>
> Rubio heeft dit ook op volslagen vreemd terrein. Hij weet altijd en overal
> zijn weg te vinden. Dus maakt hij gebruik van zijn 'postduivenkompas' want
> hij kan de weg niet weten.
Ik denk dat ook elk paard niet hetzelfde is, bijzonder is het zeker!
En wat weet de mens nu eigenlijk ......
>
>> Maar net als bij de postduiven speelt fijngevoeligheid een belangrijke
>> rol. Het mentale aspect zegt veel of ze wel of niet goed in staat zijn hun
>> weg goed te vinden.
>
> En juist dát intrigeert mij....
>
> Nooit geweten dat postduiven hierin wel enigszins getraind worden.
> Kun je er meer over vertellen?
Ik heb ooit een paard mogen trainen van eigenaar die ook postduiven hield.
Ik heb mij laten vertellen dat door de bemoeienissen (selectiemethode) van de mens de fijngevoeligheid zo kan zijn dat de postduif niet meer de duif is die hij zou "moeten" zijn.
Door de extra gevoeligheid / verfijnde orrientatie vermogen, zijn ze eerder afgeleid waardoor ze de weg niet meer "weten" dat zou kunnen komen door verkeerde weersomstandigheden op het moment van loslaten of een ontmoeting met andere duiven.
Een duif welke zeker is, door training steeds verder van huis loslaten, zou niet zo gevoelig reageren op omstandigheden van buitenaf. De training heeft te maken met spaarzaam omgaan met hun navigatiesysteem en leren om hun energie voorraad weer aan te vullen. Ze worden vanuit verschillende richtingen losgelaten niet te ver van huis. Hun extra energie voorraad zou niet aangesproken moeten worden, dat is voor verdere vluchten en door in verschillende richtingen van huis los te laten leren ze steeds beter navigeren.
Dat is wat mij uit zijn verhaal is bijgebleven.
Warboel
