Arno8 schreef op zaterdag 2 januari 2010, 22:30:


> Is het ook niet een beetje gek, dat een paard zonder een stuk

Dat vraag ik mij dus af, hoe dat zit met dat verhaal over het 'tongbeen' en de verbindingen


Knap van je, anderen hebben er wel last van, omdat die kinderen nog in de groei waren. Vergelijkbaar met rijden op een te jong paard.

die tandarts, die bittenman dus, is tegen gebruik van slof-en andere hulpteugels. Dan kun je niet rijden, dat is foutieve teugelvoering. Bovendien heeft een goed ruiter maar weinig gewicht in handen, de rest snapt het dus niet. Maar daar ging het verhaal niet over.
Je hoeft mij verder helemaal niets uit te leggen over balans en lichaamsbewustzijn van het paard en dat opgeknoopte paarden met ijzeren teugelvuisten slechter af zijn

e m kraak schreef op zondag 3 januari 2010, 12:58:


Ja, ik weet dat ook, maar mijn vraag is dus eigenlijk....waarom die mensen dat tongbeen-verhaal dan vertellen.
Ik begin dit topic naar aanleiding van de vraag van Anouk_iris. Nr:152937
Aan de andere kant weten we namelijk ook de keerzijde: vele paarden slijten te snel door verkeerde trainingstechniek en bitmis/of gebruik, zonder dat ze dat expres doen overigens. Dus, jaren lang verkeerd gereden, nu is er artrose, en nu moet het paard ineens correct gereden worden...maar door het verhaal van die tandarts dacht ik dus ineens: waar halen die mensen dat dan vandaan..

Lettfeti schreef op zondag 3 januari 2010, 14:50:



Ik zou willen dat meer mensen zich dingen afvroegen zoals jij nu doet!!
Mooi om te lezen, hoe je verder wilt leren, en tegelijkertijd afvraagt waartoe/waarheen!
Ik ben ooit begonnen met Parelli, maar mijn merrie vond er geen ***** aan.
Ze reageerde gewoon nergens op. Dingen als: ik zwaai met mijn vinger en dan moet jij dus achteruit...en dan kijken als je Duitse schoonmoeder...mijn merrie had daar echt geen boodschap aan. Toen ik hulp vroeg bleek dus eigenlijk dat Parelli uiteindelijk niet zo vriendelijk was...pas na zeer heftig heen en weer klappen met de leadrope waarbij de gesp aan het touwhalster hard tegen de ene kaak naar de andere kaak knalde, deed mijn merrie vertwijfeld een stapje achteruit...om het daarna nooit meer te vergeten. Hier ben ik erg van geschrokken, zo wilde ik helemaal niet met mijn merrie omgaan en achteruit stappen kan ze heus wel, als je het op een logische en aardige manier vraagt. Er zitten best goede en leuk dingen in parelli, maar blijf scherp en pas het aan als paard het niet leuk vindt.
Omdat mijn merrie zo'n portret is heb ik erg moeten zoeken. Inmiddels zijn we twee handen op 1 buik, ik geef richting aan, zij geeft aan of ze het kan, soms geeft ze aan dat ze liever iets anders wil. Door te kijken naar haar, me af te vragen wat ze eigenlijk bedoelt, voelt zij zich ook gehoord, en is daardoor weer vaker bereid iets voor mij te doen.
Kijk, in principe moeten paarden eigenlijk helemaal niks....maar als ze het fijn vinden met je, omdat het goed voelt, dan zijn ze erg bereidwillig, echter paarden hàten spanning, juist paarden zijn enorme fan van het idee 'samen'.
Met krachtig zijn, weten wanneer ze de vloer met je aandweilen (je mag best je grenzen bewaken, is iets anders dan hem verrot slaan) , door hebben wanneer ze iets moeilijk vinden, door in' gesprek' te zijn, gevoel krijgen voor beweging en richting, af en toe een beetje water bij de wijn, kun je erg ver gekomen. Durf programma's los te laten en te vertrouwen op wat je zelf kunt.
Probeer eens een rivier te visualiseren waarin jij en je paard samen lopen als je liberty doet, misschien denk jíj wel :nu is alles los, en dan is het ook zo.
Een natuurlijk leider geeft anderen een goed gevoel, een dwingend leider geeft anderen een rotgevoel.
Misschien kun je er iets mee

Lettfeti schreef op zondag 3 januari 2010, 21:06:

Is in de bieb te krijgen, maar je moet m wel opvragen, vaak komt het van een ander filiaal. Ik kon in Amsterdam beide boeken van de bieb lenen, ze hebben ook boeken van Mark Rashid.

Arabesk schreef op zondag 3 januari 2010, 22:40:



Dus jij denk dat een paard scheef in het lijf loop omdat ie nooit op rechte stukken loopt?
Jij hebt echt geen idee wat rechtrichten is...

Nataschadevreede schreef op zondag 3 januari 2010, 19:31:


Yvonne Bijleveld en Jesse Stubbe

Anja Seijn schreef op maandag 4 januari 2010, 9:21:


Rechtrichten heeft te maken met uitbalanceren, soepel maken van beide zijden is een onderdeel daarvan, maar het verhaal is vele malen groten.
Hoe het precies komt, daar zullen wel verschillende redenen voor zijn, het heeft te maken met een bepaalde voorkeurszijde. Geen probleem verder, maar wel als er belasting op de rug komt.
Alle viervoeters kunnen scheef zijn, als een hond voor je uit loopt/rent, zie je wel eens dat de schouderpartij niet goed recht voor de heuppartij staat: dát is scheefheid bij viervoeters.
Rechtrichten is recht worden in zichzelf, en heeft niks te maken of een paard rechte stukken loopt, nu lijkt het net alsof je dan vanzelf je paard recht kan richten door buiten te gaan rijden. En dát is niet zo!
Natuurlijk is het niet goed om paarden op kleine ruimtes te houden, net zoals het niet goed is voor kinderen om nooit buiten te spelen.

Nils Vellinga schreef op zondag 3 januari 2010, 18:41:


Een paard weet dondersgoed dat een mens een mens is en geen paard.
Dat hele focus idee van parelli, dat klopt eigenlijk niet, maar wel in die zin dat paarden dat bij elkaar dan wel doen.
Maar, een mens is geen paard.
Dat die logé niks snapt van merrie's komt omdat ie een stukje van zijn natuur kwijt is waarschijnlijk....maar daarentegen houd je altijd mannen die niks van vrouwen snappen. Gelukkig waren de verwondingen niet al te ernstig, wel heftig als ze zo aan de gang gaan, hè