e m kraak schreef op woensdag 6 januari 2010, 0:17:


Een paard staat in beweging op 2 benen, wel het ene voorbeen draagt meer gewicht dan het stuwende achterbeen. Het andere voorbeen draagt iets minder gewicht omdat het dragende achterbeen wat extra gewicht draagt. Zo gaat dat als je 2 benen aan de grond hebt dan kun je het gewicht naar believen verdelen

ElkeW schreef op donderdag 7 januari 2010, 22:48:


Een goed bekend staande kruidendokter daar moet je vertrouwen aan geven of niet naar toe gaan, beide goed. Ik vraag me af er wel geneesmiddelen bestaan die niet giftig zijn als je naar de bestand delen kijkt?

Karen Koomans schreef op vrijdag 8 januari 2010, 1:53:

http://mediaboek.nl/product/24338_Paarden%20liegen%20nooit?lang=nl

Mooi dat zijn prachtige boeken ook in vertaling komen, overigens de Engelse boeken zijn ook heel gemakkelijk leesbaar, ofnie Esther. Ik las net (psychologisch onderzoek) dat meertaligheid creatiever maakt met minder kans op dementie later.

Groet, Michiel

ElkeW schreef op vrijdag 8 januari 2010, 10:39:


Goede opmerking, ik zou het ook niet doen, zonder diezelfde arts daar naar te vragen.

van lennep schreef op vrijdag 8 januari 2010, 11:19:


Oké doe maar kalm aan, een boek wacht geduldig.
Groet, Michiel

Lettfeti schreef op zaterdag 9 januari 2010, 21:24:


Klopt ... mijn paard was vandaag helemaal wild, toen haar maatje al mee genomen was en zij niet wist dat ik er zo aan kwam, om haar ook mee te nemen. Echter welke soort aandacht had ze nodig? De wei, diep onder de sneeuw is gewoon saai en ze staat maar met 2 in tegenstelling tot zomers met 30. Ik denk dat ze in plaats van rijden, nog gelukkiger was, met rondscharrelen over het erf. Vrij neuzen overal waar wat te beleven valt en dan weer eten. De paarden bij egon hebben het nog niet zo slecht. Ik zou het gemakkelijk aan doen, lekker je prachtige paardje bij je houden. Iemand zoeken die met hem aan de hand wil wandelen, met jou er een 10 minuten bovenop (15 minuten was toen net iets te veel). En leren clickeren, dat kan vanuit de stoel, ha ha je paard komt wel naar je toe voor de beloning.

Groet, Michiel

eddy DRUPPEL schreef op zondag 10 januari 2010, 0:58:

.
.


Niet verwijderen hoor, brengt een beetje leven in de brouwerij.
De tekst is zekers minachtend en beledigend en zoiets doet de schrijver zelf altijd het meeste pijn, wie zou zo willen schrijven als je de keuze had?

SimoneS schreef op zondag 10 januari 2010, 12:29:


Ik heb zo'n 2wieler gebruikt om ladingen zand te verslepen, er was een houten trekstang op gemonteerd (met een slotboutje), en die trekstang was meestal handiger/lichter dan de handvaten vastpakken voor trekken of duwen.

Judith A schreef op zondag 10 januari 2010, 17:56:


Ik betaal 170 euro voor een lease paard (ik ben de enigste die dit paard mag gebruiken) en heb ook geen dierenarts kosten. Onbeperkt hooi, inenting, buiten- en binnenkort ook binnenbak inbegrepen. Onbeperkte mogelijkheid tot weidegang en prachtig afwisselend uitrij gebied, aan de rand van de stad.

sandratien2 schreef op zondag 10 januari 2010, 20:20:


Dat het erg is dat diersoorten uitsterven heb ik ook nooit begrepen, het aantal diersoorten dat nog dagelijks voor 't eerst ontdekt wordt, op de bodem van de oceanen is gigantisch groot. Dat de grondstoffen op gaan raken, met het gevolg klimaatprobleem, gaat de oorzaak worden van wereld omvattende samenwerking, omdat we met zijn allen wel willen overleven een goede stok achter de deur dus. Bovendien zijn we net of bijna zo creatief dat we die grondstoffen niet echt meer nodig hebben, zekers als je bedenkt dat een flinke stap terug op de luxe ladder een goede zaak zou zijn.


Ga ik gelijk lopen denken hoe we toch bij zoiets kunnen overleven. Misschien overschakelen op een vis dieet, zolang als die nog leven of bevroren of ingeblikt bewaard kunnen blijven. Verhuizen naar een voldoende koude visrijke omgeving, en dan nog een paar jaartjes uitzingen.

Frans Veldman schreef op zondag 10 januari 2010, 22:08:


Nee niet bagatelliseren, het zit anders bij mij. Als er een Rembrand schilderij verbrand, de ijsbeer uitsterft, of mijn huis instort dan is dat niet mijn keuze, noch zal ik daar om treuren. Wat niet gered kan worden, is voorbij en dan kijk ik naar het nodige van dit moment. Iedereen doet dat trouwens, iemand die naar zijn brandende huis staat te kijken, vraagt aan de buurman of ze even naar de wc mag, of een extra jas kan krijgen. Van die dingen ... het enigste verschil is, de een doet dat vol ellende en de ander met diep ontzag en geluk. Beide even goed, en ontstaat door een verschil welke gedachtes je aanziet voor de werkelijkheid "het is een ramp" bijvoorbeeld, die gedachte staat borg voor een flinke depressie Ondanks die warme jas en alle andere burenhulp.


Klopt ja, een logisch iets in die overgang, dat geknok komt eerst. Pas als het echt bijna helemaal op is, of die dreiging overduidelijk is, dan wordt mijn verhaal van samenwerking realiteit. Al die processen zijn allang in volle gang.


Die vergelijking klopt ook niet, hongersnoden, armoede, ziekte, dat gold altijd voor anderen ver weg, of buiten onze deur. Gezamenlijk overleven die dreiging of noodzaak is redelijk nieuw. Ik weet niet eens hoe realistisch dat eigenlijk is? Als we met zijn allen alles opstoken, wat heeft dat voor gevolgen voor het overleven wereldwijd?

.

Van zand kunnen we al veel maken dacht ik, en van de verse planten die groeien nog veel meer. Hoe meer grondstoffen er verloren gaan, hoe creatiever we alternatieven vinden. En hele mooie tijd Frans om in te leven, je wilt toch ook niet perse vast houden aan dat wat we nu gewoon zijn met zijn allen? Het enigste nadeel is dat het nog zo lang duurt voordat de boel opraakt, ik bedoel ik leef misschien nog maar 40 a 70 jaar?