Piet schreef op woensdag 26 augustus 2009, 20:38:


Het hele jaar door, Piet? Gewoon iedere keer als je wat hebt het op een gedeelte van de wei opbrengen?
Ik ben niet zo ongeduldig als het lijkt hoor ... maar hoe lang duurt het ongeveer dat het helemaal verteerd is. Moet aanvoelen als tuinaarde toch?

stumperd schreef op woensdag 26 augustus 2009, 21:18:


Ik vind het maar een raar topic worden ... van het één naar het ander ... allerlei fora's .... je leest opmerkingen en dan wordt je zo vreselijk kwaad dat je rare dingen tegen mensen gaat zeggen. Zoals jij nu wel een beetje doet hoor en ik trouwens ook

Ik las gisterenavond een stukje in het boek van Hempfling "Paarden Persoonlijkheden" ... zal het ff quoten:
"Zelfs de meest vreedzame mensen veranderen in een stal in op hun paard in vloekende, soms zelfs slaande woestelingen die iets doen wat ze met een kat of een hond nooit zouden doen. Ze doen dingen die helemaal niet passen bij hun waarden en opvattingen over humaniteit. Ze weten dat ook, nemen zich misschien voor om dat nooit weer te doen en doen het de volgende keer toch weer. Dat heeft uiteindelijk te maken met persoonlijke zwakheden. Maar waarom wordt die persoonlijke zwakte juist in het samenzijn met paarden zo snel en zo duidelijk zichtbaar? Anders gezegd: waarom hebben paarden op ons karakter de functie van "vergrootglas"?" ...
aldus Klaus Ferdinand Hempfling

Dat is, denk ik, waarom sommigen onder ons tegen "wijken voor druk" zijn, omdat die druk door dit vergrootlas wellicht ontaard in andere, minder prettige, praktijken (helemaal off topic, maar volgens mij is er niets meer in dit topic wat wel on-topic is!).

Zou dit kunnen verklaren waarom mensen zo "vreemd" met hun paard omgaan en volledig aan de behoeften van dit dier voorbij gaan?

Het is maar een idee hoor ...

Ans Jondral schreef op woensdag 26 augustus 2009, 21:32:


Ik heb ook zo'n pony die met het geven van haar achterbenen, als het wat langer duurt, dreigt om te vallen. Ik laat haar leunen tegen de wand van de stal. Ze gaat er echt tegen aan staan en staat dan stabiel. Bij het ander achterbeentje laat ik haar eerst eventjes draaien. Gaat super!

Piet schreef op woensdag 26 augustus 2009, 21:46:


Ga mijn best doen om wat meer geduld te betrachten
Moet ook niet zo vaak naar die mesthoop kijken, daar worden die wurmen alleen maar zenuwachtig van Heb er 5 kilo medewerkertjes op los gelaten ... ik zag er al wel wat zitten, maar ik heb een poepberg, niet normaal meer. Jouw tip om oud hooi te mengen hebben we dus nu in de nog verse hopen verwerkt ...
Zal ik je wat leuks vertellen? We hebben een paar weken geleden een heel oud tractortje gekocht ... zo'n lief klein dingetje ... terug in de tijd. Oude auto's of wat er voor door gaat is de hobby van mjin man. We hebben ook een echte houten kar van, denk ik, wel 100 jaar oud. Je kunt zien dat ze er in het verleden een paard voor gezet hebben, de plek waar de bok heeft gezeten is nog duidelijk aanwezig. Met die kar gaan we compost uitrijden ... Mannen zijn net kleine jongetjes als het om dit soort dingen gaat, dus die kerel van mij zit maar aan mijn hoofd te zeuren wanneer hij nu echt eens aan het boeren kan! Zal morgen wat foto's maken, echt een leuk dingetje om te zien!

Conrad, als je tussen de luiers en de flessen mee leest: Van harte gefeliciteerd met je kindje!

Piet schreef op woensdag 26 augustus 2009, 22:06:


JA! Dat zou geweldig zijn, hé? Hij werkt zó graag ... maakt niet uit wat je met hem doet, als je wat met hem doet. Van gewoon naast hem staan, aanraken en praten tot mijn manier van mennen (twee dunne leadropes van 6 meter aan een kaptoom) ... alles vindt hij prachtig!

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 26 augustus 2009, 23:40:


Een smid met een burn-out?????

anton1973 schreef op donderdag 27 augustus 2009, 20:37:



Kijk, dit laatste vind ik dus interessant ... en wat doen we er aan?

Christel Provaas schreef op donderdag 27 augustus 2009, 21:55:


Dat is er waarschijnlijk al uit geslagen! Zet zo'n dier een paar maanden op de wei zodat hij weer wordt wat hij is, namelijk paard ... kijken of hij dan nog zo gedwee is. Ik denk het niet, maar wie ben ik, een simpel recreatieruitertje die er vaker naast loopt dan er op zit

Rita Klompmaker schreef op donderdag 27 augustus 2009, 22:21:


Gemiddelde leeftijd van een "slachtpaard" is zo'n 8 jaar, toch? Terwijl de levensverwachting van het gemiddelde paard zo'n 30 jaar is?
Anton, kun jij mij dan op zijn minst verklaren wat de rol van de sportvrouw/-man in dit verhaal is ... daarmee bedoel ik het gapende gat van 22 jaar hé?

anton1973 schreef op donderdag 27 augustus 2009, 23:02:


Ik vind het ronduit walgelijk!

verasita schreef op donderdag 27 augustus 2009, 22:59:


Ga je nog foto's plaatsen, Trudy?

verasita schreef op vrijdag 28 augustus 2009, 12:12:


Ben reuze benieuwd, Trudy!

Frans Veldman schreef op zaterdag 29 augustus 2009, 21:34:


Volgens mij is het fenomeen "ruin" een mensending. Volgens mij "denken" paarden in hengsten en merries en het begrip "ruin" is ze vreemd.
Ik heb 3 ex-hengsten en 2 merries (en dan nog twee shetjes hengst en merrie). Jeen (ruin) heeft een kudde bestaande uit de tweede merries en naast hun standweidje twee shetjes (hengst en merrie). De shetjes worden door Jeen geaccepteerd. De twee ex-hengsten (Andalusiërs) is een "no way, José" gebeuren. Ze lopen wel naast de weide van Jeen en zijn dames, maar de dames moeten het niet in hun hoofd halen om op onderzoek uit te gaan ... veel hengstengedrag en -gedoe! De "hengsten" onderling groeten elkaar, staan bij elkaar aan het hek, maar gaat iemand kuren krijgen, dan krijgen we weer het hengstengebrul en dito gedrag. Volgens mij is het ook zo in het wild. Worden jonge hengsten niet als ze oud genoeg zijn de kudde uitgejaagd en ontstaan er dan niet de hengstengroepen die op zoek gaan naar een eigen kudde merries of telkens weer proberen de heersende hengst van zijn troon te stoten?