Sandra van Bommel schreef op dinsdag 16 april 2013, 12:57:


Klopt! Een paard wat bijvoorbeeld in correct verticaal evenwicht gereden wordt, zal als gevolg daarvan, zijn buikspieren aanspannen, met als gevolg dat zijn rugspieren ontspannen, doordat de rugspieren ontspannen zal het paard de hals laten vallen en in de voorwaarts/neerwaartse tendens komen. De achterbenen horen te "slingeren" gelijk de slinger van een klok. Dus evenveel naar voor als naar achter. Daarna kunnen we het paard gaan "ophouden". Over de term "ophouden" bestaat behoorlijk veel discussie, waar ik zelf ook nog niet voldoende van op de hoogte ben.

Ophouden betekent bij mij dat ik mijn bovenlichaam (gewicht) minimaal iets naar achteren verplaats, waarbij mijn handen op de dezelfde afstand van mijn buik blijven. Zodra het paard reageert (en hier komt de fijngevoeligheid van de ruiter om de hoek), gaat mijn gewicht weer op zijn plek. En mijn handen blijven nog steeds op gelijke afstand van mijn buik. Dit gebeurt binnen enkele seconden. Soms is alleen een verplaatsing van mijn hoofd voldoende om merrie te laten reageren. Paardrijden is in mijn geval een aaneenschakeling van ophoudingen. Let op, als het paard de voorwaartse drang verliest dan stop ik direct met ophouden! Voorwaartse drang MOET er zijn.

Marlies Sanders schreef op dinsdag 16 april 2013, 13:12:


Mijn merrie vind het heerlijk als aan haar uiers zit. Het probleem bij de ruin is, dat het nogal vast zit. Shampoo ben ik ook een beetje huiverig voor. Maar het zou er natuurlijk wel voor kunnen zorgen dat de korsten loslaten.

Marlies Sanders schreef op dinsdag 16 april 2013, 13:09:


Kan ik me voorstellen. Ik hoop dat, dat van week lukt. Komt een beetje lastig uit. Ik wil jullie ook graag de foto van "boog in de kroonrand" laten zien die een heel stuk minder is dan de foto's die jullie nu zien.

Het is jammer dat ik nog niet zoveel kennis heb, dus ik kan het nog niet helemaal goed uitleggen.