Nou gelukkig is het "mijn" wereld niet meer sinds we de afgelopen 6 jaar heerlijk onze eigen plek hebben. Toch blijf ik het horen als ik mensen uit de buurt tegenkom en het zoveelste zielige verhaal aanhoor van hun paard die uit zijn lijden verlost is. Altijd is het in het zogenaamde belang van het paard, want ja, hem of haar in een weiland zetten en niets mee doen is zielig. Daar kan hij of zij niet tegen want hij moet aan het werk en dat kan dus niet. Of hij of zij kijkt al zolang depressief, dat natuurlijk veroorzaakt wordt door hetgeen het mankeert en dus moet er een einde aankomen.
Enfin, ik heb het opgegeven om voor het paard op te komen, want men luistert toch niet. Paard moet dood! En altijd is het hun grootste vriend, tot het wat mankeert
Dat is de paardenwereld hier in nederland hoor, bij inderdaad elke pensionstal, boerderij, enz.