Christel Provaas schreef op zondag 25 september 2011, 13:55:


Ja, Bij Pête op stal staat een PRE die vorig jaar ingevoerd is. En het transport waarmee die gekomen is, is een hele dag 'vermist' geweest ergens in Frankrijk.
De eigenaren vermoeden wel dat dat een reden gehad heeft, dat het transport opeens onbereikbaar was. Aangezien het paard in kwestie in erg slechte staat is afgeleverd. (atactisch door een rugletsel) Men vermoedt daarom dat hij gevallen is tijdens het transport en dat die dag vertraging daar iets mee te maken had...
Een andere Spanjaard is dit jaar door een ander bedrijf gebracht dat door middel van GPS gevolgd zou kunnen worden. Maar als het erop aan kwam bleek dat systeem niet te werken en was men toch afhankelijk van telefoontjes naar de chauffeur om op de hoogte te blijven.
En een kennis heeft afgelopen zomer een paard naar Duitsland gestuurd. Die wist een week later eigenlijk nog niet of hij wel aangekomen was. (Ze had geen klachten gehoord van de bestemming, dus ze vermoedde dat het wel ok was )
T'is toch echt een beetje zoals UPS of taxipost hoor...

Maar dit was iets heel anders natuurlijk.
Dit was maar een 'korte' verplaatsing. Dus in principe hoef je ook niet op de hoogte gehouden te worden.
Er is ook helemaal niet gebeld door mij. (Kantoor is uiteraard dicht s'avonds en ik had de nummer van de chauffeur niet.)
Alleen de middag daarop door de hengstenhouder, omdat paard toen al wel erg lang weg bleef. En toen werd gezegd dat ze bij hun stond en dat ze haar in de loop van de dag wel zouden brengen.
Dus ik heb een nacht+ voormiddag niet geweten waar ze was.
Maar daar ben ik al overheen ondertussen

Monique Meijer schreef op zondag 25 september 2011, 21:12:


Tja, in de ochtend bellen en diezelfde dag nog een mogelijk transport aangeboden krijgen is snel...
De wagen is modern en comfortabel, het personeel is kundig met de paarden etc... dat durf ik professioneel noemen.
Dan vergeef ik een communicatiefout wel.
Ik vind dan mijn paard nog steeds de beste graadmeter. En die was duidelijk tevreden.
Want met mij in een trailertje wil ze nog steeds niet mee hoor.

Maar zoals ik al schreef, niet aan te raden voor mensen die niks uit handen kunnen/willen geven.

e m kraak schreef op zondag 25 september 2011, 20:20:


De voorbeelden die ik gaf waren nochtans bij 3 verschillende van de grootste internationale transporteurs in B/NL.

Waarom zou dit niet waar zijn?
Ik hoef zulke insinuaties niet.

Feit is wel dat het in zo'n monstervrachtwagen veel comfortabeler reizen is voor de paarden.
Met een trailer kan je nooit hetzelfde niveau van comfort bereiken.
Dat er nog andere paarden opstonden vonden onze beide paarden trouwens ook duidelijk een pluspunt. Ze laten wel enkele meters tussen paarden die elkaar niet kennen. Maar samen is blijkbaar gezelliger.

Ik heb ook helemaal niet het idee dat ik de enige ben die goed voor mijn paard zou kunnen zorgen. Dus op zich zie ik de meerwaarde er niet van om zelf mee te reizen. Als chauffeur al helemaal niet. Ik zou zelf een vrachtwagen kunnen huren maar ben niet gewend van met levende cargo te rijden, dan lijkt iemand met meer ervaring mij een veel betere keuze als chauffeur?
Die mensen zijn ook gewend om dagelijks allerlei paarden te laden en dan heb ik zelf niet de illusie dat ik het beter zou kunnen. (Ik heb trouwens aangeboden om paard ginder te gaan helpen laden voor de terugreis, maar dat werd niet nodig gevonden.)
Dit bedrijf werd mij aangeraden door iemand wiens paarden redelijk frequent over en weer reizen tussen Zuid-Europa en Nederland en die er dus erg vaak gebruik van maakt. En zij is steeds erg tevreden over de transporten en de conditie waarin de paarden worden afgeleverd. En dat kan ik alleen maar beamen.

Ik denk dat communicatie een beetje chauffeur afhankelijk is. Charly werd bijvoorbeeld op de terugreis vervoerd door een jonge Britse dame die duidelijk wel de kunst van het sms'en begrepen had. (En die maar bleef zeggen wat voor een lieve pony Char toch was. Die had het precies nog moeilijk met het afscheid ook )
En Pête werd op de terugweg vervoerd door een hele rustige oudere man die ook liet weten wanneer hij precies vertrok en wanneer hij de afrit van de snelweg nam. + Dat hij Pête zomaar in zijn eentje op zijn 2 paardsvrachtwagentje had gekregen. Dat staat ook wel voor iets!
En uiteindelijk is het die mensen hun taak om de paarden op een goede manier van A naar B te brengen. En daar konden we echt niks op aan merken.
Dus neen, ik heb er geen problemen mee. En mocht het noodzakelijk zijn, zou ik hen voor langere afstanden opnieuw durven inschakelen.
Alleen jammer van de vergeten sms... dat was iets beter geweest voor mijn gemoedsrust. Maar daar heeft mijn paard zelf geen hinder van ondervonden, dus kan ik daar nog best mee leven.

paulderidder schreef op maandag 26 september 2011, 19:13:


En soms lukt het gewoon niet.
Ik heb in het voorjaar, voor ik mijn paard met die transporteur heb meegestuurd, 2 weken een trailer geleend van vrienden. In de hoop haar toch zelf te kunnen vervoeren.
2 weken lang, soms 3 keer per dag geoefend met trailerladen.
Met als resultaat dat het paard er wel zelf redelijk snel in liep terwijl ik buiten bleef staan en ook meerdere minuten relax bleef staan. Maw zoals Eddy Modde het doet.
Maar er blijft steeds een moment dat ze panikeert en eruit wil. Waardoor er nog steeds geen stang achter kan.
Ik twijfel of dat ooit wel gaat lukken. Er zaten nu al meer dan 30 uren training in en ze panikeert nog steeds.

Mijn zus heeft bij haar veulen in de trailer gestaan, toen we die naar de kliniek brachten. En zij zei dat het een heel beangstigende ervaring was. En dat dat ding een hels kabaal maakte.
Paardlief heeft zelf ook een duidelijke voorkeur voor vrachtwagens, dus die zal daar ook wel een reden voor hebben...

Mijn paard is overgings sinds de tijd dat dit topic gestart werd van stal verhuisd. En op haar huidige stal is een trailer aanwezig, van de staleigenaresse.
Ik zou in principe wel kunnen vragen of ik ermee mag oefenen. Maar ik denk eigenlijk dat dit niet meer goed komt. En dat ik maar moet stoppen om het te willen. Sommige dingen kan je niet meer fixen.
Het oefenen levert ook stress op voor mijn paard en ik wil niet dat ze nu gestresseerd is.

Spirithorses schreef op dinsdag 27 september 2011, 8:56:


+ De hoogte.
Pête heeft met trailers vooral erg veel schrik om haar hoofd te stoten.
(Ze snuffelt ook hel hele dak af ipv de loopplank voor ze er een voetje in durft zetten.) En als ze panikeert gooit ze haar hoofd omhoog (Waardoor ze zich soms ook echt opnieuw stoot, als ze dat te heftig doet.) En reageert dan altijd heel angstig op druk op haar halster. Ik moet haar dan achterwaarts laten gaan, tot ze eruit is en kalmeert voor ik haar weer voorwaarts kan vragen.
Ze slaat niet elke keer tegen het dak, maar het gebeurt wel. Dus eigenlijk bevestigt ze haar eigen angst telkens opnieuw. En dit heb je zelfs met de hoogste trailers.
En dan is Pête eigenlijk nog maar een klein dropje.
Vrachtwagens, en zeker zulke grote, zijn veel ruimer.

En wat Anja al schreef. Ze staat liever niet recht in de rijrichting.
Maar wel dwars (en blijkbaar ook achterste voren)
Ze is wel eens vervoerd met een camera in de vrachtwagen. En toen zei de chauffeur dat ze opvallend slecht evenwicht had. En dat ze de schotten gebruikte om tegenaan te leunen. Als ze recht voorruit staan, dan kunnen ze dat niet.
Je kon toen met die camera ook zien hoe ze reageerde op elk manoeuvre. En die man moest toen dubbel zo voorzichtig en traag rijden als hij gewend was, zei hij. Omdat ze dreigde onderuit te gaan. Ze hing met haar volle gewicht tegen de wanden aan.

Een vriendin van mij had dit ook voor met haar paard. Die is in de trailer enkele keren met zijn achterhand onderuit geschoven bij gewone remacties en kan/mag dus echt niet met een trailer reizen.

Spirithorses schreef op dinsdag 27 september 2011, 9:45:


Dat 'laag' is ook maar een tijdelijke oplossing.
Ik had Pête eerst met voer proberen te laden. En dan telkens het voertje laag geven, zodat ze eigenlijk al uit zichzelf haar hoofd laag zou houden.
Dat werkte wel, want na elk stapje voorwaarts deed ze haar hoofd omlaag ipv omhoog.
En in de trailer bleef ze dan ook staan met haar hoofd laag.
Maar er kwam altijd een moment dat ze haar hoofd weer omhoog deed en dan schoot ze alsnog in paniek. En Pête neemt geen voer aan als ze gestresseerd is. Dus je kan dan ook haar hoofd niet meer laag vragen.
En ze is ook en keer door haar hoofd laag te houden tegen de voorstang aangebotst. (En hup, weer paniek en er eruit natuurlijk.)
Dus dat plan heb ik dan maar laten varen. Want ik had de indruk dat het na een tijdje contraproductief werd en dat het een routine werd om zodra ze haar hoofd naar een normale hoogte bracht om er meteen uit te lopen.

Zou dat gerammel niet minder zijn met 'kwaliteits'-trailers?
Mijn zus zei dat ze op de autosnelweg ook echt met momenten angst kreeg om dat het leek alsof de trailer uit elkaar zou gaan vallen... zo'n kabaal.

Spirithorses schreef op dinsdag 27 september 2011, 9:45:


O ja, en nog zo eentje.
Je moet zorgen dat de staart van je paard kort genoeg is.
Want ze gaan soms een beetje door de achterbenen om evenwicht te houden. En als de staart de grond dan raakt, kunnen ze er bovenop gaan staan en zo vallen.
Iemand vertelde dat eens tegen mij dat hij dat had meegemaakt. Hij dacht dat met de camera op te merken. Een stuk van de staart geknipt en het paard is nooit meer gevallen.
(Sinds ik dat hoorde zet ik er altijd eerst de schaar is, voor ik een paard moet vervoeren. )

Unartica schreef op woensdag 28 september 2011, 23:36:


Die pin is maar de verdoving. (Ok, redelijk onomkeerbaar in dit geval. Maar het hart blijft gewoon kloppen.)
Je doodt hem pas door hem leeg te laten bloeden.

Bij wie was dat nou weer dat ze een koe hadden gevonden die door 'vleesdieven' geschoten was maar nog uren heeft liggen creperen en dan alsnog ingeslapen moest worden. Pien dacht ik?

Soms is dat blauwe forum wel eens handig:
http://www.bokt.nl/wiki/Overlijden#Inslapen

Spirithorses schreef op zaterdag 1 oktober 2011, 19:20:


Daarom hebben ze die pin niet verkeerd geschoten. Maar ze zullen waarschijnlijk de kans niet gehad hebben om de keel over te snijden. Dan blijft zo'n beest vaak gewoon nog wat verder leven.
Die pin doodt nu eenmaal niet.
Dus wat hier geschreven wordt dat een paard meteen doodt zou zijn bij het schieten is gewoon niet waar. Hij sterft pas terwijl hij met een haak door zijn achterbenen omhoog hangt met een overgesneden keel.

MarshaBart schreef op zondag 2 oktober 2011, 18:50:


Waarom zou dat niet kunnen?

Ik heb ook een paard gekend dat het had. En jammer genoeg is dat een verhaal geworden met een minder goed einde.
Ze was aanvankelijk alleen beslagen aan de voorhoeven en werd opeens kreupel toen er van smid veranderd werd. In het begin ook niet continu.
Maar men kreeg haar maar niet rad. Ze is dan een jaar op de wei gezet. (Paard stond op een pensionstal) en de voorijzers zijn er afgehaald.
Na dat jaar was ze stukken beter. (maar ook niet altijd 100%)
Ze is dan wel terug gehaald van de weide en op een plek neergezet waar ze overdag alleszins de hele dag buiten kon lopen. Ijzers zijn er onderuit gelaten.
De eigenaar heeft haar dan nog enkele jaren kunnen gebruiken als wandelpaard. Onder het zadel liep ze doorgaans zo goed als niet kreupel. Maar geleidelijk aan is ze achteruit gegaan en kon er ook niet meer gereden worden.
Op de moment dat ze gestorven is, zal ze een jaar of 12 geweest zijn en kreupel op 3 benen. Ik heb nog nooit een paard zo kreupel gezien...

Ik denk dat de schade al te groot was. En eens zo'n paard ergens blijvend pijn heeft, gaan ze hun lichaam anders gebruiken en wordt het een neerwaartse spiraal.
Door haar te rijden (en recht te laten lopen) is het nog een tijdje redelijk goed gegaan. (Ze was duidelijk ook beter na een ritje dan ervoor) Maar op een gegeven moment wordt dat ook dweilen met de kraan open.

Bij het nieuwe paard van deze eigenaar komen er alleszins geen hoefijzers want hij is er van overtuigd dat zijn geliefde merrie verpest is door de smid en die ondingen.
En ik ben dat eigenlijk wel met hem eens.
Ze had nogal een opvallende manier van lopen. Met veel knieactie en kracht in de voorbenen. Die dreun elke keer met die ijzers...

MarshaBart schreef op maandag 3 oktober 2011, 11:46:


O, maar ik zeg niks over Bart hoor. Super dat hij het zo goed doet.

Ik wilde alleen maar zeggen dat een paard er echt wel continu kreupel van kan zijn.
Het paard waar ik het over heb, kon aan het einde zelfs niet pijnloos meer staan. Ze steunde nog amper op het 'slechte' been. Haar hoef was helemaal misvormd door haar manier van lopen. Als je het nog 'lopen' kon noemen. Want op de slechte dagen plaatste ze 1 voorbeen naar voren en sleepte dan de 3 andere bij.
Bekappen was nagenoeg onmogelijk geworden.
Ik ben niet zo'n voorstander van een paard af te maken omwille van kreupelheden. Ik heb zelf een afgekeurd en reeds jarenlang licht kreupel paard.
Maar bij dit paard was er echt geen twijfel mogelijk dat het dier geen enkele kwaliteit meer had van leven. Als eigenaar blijft je natuurlijk lang op beterschap hopen. En hij kan echt wel een pluim op zijn hoed steken dat hij haar nog enkele jaren redelijk ok heeft gehouden door de manier waarop hij haar reed. Maar op het einde was het echt hopeloos.

Je voelde bij haar ook dat verharde kraakbeen in de hoefballen. En de hoef werd uit zichzelf ook steeds nauwer. Het paard liep alleen op de teen, die daardoor helemaal weg gesleten was.

Mijn Mandyke heeft het hier ook weer zitten.
Die heb ik vorige week helemaal met Imaverol gewassen.
In de lente had ze het ook. En toen heb ik het eerst geprobeerd met Isobetadine shampoo. Omdat er bij haar wel pus onder die korstjes zat.
Dat gaf wel verbetering maar het kwam telkens terug.
Volgens de DA kon het ook een combi zijn van een schimmel en bacterie.
Dus daarna hebben we Imaverol gebruikt. En toen leek het weg te gaan na enkele weken.
Maar ik vraag mij af of het wel echt weg was, aangezien ze nu weer onder de korstjes zit?
Of is het een weerstands-ding dat telkens de kop op steekt op momenten dat haar lichaam het even wat moeilijker heeft. Zoals nu met die rui weeral?
Ze is natuurlijk sowieso al een kneusje. En ik merkte ook dat haar ogen weer vuiler zijn en dat ze al terug wat moeilijker loopt. Een paar dagen terug stond ze met haar pijnlijke been omhoog. (In de zomer zie je haar dat eigenlijk nooit doen.)

cindybijl schreef op dinsdag 4 oktober 2011, 9:50:


Dat vraag ik mij dus ook af.
Mandy-pony liep vorige winter onder een winterdeken.
En in de lente wordt ze eerst helemaal kaal als ze ruift, dus dan gaat er nog even een regendeken op. Maar ze heeft dus maanden die plekken gehad.
Dus ik zit hier nu met 3 dekens die potentieel besmettelijk zijn. (nog een wollen deken dat ik haar even heb opgelegd toen ik haar moest wassen bij koud weer.)
Ik heb ze nu met de hand gewassen met een goede scheut wasmiddel.
Maar ik vraag me af of dat genoeg is?
Je kan zo'n deken niet gaan wassen met imaverol, want dat vraagt liters water en is niet te betalen.
En om nou weer nieuwe dekens te gaan kopen hierom...