Ik heb altijd traditioneel les gehad en dus altijd met bit gereden. Maar me wel verdiept afgelopen jaren in NH en dus ook
bitloos rijden. Ik heb altijd gezegd dat als ik ooit een eigen paard zou hebben ik dit natuurlijk zou houden en
bitloos wilde rijden. Nu heb ik dus dat eigen paard en natuurlijk houden lukt goed. Echter zat alles van aankoop tot rijden tegen dus met
bitloos rijden liep het even anders. Alle vertrouwen in mezelf was ik kwijt terwijl ik voorheen nergens voor terugdeinsde. Rijden mèt bit ging vrij lastig dus durfde zonder bit eigenlijk niet vanaf begin aan. Na veel grondwerk,
wijken voor druk, spelletjes, wandelen, enge dingen oefenen enzovoort kwam het vertrouwen langzaam terug. Nog steeds wil ik graag
bitloos proberen maar aangezien mijn paard soms een weerbarstige merrie kan zijn vind ik het nogal spannend.( dat ligt misschien ook deels aan mijzelf??) Opmerkingen van meiden van stal ( ik huur bij een boer als enige alleen een weide de andere ook een stal waar paarden de nacht instaan) helpen ook niet echt mijn moed te verzamelen. " zou je dat wel doen?" "Je verongelukt nog eens" "ik kom wel fruitmand brengen in het ziekenhuis"
Nu heb ik al vaak gemerkt dat ze opzich goed met halster stuurbaar is vanaf de grond en laatst had ik bit uit hoofdstel gehaald en longeren hiermee ging netzo als met bit. Viel me op dat ze zonder bit hoofd en hals meer ontspannen had. Dus als het vanaf de grond werkt dan moet het ook vanaf de rug werken denk ik. Nu wil ik dus poging gaan wagen.... ik wil toch gewoon hoofdstel met bit indoen en daarover een halster met teugels. Kan ik met halster sturen en heb ik toch zekerheidje mocht het niet werken in het begin. Ik denk dat het voornamelijk loslaten is van de gedachten dat het fout gaat. Doorzetten en ontspannen. In bak kan paard toch nergens heen.
Kortom, iemand nog tips, ideeën of dingen waar ik rekening mee moet houden zodat ik iets meer moed krijg??