Maria Delavega schreef op dinsdag 5 januari 2010, 11:51:


Ik vind wel, voordat je dressuurmatig/gymnastiserend/rechtrichtend aan de slag gaat, dat je eerst lichamelijke ongemakken moet uitsluiten inderdaad.


Vaak is het andersom. Wanneer een paard z'n hoeven scheef afslijt, dan ligt de oorzaak vaak elders in het lichaam.
Mensen zijn vaak geneigd om alsmaar de hoeven weer gelijk te vijlen, maar veel beter is natuurlijk om na te gaan waardóor ze scheef slijten.

Mijn eigen Banouck bijv. is 3 jaar en wordt nog niet bereden. Zij sleet haar achterhoeven scheef af en ook in draf (vrij in de wei) liep ze niet helemaal zuiver. Het bleek vanuit het kniegewricht van haar linkerachterbeen te komen (waarschijnlijk door een val/buiteling in de wei). Dat is verholpen en sindsdien loopt ze prachtig zuiver en slijt ze haar achterhoeven ook weer mooi gelijkmatig af.


Je kunt buiten heerlijk 'dressuren'. Heuveltjes rijden, sla-ommen om bomen heen, smalle kronkelpaadjes rijden, over boomstammen stappen, etc.

Frans Veldman schreef op woensdag 6 januari 2010, 18:24:


Dit is inderdaad niet goed. Je mag nooit de scheefheid van je paard met je gewicht "compenseren"; daarmee veroorzaak je enorme spanning in de rug van je paard.
Als je paard naar binnenvalt, zet dan met je teugels de voorhand naar buiten, en ga nooit je gewicht naar buiten zetten.

Nataschadevreede schreef op dinsdag 5 januari 2010, 10:57:


Eén en ander wordt goed uitgelegd (met foto's van waterkristallen) in het boek 'What the bleep do we (k)now!?'.

(Zal ook een interessant boek zijn voor Frans trouwens. )

Anita Cats schreef op donderdag 7 januari 2010, 16:24:


Anita, het ging hier over de situatie waarin Jack Frans naar links duwt en Frans vervolgens meer naar rechts gaat zitten.
In dat geval moet je enkel en alleen met de teugels werken c.q. de voorhand corrigeren.
Zodra je ook maar iets met je been gaat doen en buiging e.d. gaat vragen, werkt dat al door in je zit en dus in de rug van het paard. En dat moet juist even niet in die situatie. Het paard moet zelf zijn balans hervinden en dan ben je op dat moment even nièt bezig met gymnastiseren.
Gymnastiseren kan weer zodra het paard z'n balans weer hervonden heeft en je als ruiter weer recht op je paard zit.

Unartica schreef op vrijdag 8 januari 2010, 17:12:


Hier zou ik ook voor kiezen.
Dood is wel dood, maar dat prachtige paard (qua innerlijk en persoonlijkheid) leefde wel in dat prachtige lichaam. En dat lichaam heb je immers ook voor gezorgd en van gehouden. Dus ook van een 'dood lichaam' wil ik waardig afscheid kunnen nemen.

Ik zou geen staart afknippen (veel mensen schijnen dat te doen). Maar een klein vlechtje manen, zou me wel dierbaar zijn.

Christel Provaas schreef op vrijdag 8 januari 2010, 16:41:


Nou nou, je schetst hiermee wel een beeld alsof Trudy een dom, naïef, onnadenkend en volgzaam tiepje zou zijn. Trudy kan heel goed voor zichzelf denken en beslissen en dat heeft ze ook zeker gedaan.
Tevens schets je van PN een beeld alsof we allemaal volgens wetten en regels zouden denken en handelen.

Ik begrijp Trudy's woede ook. Maar die woede was denk ik meer op haarzelf gericht; dat moest eruit en blijkbaar hier geventileerd worden.

Ilona Kooistra schreef op vrijdag 8 januari 2010, 17:41:


Mijn paarden gaan de stal niet in met dit weer en zijn veel liever buiten.
Ik vroeg mezelf al af waarom ze niet lekker binnen gingen staan of liggen. Maar ik heb dus gewoon heel wijze paarden.