik over "mijn methode" heb geschreven. Ik kan het schriftelijk niet goed genoeg uitleggen zonder dat ik daarbij meters tekst nodig heb. Ik had er onder (veel)meer nog bij moeten zetten dat je élke verandering moet trainen én dat een gewoonte wegtrainen, eerder een kwestie van bv 2 keer op een dag een kwartier en dat bv 3 of 4 weken lang doen, dan een paar uur achterelkaar zal zijn.

Piet

Waar zit de logica in een dier laten doen wat je
wil door middel van een voortdurend afleren

Onze schimmel heeft dat ook gehad, "bodemschuw", hoewel ik nog nooit van dat woord gehoord had. Alle verandering op de bodem of licht/schaduw schrok hij van. Een droge plek op nat asfalt of vice versa bijvoorbeeld. Op een dag was ik aan het rijden langs een betonweg over een strookje donker zand. Daarnaast zat een sloot. Op een gegeven moment was er een uitgang van een akker. En dus een hoop donkerder zand op de betonweg en vlak voor z'n voeten omdat er een trekker in en uit had gereden. Hij ging acuut op de rem. Ik kon niet naar links omdat daar het Enge Zand op de betonweg was. Rechts was de sloot, en voorwaarts was een andere Enge Kleur Zand. Tja... omdat hij toen nog niet zo goed achteruit kon lopen wist ik echt ff niet wat ik moest doen en wilde ff gaan nadenken over m'n probleem (zin in afstappen had ik ook niet, groot paard...). Ik gaf 'm dus het commando "ga hier maar ff grazen" om rustig na te denken. Dat commando bestaat uit met m'n hand op z'n manen de hals omlaag duwen. Daarna gaat de neus dus meteen omlaag.
Tot m'n grote verbazing ging hij niet het gras langs de sloot opeten maar woelde met z'n neus door het Enge Zand voor z'n voeten. Onmiddellijk daarna stapte hij vanzelf, volledig ontspannen door.

Ik had hiermee prongeluk een handvat voor 'm gevonden. Ik heb het daarna nog 1 of 2 keer voor moeten doen wat hij moet doen bij enge dingen op de weg (neus omlaag en checken wat het is dus). Daarna heeft hij die "techniek" volledig zelf opgepakt en deed het echt overal. Onder het zadel, voor de koets, in de wei, op stap.op het erf...
En door de tijd heen heeft hij alle Enge Dingen aangeraakt met z'n neus en zo geleerd wat het is. Hij leert altijd op die manier, door aanraken (het liefst met z'n tanden). Het lukt 'm niet door iets te bekijken, het moet altijd aangeraakt worden...
Sinds hij alles zo'n beetje onderzocht heeft is hij niet meer bodemschuw, maar blijft wel het meest alert op de ondergrond van de paarden hier. Ik ben daar eigenlijk erg blij mee. Hij is het paard dat ik altijd meeneem op verkennende routes hier in de Eifel. Ik weet gewoon 100% zeker dat deze jongen echt niet ergens gaat staan waarvan hij niet zeker weet dat het zijn gewicht kan dragen
Ik denk dat het grotendeels een kwestie van leren is misschien, en dat je de juiste manier moet vinden waarop je paard in staat is het te begrijpen en verwerken.
Mijn schimmel deed het helemaal zelf eigenlijk. Ik was niet op het idee gekomen het enge op de weg met z'n neus aan te laten raken... Hij moet gewoon altijd ff kijken, en na een tijdje ging het allemaal veel sneller. 1e is die plastic zak eng, ging hij vanuit draf naar stap terug, om na het enge ding vanzelf weer aan te draven. Daarna ging hij er in draf langs, en daarna boeit het niet meer. Maar hij heeft dus wel de ruimte en tijd gekregen die hij op zijn manier nodig had (en dat duurde soms best wel lang). Bodemschuw lijkt mij meer een gebrek aan bodemwijsheid en ervaring.
Van dingen die je niet begrijpt blijf je bang ja...

Het is heel interessant om hier zaken te lezen over bodemschuwheid.
Ik heb een paard die heel cool is ivm verkeer (verkeer doet hem niets), maar die erg kijkerig is naar riooldeksels, wegmarkeringen op de grond enz...Ik dacht eerst dat het vooral het water onder de riooldeksels is waarvan hij bang is, maar wellicht zijn het gewoon de kleurveranderingen op de grond waarvoor hij bang is.
Ik heb hem ook al laten kijken naar die riooldeksels, met 1 voetje erop proberen te laten staan door wat gras aan te bieden als hij dat doet, maar hij blijft er toch schrik voor hebben. Hij moet er niet op lopen van mij, maar het wordt enkel een gevaar als hij ervoor opzij springt en er komt juist een camion...