Grappig Britt, ze zijn echt onze spiegel die gevoelige dieren. Zeker een uitdaging wanneer het geen simpele karaktertjes zijn. Hier ook zo eentje. Super intelligent maar inwendig zo gemakkelijk malcontent. Ik ben zelf, temperamentvol net een Italiaan en expressief maar absoluut zachtaardig. Teveel druk dus voor mijn madam! Ik probeer dus mezelf te veranderen in een rustig, vragend soms misschien eisende leider maar zonder over acting; Af en toe voedselbeloning maakt haar, zo heb ik de indruk, wat positiever bij wat ze doet. Nog veel succes
Myriam

voor mij is clickertraining ook nog een beetje een zoektocht van hoe sta ik er tegenover. Het neemt altijd wel een tijd om vertrouwt te raken met iets en er mee te gaan denken. Heb de laatste jaren vooral beetje bij verschillende mensen die dieren trainen ( allen diervriendelijke instructeurs uiteraard) geluisterd en gekeken. Tot hier toe meen ik voor mezelf uit te maken dat er een groot verschil is of je werkt met paarden (dieren) die nog niets kennen. Het minste geringste dat ze goed begrijpen en doen wordt beloond. Waarom ook niet, beloning,bevestiging stimuleert toch en een hapje is voor een dier immers de grootste stimulans? In het stadium van mij en mijn paard heb ik het gevoel dat ik mezelf moet clickeren hihi Mijn paard kent heel veel en begrijpt snel. Zij reageert snel en doet op een juist gestelde vraag de dingen goed. Het heeft hier dus geen zin om te gaan clickeren bij elk ding dat ze juist doet. Waar ik bij haar nu naar zoek en toch beetje reactie op krijg heb ik het gevoel is, door hier en daar een extra beloning als een piepklein koekje, haar wat positiever te krijgen en niet constant in dat inwendig verzet. Daarnaast probeer ik mijn lichaamstaal, zachter te maken door tegelijk te denken wat ik probeer uit te stralen. Zoiets als ik vraag je met duidelijkheid bv dit. Gebeurt het niet dan denk ik, hela komaan doe dat eens maar zonder onbewust in overacting te gaan. Soms denk ik, is dit toeval dat juist zij met haar karakter bij mij terecht kwam??? Zie je ons Amar dan, mijn dochter haar paardje, open, rechtdoor, zonder complexen. Liske geeft me dikwijls onterecht het gevoel dat ik een boeman ben maar misschien weet ze wel dat een echte boeman ongevoel is voor dat gevoel en ikke wel

grtjes

@Britt, christel, Piet en Karen,

Eens een paard een slechte ervaring heeft bij vb smid zal het paard de smid nooit meer vertrouwen. Zo ook met clickeren??? Mijn idee nu is, ik start met Liske en wandel een beetje en stop. Yes en koekje. beetje achteruit, Yes en koekje. Basic oefeningetjes die eigenlijk vanzelfsprekend zijn. Op de cirkel misschien nog eens maar eens echt aan het oefenen geef ik niks meer. Misschien na een hele reeks dingetjes laat ik haar naar me toekomen en Yes het ging goed en koekje. Ik reken er dan op dat ze me gaat associeren met, er is wel altijd wat leuks aan als wij samen iets doen. Een ervaring die op de duur blijvend wordt geassocieerd met iets leuk.
Dit is dan weer geen Brittgedachte maar een Myriamgedachte

Het heet "clickertraining", en geen "voertraining". Het werkt vanwege de bridge - de bridge werkt vanwege de beloning die er asap na komt - wat die beloning ook is.
En het is de ontvanger die de beloning bepaalt. Jouw pààrd zegt waar hij voor wil werken, of niet. Als jouw paard blij is met een wortelschijfje, geef 'm dan potverdorie een wortelschijfje, waarom is dat nu toch zo moeilijk.
Als de training intensiever wordt ga je uiteraard merken dat je paard misschien liever even wil stilstaan, dan is het dàt toch gewoon? Laat het hém gewoon bepalen.

Dit stukje zegt voor mij heel veel, als ik het tenminste juist interpreteer. Ik denk dat daar een groot punt ligt. Uitzoeken wat voor het paard belonend werkt en wat als straffend, misschien zelfs onbewust, overkomt.

grtjes

hoort idd bij stijlloos maar ik heb wel gegierd!

Amar hebben wij van veulen af zoals ik al meermaals vertelde. Mijn paard hebben we nu zo een jaar of 3 a 4. Onze kudde is in de 10jaar dat Amar nu bij ons is al enkele malen veranderd van samenstelling. Toen Liske erbij kwam gaf het idee dat Amar nu nooit alleen kon vallen wanneer er iets veranderde binnen de kudde, me een gerust gevoel. Wanneer er een ruin in de groep staat, is Amar altijd diegene die aan hem plakt (de mannenzot ) en Liske werd helemaal geen vriendin. Vorig jaar stonden ze een jaar onder hun tweetjes en pas toen werden ze vrienden wat nu nog te zien is binnen de groep waar ze binnenkort ook weer bijna een jaartje samen mee staan. Een van de 2 Fjorden die bij ons kwamen was de leider van een kudde van 10 paarden en in haar rol erg gedreven. Controleerde erg haar kudde. Nu bij ons is ze eveneens leider maar veel minder heftig. Het is een vrij harmonieuse groep en wat ik nooit zag voordien, mijn Liske zet die 2 regelmatig aan tot echt spelen. Unbelievable. Buiten die leider is er geen enkel ander paard dat de neiging heeft zich als leider te willen uiten. De rangorde is aanvaard. Misschien is er een constante strijd bij jullie tussen de rangorde en heeft het niet zozeer te maken mt wel of niet een ruin in de groep? Een klooster nonnen is niet altijd een ideale gemeenschap maar hebben geen mannen nodig om de orde te handhaven. Ons klooster altans niet want moeder overste doet het goed en wilt geen jaloerse volgelingen

grtjes