Arabesk schreef op zondag 11 oktober 2009, 14:21:


Ja wel met het paard ernaast (draadje staat erg laag waardoor ze elkaar kunnen aanraken en kroelen)

Tja en met dat laatste is net het probleem op de andere stal, hier staan ze met zijn allen op een stuk dat in de winter helemaal kapot wordt getrapt, waardoor ze zich vervelen en elkaar gaan lastig vallen. Nu is moeders inmmiddels 16 en zorgt ze wel dat ze conflicten uit de weg gaat.

Ik stap overigens nu ze boxrust heeft wel 3 keer per dag 20 tot 30 minuten per keer aan de hand met haar.

Ik zou ook niet liever willen dat ze het hele jaar door zoveel mogelijk buiten kunnen staan. Er zijn hierveel pensionstallen, maar bij de meeste is er zeer beperkte weidegang en in de winter staan de paarden over het algemeen of een uurtje in de paddock of komen ze helemaal niet buiten.

Geld voor een boerderij/huis met een stuk grond heb ik niet.

Michiel schreef op vrijdag 9 oktober 2009, 22:46:


Ja ik ben blij dat het nu al zo lang goed gaat. Hij probeert het nog zeker wel hoor, maar ik kan hem op precies het goede moment corrigeren. Dat lukt heel aardig, helaas met stang, door al het andere wat ik heb geprobeerd ging hij alsnog ervandoor. Ik zou Eddy weleens vragen wat de mogelijkheden zijn. Misschien dat dat wel een oplossing biedt?

Groetjes Jolanda

Misschien moet je in overweging nemen om je paard dan te verkopen naar iemand die hem wel kan bieden wat ie nodig heeft. Klinkt hard, maar dit blijft zo dweilen met de kraan open. Je kan op een kamerflat nou eenmaal geen Leonberger gezond houden, je kan een kat niet gezondhouden als hij 's nachts opgesloten wordt in zijn kattenbak.

Liever gekwetst door de waarheid, dan getroost door een leugen.....

Arabesk schreef op zondag 11 oktober 2009, 14:30:


Dat idee heb ik niet. Hij loopt verder echt prima.
Maar goed, ik dacht: als ik nog iets zou kunnen verbeteren... wil ik het wel proberen.
Hij zal nooit zomaar over de keien lopen. Hij is nu 19 jaar en dat heb ik allang geleden besloten: dat zal en mag ik niet meer van hem verlangen.
Met hoefschoenen doet ie het prima. Achtervoeten zijn trouwens helemaal geen probleem, blootvoets.

Groet,

Wil.

http://www.paardnatuurlijk.nl/cgi-bin/fotoserieshow.cgi?id=1060

Een reportage over Gigi. Voor mensen die geinteresseerd zijn in sarcoides en de behandeling ervan.

Arabesk schreef op zondag 11 oktober 2009, 14:07:


Moet ik dat dan serieus nemen wat je schreef?
Als je een griffelbeentje zo in je handen houdt, zit er een scherp randje aan, ja.
Maar die dingen zitten ook niet zomaar los in een paardenbeen. T'zou niet bijster slim zijn van de natuur als hij een lichaam zo maakt dat het zichzelf kapot maakt bij elk bochtje.
Enige wetenschappelijke studie die dat concludeert, ben ik dan ook zeer geïnteresseerd in.

En ik ben nergens onvriendelijk geweest. Als jij mijn reacties zo wenst te interpreteren is dat eerder jouw probleem dan het mijne.
Erg tof van je dat je een hele tekst neerpent, maar ik kan er dus niks mee.
Mijn vraag ging puur over fysiologie ivm een solarium.

En om de vraag te beantwoorden of ik dit expres schreef: Neen, mijn bericht was alleen een reactie op het feit dat gezegd werd dat beweging het beste was.
Dat wil ik zeker geloven. Maar als ik dit paard om 9u s'avonds nog ga rijden, is die mogelijkheid er dus niet. Dat was alles wat ik met dat bericht wilde zeggen.

Arabesk schreef op donderdag 8 oktober 2009, 13:59:


Ik was een manegeruiter; paarden op stal, bit, ijzers; zweepje, andere "hulp" middelen indien "nodig" : alles hoorde erbij en was normaal. Gras is groen en een paard rijd je met een bit.
Dat was iets waar je niet over nadacht.
Na een paar maneges te hebben gedaan kwam ik bij een vrouw terecht die -weliswaar - traditioneel was maar een hart had voor haar paarden en zij was het die me leerde mèt een paard ipv óp een paard te rijden.
Daar heb ik leren rijden en leren samenwerken met een paard.
Dan kwam het moment dat we Player kochten, we mochten haar gratis stallen bij een boer wiens paarden we ook al reden. De paarden stonden overdag op de wei en 's nachts op stal.
Veel kaas hadden we nog niet gegeten van het wezen paard. Veel geleerd, door schade en schande.
Bij de boer zijn we na een jaar weggegaan, Player werd er niet goed behandeld door hem en er was een roddel en achterklap situatie ontstaan. Dan zijn we terecht gekomen bij iemand die weien met schuilstallen verhuurde en daar kon ze winter en zomer dag en nacht buiten. Wat ik wel ideaal vond.
Wel kreeg ze nog altijd brok, dat hoorde zo.
Hooi gaf ik ze wel quasi a volonte maar ze werd 's winters erg mager; haar weide maatje ging met al het hooi lopen, die at en stopte pas wanneer alles op was en omdat Player graag en de hele dag door klein beetjes at, had zij nooit genoeg. Zo bleek.
Ik ben haar van alles gaan bijvoeren, zelfs pure melasse....
Ondertussen was ik hier op het forum gearriveerd maar was groen. Ik herinner me de reacties nog wel die ik kreeg op mijn melasseverhaal....
Wist ik veel....
Heel veel gelezen, heel veel gedacht hoe super het me leek om bitloos te gaan..maar dat was immers niets voor PLayer. De hittepetit met sambal in haar gat en haar explosieve karakter...Niemand durfde met haar rijden, zeker niet naar het bos...ze waren hun leven nog niet moe.
Ijzerloos deden we veel, maar zomers kreeg ze toch ijzers van voor want dat was beter; haar hoeven zouden teveel slijten van de vele buitenritten. Werd me gezegd.
Uiteindeliijk (vorig jaar voorjaar), ik was zo warm gelopen door alle verhalen hier...zijn we bitloos gegaan. Ik zag het gelijk als een test welke band we hadden, Player en ik. Als ik er niets terecht van zou brengen, was ik als ruiter niets waard en mijn band met Player ook niet.
Dat was mij redenatie, ik zou ineens weten hoe ver we stonden met elkaar. Tot mijn grote blijdschap bleek alles op zijn plaats te vallen.
Het ging vanzelf.
Vandaag naar het bos geweest, met losse teugel gedraafd en zelfs gegaloppeerd. Met losse teugel galopperen is niet zo evident, het was eigenlijk de eerst keer dat ik dat heb gedaan met haar. Ze maakt behoorlijk snelheid van zichzelf en meestal moet ik haar begrenzen wat ik behalve met mijn zit ook met de teugels doe.
Nooit draag ik nog handschoenen omdat ik anders blaren tussen mijn vingers heb, nooit heb ik nog verzuurde spieren of pijnlijke schouders van het in bedwang houden van haar. (dat was het geval met bit)
We zijn een team.
Zij blijft die hittepetit met sambal in haar gat.
Soms wil ze vergeten dat ik er ook nog ben....(eventjes tot ik haar eraan herinner dat ik mee ben naar het bos )
Maar vooral zijn we een team.
We genieten samen.

Ok, ben geen 'die hard' Pn'er, voel me vaak een buitenbeentje hier, neem ook niet zomaar iets klakkeloos aan. Of pas blind toe wat ik lees. Ik heb een mix van eigen ervaringen en hetgeen ik leer en denk te kunnen gebruiken en toepassen.
Voel me hier wel het beste, tussen jullie, ...Player ook

.

joop schreef op zondag 11 oktober 2009, 15:29:


Hoe behandelen jullie haar?

Ik heb hier ook een pony met sarcoïdes. Hij heeft er nu 2. De ene is op 1 jaar tijd gegroeid van niks naar een tumor met een doorsnede van 6 à 7 cm en de andere op een 6 tal maanden van niks naar een doorsnede van 2 cm.
Mijn DA wil er liever niks aan doen en zegt dat ze waarschijnlijk niet veel groter meer zullen worden. Ik hoop dat ze gelijk heeft, maar die dingen groeien wel erg snel, vind ik.
En als ik dan jouw foto's zie, heb ik erg veel zin om mijn ponybeest op te laden en meteen maar naar een kliniek te brengen om de boel te laten behandelen.
Ik wist helemaal niet dat die dingen zo groot en lelijk konden worden!

joop schreef op zondag 11 oktober 2009, 15:29:


Jeetje, ik heb nog nooit zoiets gezien, wat erg !!
Gelukkig dat zij opknapt.