Monique Meijer schreef op dinsdag 29 september 2009, 12:35:


Wat een LIEF verhaal,geniet lekker van je meiden!!

Monique Meijer schreef op dinsdag 29 september 2009, 12:35:


Wat een heerlijke bladzijde uit je dagboek weer ,Monique!
En fijn dat je een groot hart hebt . Ze passen er alledrie in!

Gr Esther

Monique Meijer schreef op dinsdag 29 september 2009, 12:35:


Monique.... wat kan jij toch gewéldig schrijven!!!
Je zou schrijfster moeten worden....

Groeten,

Wil.

Onze vzw, vzw Horsetopia, staat in voor de opvang van oude en zieke manegepaarden. Op zaterdag 28 maart 2009 arriveerde Thunder bij ons op de weide, nog maar 13 jaar, maar door een ongelukkig ongeval had hij artrose in zijn linkervoorvoet gekregen, en kon hij niet meer pijnloos bereden worden.

Thunder voelde zich niet helemaal happy tussen de andere, eerder bejaarde paarden.
Hij zat boordevol energie en hij wou nog erg graag werken. Het was duidelijk dat hij vond dat hij nog niet aan zijn pensioen toe was, en zijn teveel aan energie begon hem parten te spelen. Hij lag vaak in de clinch met de andere paarden, werd steeds humeurig, en begon honden aan te vallen. De laatste druppel was toen hij per ongeluk één van onze medewerkers het ziekenhuis intrapte, toen hij een ander paard een trap wou verkopen.

Op deze manier maakte Thunder geen kans op herplaatsing, dus werd besloten de Poedertoren te contacteren om te kijken of zij iets voor ons konden betekenen.
Ze wilden ons graag helpen en er werd afgesproken om Thunder voor één maand in training te plaatsen, om te kijken of zij hem een beetje konden heropvoeden.

Gedurende die maand zijn ze op de Poedertoren veel met hem bezig geweest onder de vorm van grondwerk, en mocht hij daar bij de kudde in de weide staan. Hij vond al gauw zijn plekje tussen de andere paarden, en werd zichtbaar rustiger omdat hij de kans kreeg terug een beetje te werken en na te denken. Het werd ook duidelijk dat Thunder erg hevig op eten reageert, en je hem dus niet zomaar iets uit de hand mag geven.

Beter was om hem te laten werken voor zijn beloning, bijvoorbeeld door een pasje achteruit te vragen, of een kleine, aangeleerde oefening. Door de duidelijke omgang en de aandacht bloeide Thunder helemaal open en werd een totaal ander paard.

Toen de maand om was, hadden we ondertussen iemand gevonden, een ex-hondentrainer, die het met Thunder wel zag zitten. Toen we Thunder op de Poedertoren gingen halen, viel het meteen op wat een enorme rust er over hem gekomen was. Waar hij vroeger eerder nerveus en hevig reageerde, liet hij zich nu gemakkelijk het halster aandoen, en na enige aanmoediging ging hij ook rustig de trailer op.

Op zijn nieuwe weide verkende hij kalm de omgeving en ging meteen kennismaken met de andere paarden die daar stonden, maar deze keer zonder zijn gebruikelijke drukdoenerij.
We herinneren ons nog goed toen hij op de vzw-weide arriveerde, hij een kwartier heeft rondgegaloppeerd voor hij een beetje rustig wou worden. Wat een ander paard is het nu! Volgens de laatste berichten van zijn nieuwe eigenaar, is er van zijn dominante karaktertrekken nog niets te merken, en heeft hij een goed contact met de andere paarden! Zijn nieuwe eigenaar is dan ook helemaal in de wolken met hem.

Voor zijn training in de Poedertoren hebben we zelfs een tijdje getwijfeld of Thunder wel herplaatsbaar was, en we zijn dan ook heel blij dat hij nu, mede dankzij de inspanningen van Linda en Rudy, zo goed terechtgekomen is!
Met dank aan de Poedertoren en hun mooi gebaar!

Het Horsetopia-team

Ulrike schreef op dinsdag 29 september 2009, 22:04:


Mooi verhaal, Ulrike!

Nu hopen dat het Thunder goed blijft gaan bij zijn nieuwe eigenaar.

Els.