Sandra Egging schreef op vrijdag 27 juni 2014, 12:45:



De slofteugel is de beste garantie op rugproblemen, maar ook de halswervels krijgen er flink van langs en vroegtijdige artrose ligt op de loer. Een paard dat een hekel heeft aan op- en afzadelen heeft gegarandeerd pijn. Pijn door een slecht passend zadel, pijn door scheefgereden zijn en daardoor spierpijn, pijn door de effecten van de slofteugel op de hele wervelkolom. Daarbij: geen enkel paard vindt het fijn om met een slof gereden te worden. Afgezien van de spierverzuring die ongetwijfeld optreedt door het langdurig forceren van een houding waartegen het paard zich verzet (want anders was die slof niet nodig) is het mentaal ook erg onaangenaam om niet te kunnen zien waar je je hoeven neerzet en om in een opgekropte, onnatuurlijke houding de commando's van bovenaf op te volgen. Het paard ondergaat permanente dwang en het ligt voor de hand dat deze frustraties er een keer uit moeten.

Hoe is het trouwens met die andere foto's afgelopen, de röntgenfoto's die je van Storm ging laten maken? daar ben ik minstens even benieuwd naar als naar de foto's van Het Nieuwe Paard!

Wie weet hoe heilzaam de nieuwe speelkameraad is.

Mooi verhaal, fijn te lezen hoe je erin staat. Maar... wat is er dan mis met hem???

Lenneke keijzer schreef op vrijdag 4 juli 2014, 23:54:


Begrijp ik goed dat hij eerst verbeterde na de 2e operatie en enkele weken later pas begon te verslechteren in de zin van neurologisch verminderd?

Je schrijft " Een paar van zijn nekwervels staan raar waardoor er niet genoeg ruimte is voor zijn “spinal cord”, maar ik heb geleerd dat bij Wobbler het gat in de wervels waar de spinal cord doorheen gaat, gewoonweg te smal is, waardoor de zenuwdoorgave beperkt is en het paard atactisch wordt. Een constructiefoutje dus; het is er of het is er niet. Als hij voorheen altijd goed gelopen heeft, lijkt het mij niet zo voor de hand liggend dat Wobbler nu speelt.

Verklevingen na castratie, helaas vaker voorkomend). Kan het niet zijn dat hij nu weer verklevingen heeft en dat zijn darmen weer opspelen? waardoor hij zijn bekken en SI verkrampt wat misschien het beeld geeft van neurologische schade? En als hij zo mager is, is natuurlijk alle kracht weg, dat geeft ook een onzeker wankel locomotie-beeld. Eet hij wel goed?

Lenneke keijzer schreef op zaterdag 5 juli 2014, 18:01:

Als de wervels "raar" staan t.o.v. elkaar, kan een osteopaat daar wellicht wat aan doen.
Je schrijft dat hij meerdere keren per dag omvalt, deed hij dat voor de operatie ook, of niet?

Friezen kunnen zelden springen. De galop is vaak al moeilijk genoeg, laat staan een galopsprong in de hoogte (wat een sprong in feite is).
In welk opzicht raar? Bij Friezen komen losse kniebanden regelmatig voor; dat resulteert ook in een typische wijze van achterbeen geven.

Klopt het dat er nog geen recente foto's bij staan van een "aardig aangekomen" Tytse? Ik zie op de eerste foto na een ingevallen paard met nul spierspanning, wat logisch is 2 dagen na zo'n zware operatie.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Misschien is links overbelast door de peesblessure rechts? Worden de hoeven goed bijgewerkt, steunsels kort?
Als je hem rijdt/reed, wat was zijn voorkeurskant?

mirel schreef op zondag 6 juli 2014, 21:25:

Daar zou de verklaring kunnen liggen van de hoefkraakbeenverbening van lv. Een rechtsgebogen paard belast lv meer dan rv en van lieverlee zal daar wat slijtage door optreden.
En de peesblessure rv vergt/heeft gevergd ook meer van lv. Samen wellicht net genoeg om kreupelheid lv te veroorzaken.
Ik zou proberen hem soepel te houden in de rug en wervelkolom door in stand buigingsoefeningen te vragen, met name naar links. Plakje wortel aanbieden opzij, laag, wat hoger, verder naar achteren etc. En de achterbenen zijdelings laten overstappen, met name links over rechts, op een heel kalm tempo.

thamara meijerink schreef op maandag 7 juli 2014, 13:21:


Zijn beide achterhoeven even kort of de een wel en de ander niet?

Wandelen kan nooit kwaad, tenzij er recent een bot is gebroken. Als hij in de wei speelt en rondrent, stelt jouw wandelingetje echt niks voor hoor.

Soms heeft het gewoon meer tijd nodig, je moet niet te snel willen. Toen mijn paard het nieuwe paard in een hoek dreef en in elkaar sloeg, heb ik ze 4 maanden (!) gescheiden gehouden door een draad. Op een gegeven moment is "het nieuwe paard" veranderd in "het paard dat er altijd is". Toen ik zag dat ze steeds vaker toenadering zochten heb ik ze bij elkaar gezet en dat ging geruisloos.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Dit is wat een toonaangevende site als horses.nl vindt van beslaan/niet beslaan:
http://www.horses.nl/artikelen/135907-hoefijzers/?utm_source=rss&utm_medium=rss&utm_campaign=135907-hoefijzers

Ik denk dat ze de link niet leggen. Ze zien hoefijzers a priori als een geneesmiddel, niet als ziekmaker.

Korter, waar? Voor, achter, binnen, buiten? Heeft het paard nu twee verschillende hoeven?

Marlies Teunissen schreef op vrijdag 11 juli 2014, 20:37:


Hoe oud is dit paard?
Wat voor werk heeft hij gedaan?
Heeft hij een duidelijk soepelere kant?
Wat adviseert de kliniek?
Staat hij op ijzers of zitten ze er juist onder -met zooltjes en de hele santekraam- om de hko te bestrijden?

Hko is op twee manieren te aan te pakken:
1. Anatomisch verantwoord bekappen, zoals natuurlijk bekappen. Lees op deze site over de effecten van deze bekapwijze op de irritatie van het straalbeen dat de hko zou veroorzaken.
2. Ga het paard rechtrichten volgens de methode Antoine de Bodt of een van zijn leerlingen. hko.htm">hoefkatrol.be" target=_blank>www.hko.htm">hoefkatrol.be

Ik heb mijn paard van beginnend hko.htm">hoefkatrolontsteking af weten te krijgen door bij AdB te gaan lessen. Hij was toen 13 jaar en door de behandelend da na 8 maanden zooltjes, onderzoeken, stappen, koelen, etc etc afgeschreven. AdB kreeg hem in 20 minuten rad; ik nam daarna les bij de man en maandelijks bij een leerling van hem. Mijn paard is nu 22 en in de bloei van zijn leven.