Interesse, en ik kan er weinig over vinden.
Hoe kom je van hardnekkige aangeleerde hulpeloosheid af?
Zowel als dit in een bepaald deel van de training voorkomt, als dat het een bijna constante 'staat van zijn' is. (Onder de mensen dan toch, robot paard.)

Locanda schreef op zondag 9 september 2018, 8:10:


Alleen interesse, of heb je een praktisch probleem?


Er is veel meer "aangeleerde hulpeloosheid", zeker ook onder mensen, dan iedereen denkt/beseft dat er is. Als staat van zijn is het meeste ervan onbewust.
Je vraagt hoe aangeleerde hulpeloosheid af te leren is. Het antwoord daarop is leertheoretisch simpel: kan niet, het is een van de paradoxen in het behavioristisch leren. De reden dat het binnen dit kader niet kan is dat het accepteren van het zijn als fait accompli als irreële blokkade voor leren functioneert, zoals proefnemingen hebben aangetoond.
Zelf denk ik dat het vooral komt omdat de onderbewuste processen anders werken dan de bewuste. Een aangeleerde hulpeloosheid t.o.v. iets kan denk ik wel overwonnen worden, of slijten, maar zonder enige garantie op succes. Ook nog maar de vraag of je het moet willen, want heel wat aangeleerde hulpeloosheid dient als mechanisme toch wel een praktisch overlevingsdoel.

Ik hoop dat dit antwoord niet te cryptisch is - als je mij gevraagd had aangeleerde hulpeloosheid in Jip & Janneke te beschrijven zou ik zeggen: "geleerd hebben dat het onontkoombare niet te leren is" (en dat leren daarom opgegeven hebben - hopeloze overgave dus, amen, schiet mij maar lek).