Piet schreef op zondag 5 oktober 2014, 20:59:


en wat werkt daar dan, echte levende openlucht?

Emma Arblaster schreef op zondag 5 oktober 2014, 23:32:

[knip]


Me dunkt dat ik ver meegegaan ben in nadenken over wat je naar voren bracht omtrent een soort van methode gebaseerd op een verondersteld sneller groeien van de toon van de hoef op grond van verschillen in wrijvingsslijtage. Daar ging het toch om?
Op het moment dat ik het zat was en fris, vanuit een andere nmm uiterst praktische en controleerbare optiek hiernaar keek was het toch onmiddellijk duidelijk dat dit helemaal niet kan, dat het verhaal invalide is en niet op die manier plaats vindt? ( Nr:268536 en vervolgens Nr:268543 waar je dat citaatje uit gehaald hebt). Volgens mij is er geen speld tussen te krijgen, maar als ik het mis heb verneem ik dat vast nog wel van je


Ik ben bereid me overal voor te interesseren, maar maak dan graag even duidelijk waar het volgende nou echt over gaat, wat de toevoegende idee is en wat wij als modern bekappende paardenverzorgers er praktisch aan hebben.


Tsja, daar gaan we alweer. Dit heeft dus weinig te maken met de modern bekappen idee op PN omdat de intentie van het genoemde interval minstens veel te groot is. Als je de nageltjes aan je pony goed wilt bijhouden controleer je die minstens tweemaal per week. Dat zou ik ook, en des te meer, met zieke hoeffies doen, maar als ze niet ziek zijn en er niets aan gebeuren hoeft... des te beter

Emma Arblaster schreef op dinsdag 7 oktober 2014, 11:10:


En hier zit 'em precies de kneep! Niet bij jou hoor, want het zweert al jaren onderhuids, maar je helpt nu de structuur wel even heel duidelijk in model te zetten.
Er toont zich een groot verschil met serieus "tradi", vroeger, paardentijd, toen de hoefsmid 24/7 beschikbaar was indien nodig, de infrastructuur logischerwijs anders heel anders was. Toen ik net bij de paarden kwam kijken, was het nog steeds normaal dat je altijd een hoevekrabber op zak had, was er consensus over het minimaal daags de hoeven even optillen, uitkrabben en controleren. Dat was zo ongeveer het eerste dat je in ieder boekje over paarden las; als poepruimen en met een hoevenkrabber op zak lopen je tegen stond kon je maar beter helemaal niet aan paarden beginnen.
"Wekelijks is toch zeer vaak" vind ik een relatieve onwaarheid als je het vergelijkt met de routine van dagelijks even nakijken, die nog niet zolang geleden voorschrift was. Zelfs meerdere malen dagelijks, vóór en na een rit. Dat betekende uiteraard niet meerdere malen dagelijks bekappen maar wel pootjes opnemen en controleren, precies datgene, dat stukje basis in paardenverzorging waar tegenwoordig al over gezeurd wordt.
Dan is, indien je er eenmaal inzicht in krijgt, ietsiepietsie manicuren géén werk. Ik ben altijd de vent op PN geweest van "minder is meer" maar Piet heeft me met zijn laatste onderschrift definitief overtroefd, de hufter: "Elke dag één keer de rasp heen en weer halen is óók bekappen" - hulde en chapeau! Leve Piet, hoera, hoera, hoera!

Ik heb sterk het gevoel (ik krijg niet alle ontwikkelingen, alle zelfbenoemde goeroes, alle stromingen en richtingen mee) dat al vrij snel werd beseft dat met de geniale grondidee van de natuurlijke staat van de functionerende hoef als 0-hypothese erkennen en als uitgangspunt nemen inderdaad, zoals je zelf ook zegt, een markttechnische fout werd begaan want wie maakt zijn eigen beroep nou overbodig?
Momenteel, nu jij hier fris binnenwaait en confronteert, komt er bij dat gevoel nog iets, dat het holistische model wat we met zijn allen op PN bedacht en uitgebreid getest hebben, een steeds vreemdere eend in de bijt van het niet-beslaan is geworden, een "merk" wordt het zelfs genoemd. Wat mij betreft gaan we dat stug en stijf ijzerenheinig volhouden want het is nmm én goed uitvoerbaar én biologisch verantwoord.

Christel Provaas schreef op dinsdag 7 oktober 2014, 15:45:


Nee, waarom?
Je bent toch ook niet van de jongste hippies?
Je zou toch iets moeten herkennen van wat ik over vroeger schrijf.

Dagelijks pootjes opnemen en hoeven uitkrabben was basic - niets meer niets minder. Niks alternatiefs of geitewollensokkerigs aan, hartstikke tradi! Als je daar geen zin in hebt en tegelijkertijd te armoeiig om een stalknecht te betalen, dan ben je niet geschikt voor een paardenliefhebberij. Het heeft nmm geen zin daar omheen te draaien.

De stap naar meer kennis en een continue bereikbaarheid van onderhoud is van daaruit feitelijk een heel klein stapje. Het gaat niet eens om continue onderhoud maar slechts om de continue bereikbaarheid van onderhoud net zoals vroeger de hoefsmid 24/7 zelfs in ieder dorp aanwezig was. Dit was geen luxe van de puissant rijken (werd het later wel) maar algemene infrastructuur. Belangrijk nmm te beseffen is dat juist het hoefbeslag de gewoonte van periodiek bekappen met zich mee bracht, want dat kan in die combinatie nu eenmaal niet anders.
Natuurlijk doe je slechts onderhoud als dat nodig is en dat is individueel, voor iedere pony anders, ik heb nooit anders beweerd. Piet trouwens ook niet.