Anja Seijn schreef op dinsdag 11 augustus 2009, 0:40:


Advies: laat de oude hoop liggen, doe er niks mee, hou alleen onkruidgroei tegen. Dit wordt je wormenhoop. Maar vergeet dat wanneer je er geen wormen bijgooit het snel gaat.
Zoals je gelezen zult hebben verteert één worm onder ideale omstandigheden één gram mest. Hoeveel mest ligt er en hoeveel wormen zullen erin zitten.
Een aardige moedhouder is om een lange bamboestok, met om de 10 cm een gekleurde tape, op het hoogste punt in de hoop te steken.
Je kunt dan aardig het krimpen van die hoop bijhouden.
Van een te verteren drol blijft 10% wormenhumus over.

Als het kan zou ik de nieuwste hoop (laten) keren.
Je gaat deze dan op de 'ouderwetse' manier composteren. Daar komt een hoop warmte bij vrij waar je wormen toch niet willen blijven.
Ze hebben geen zonnebrilletjes hè. Deze kun je dan als compost begin volgend jaar over een wei (laten) verdelen, met zo'n draaiende strontuitrijder, ('k weet niet hoe zo'n kar heet.) als het om véél gaat.


Als je ziet dat je oude hoop een stuk gekrompen is en wanneer je je eens wat graaft en je ziet echt veel wormen, dan ga je nieuwe mest tegen de zijkant aanleggen, je vormt dan een soort mestdijk,
Een aantal maanden later , zomer of winter maakt niet uit, als de oude hoop echt zwarte humus is geworden kun je beginnen met dat stuk waar de meeste wormen bij gebrek aan voer zijn uitgekropen en heb je een "ongoing system". Aan de ene kant mest erbij, aan de andere kant humus eruit, zo houd je je werknemers in huis en aan de praat

Maar, nogmaals, het begin is het traagste. Hoewel wormen enorm snel in aantal toenemen moet je beseffen dat je om een kilo mest per dag te verteren toch al gauw gemiddeld over het jaar gezien 2 kilo wormen nodig hebt. Maar het eindresultaat is het beste wat je je grond kunt geven. Voor plantenwortels gemakkelijk opneembare, langzaam vrijkomende groeistoffen.
Trouwens bijna álles wat verteerbaar is, kun je erop gooien he!

Anja Seijn schreef op dinsdag 11 augustus 2009, 9:16:


tja, geen idee wat een liter paardenstront weegt eigenlijk.
Hoewel de compostworm spectaculair kan vermeerderen hebben ze in het begin heel wat in te halen.
Dus ff naar het uwv en een zooitje werknemers kopen zal de boel een heel stuk versnellen.
Humus kun je altijd uitrijden. Ook geen reden om je paarden van de wei af te halen omdat het in een heel dun laagje moet. Een aardige regenbui zal het naar beneden regenen en je ziet het niet meer.
Dat is wat anders dan grote brokken alleen maar gecomposteerde mest. Dat is het handigst om het in het vroege voorjaar uit te rijden.
"Van alles" in je weiland zijn meestal dingen die je paarden niet vreten en eehm met die bramenstruiken zou ik niet zó blij zijn.

Michiel schreef op dinsdag 11 augustus 2009, 9:10:


Hoewel ik dus eigenlijk al vind dat je met al dat ijzerwerk nooit perfect kúnt rijden, gewoon omdat de uitgangspunten van hoe je paard rijdt verkeerd zijn, heb je helemaal gelijk.
Het wachten is op een ijzer en zweeploze kampioen. Dan wordt het stoer om die te volgen.

Huertecilla schreef op dinsdag 11 augustus 2009, 16:40:


Hoewel je weer mijn volledige tekst wegknipt en dit met begripsverwarring afdoet, zal ik er voor één keer toch op in gaan.

" Ze kunnen zonder P+ of R- gebruikt worden om te communiceren"

Positieve bekrachtiging is de procedure waarin een aangename of gewenste stimulus onmiddellijk na een bepaald gedrag optreedt.

????

Negatieve bekrachtiging is de procedure waarin een aversieve of ongewenste stimulus niet optreedt als gevolg van een bepaald gedrag of onmiddellijk na een bepaald gedrag verdwijnt uit de omgeving.

Met andere woorden het gebruik van bv sporen kan toegepast worden zonder dat het paard hier een opinie aan verbindt.

Ik denk dat ik het hier fundamenteel mee oneens ben. Niet in de laatste plaats omdat je één ding vergeet : "de erfenis"

Ik zal het je op mijn manier uitleggen, die is simpel, want ik denk over het algemeen vrij simpel.

Stel: "STEL" hè.
Dat ik de ontberingen van wat, 40 graden? zou willen doorstaan ipv lekker bij een ruime 20 graden mijn dingetjes te doen en het huis naast je zou huren voor mijn vakantie.
Op een goede morgen zou ik bij je gebruikelijke ochtendrit.
aan de lange zijde van een T splitsing staan, een 5 meter voorbij de bocht voor jou naar links. Ik zou zeggen " hallo Hc"! Jij zou antwoorden, vriendelijk als je bent "hallo Piet, hoe is het in Nederland"? "Ik zou zeggen "ik heb geen idee"

Drie opeenvolgende ochtenden zeg ik je g'dag terwijl je gewoon recht door rijdt.
De vierde ochtend tover ik als bij bliksemslag 3 van je eigen Andalusische keien tevoorschijn die ik één voor één keihard tegen je paard kwak. Jullie vluchten alsnog linksaf want ik heb nóg een steen in mijn hand......en misschien nog wel veel meer in mijn zakken.
De volgende ochtend sta ik weer zoals vanouds 5 meter voorbij de splitsing.... G'dag Hc, jij zegt niks meer? er gebeurt niks en je rijdt rechtdoor. De volgende ochtend kom je weer rechtdoor en hop daar gooi ik wéér een zooitje stenen naar je paard en op je hoofd en weer vluchten jullie linksaf.
De volgende morgen .... daar is ie weer ... die klote Piet. Je weet niet of ik ga gooien of niet.....
Denk je dat je je paard nog moet vrágen links af te gaan?
Nee hoor, alleen het zicht op mijn vriendelijke hoofd is genoeg.
De dreiging van het gooien van een steen =
de dreiging van het gebruik van een spoor =
de dreiging van een zweep en een bit.

Wist je niet dat een paard hetzelfde fenomenale geheugen heeft als een olifant?

Jasmijn Wauters schreef op dinsdag 11 augustus 2009, 19:13:


Hóe leer je een paard zo precies ( want daar is het toch voor he? preciezer dan je op een andere manier zou kunnen? ) te reageren op een spoor wat door de vacht strijkt?

Jasmijn Wauters schreef op dinsdag 11 augustus 2009, 19:18:


Met je laatste zin dààr ben ik het helemaal mee eens, behalve als die hoge vorm van communicatie uitgevoerd wordt dmv middeleeuwse uitvindingen van mensen.
Communicatie is 2 richtingsverkeer, geen afgedwongen eenbaansweg.

Huertecilla schreef op dinsdag 11 augustus 2009, 20:27:


Ik geloof niet dat er één ruiter in de wereld is of is geweest die uit frustratie nooit eens flink de sporen in een paard heeft gezet of dat er een paard is wat nooit een negatieve ervaring met sporen heeft gehad.
Als je het tegendeel wilt blijven verdedigen: "sweet dreams".

Verder houd ik het hierbij en verwijs je graag naar de perfecte opmerking die Michiel een aantal berichtjes terug gemaakt heeft.

Arabesk schreef op dinsdag 11 augustus 2009, 23:20:


De tering naar de nering zetten?

Ik denk dat er een beetje teveel mensen achterkomen dat met de theorie in het achterhoofd , het aanleren van het systeem én het handig worden met het gereedschap, de ééndaagse NB cursus ervoor zorgt dat bekappen een routineklusje wordt.
Het is geen hogere wiskunde, hoe vakbroeders ook hun best doen om het zo te laten lijken!
Het is het bekende verhaal en de opgestelde valkuil van bekappers die met de mond natuurlijk bekappen promoten , maar ondertussen tóch hun klanten willen houden.
"houd je het zelf tussendoor bij, dan kom ik ééns in de drie maanden voor het grove werk......"
Mensen die met regelmaat natuurlijk bekappen zorgen ervoor dat er geen grof werk IS en daardoor een optimale kwaliteit.
Het hele bespaar verhaal gaat als bijkomstigheid pas op als je helemaal geen bekapper meer nodig hebt. Door 4 keer per jaar iemand te laten komen, ben je alleen maar duurder uit.

Anja Seijn schreef op woensdag 12 augustus 2009, 9:59:


Een heuvel van stront is een mesthoop

Alle planten kunnen verrekt slecht tegen een teveel aan keukenzout, dus het zal zeker werken en ook tegen gras....
4 kilo zal een 'boost' geven
Teveel is het nooit. De populatie past zich aan aan de beschikbare hoeveelheid eten en eten genoeg voorlopig zou ik zo denken
Probeer het altijd zo te maken dat de wormen kunnen migreren van de ene hoop naar de andere, vandaar mijn idee om een soort van dijk te maken.
Nu voorkom je nooit dat er heel veel wormen en vooral nog véél meer eieren meegaan als je je humus over je wei verspreidt, maar de gemigreerde kolonie is dan inmiddels weer zo sterk dat het proces gewoon doorgaat.
Aan de ene kant aanvullen en de andere kant weghalen en als je een stuk weggehaald hebt vanuit de bestaande kant weer de andere kant met nieuwe mest aanvullen. Zo voorkom je dat je strontdijk je hele weiland doorwandelt en ook wanneer je nieuwe op oude mest gooit dat op de plaats waar wormen zitten het teveel opwarmt door de bacteriewerking in de nieuwe mest, omdat die zal gaan voorcomposteren.
Bovendien krijgt dan een eventueel gebruikte ontwormer de kans om onschadelijk te worden in de mest.

e m kraak schreef op woensdag 12 augustus 2009, 14:54:


Juist.
Ik was vandaag bij een leerling die ik nog wel eens toesta om bij bepaalde oefeningen een zweep ALLEEN in haar hand te houden. Ze heeft een probleem met een been, waardoor bepaalde hulpen heel zwaar voor haar zijn. Heeft het paard nog niet lang . En natuurlijk zijn we aan het oefenen zonder zweep.
Het paard verandert volkomen als ze de zweep in haar hand heeft hoewel ik zeker weet dat ze er niet mee slaat.
( Dit in het kader van het gelul van: "ik heb hem wel, maar gebruik hem nooit, dus hoe erg kan het zijn")
Vanmiddag vroeg ze even om haar zweep. Ik reik hem aan van de zijkant van haar paard. Groot paard, dus mijn arm gaat wat omhoog..., Paard wijkt 5 meter!, met grote ogen kijkend naar die zweep.
Zij slaat haar nooit, maar de erfenis van de vorige baas zit er nog vrolijk in, dus hoéft ze ook nooit te slaan of te tikken, wat ik trouwens ook slaan vind.