Samira schreef op donderdag 3 december 2009, 11:22:


Zoals we eerder noemden, neem je ook deel aan dat dierenleed als je eieren en zuivelprodukten gebruikt. Want eieren worden gelegd door kipjes die daartoe worden gefokt. Deel van de fokprodukten (las ik ergens 3 op 1) is haan. Als die niet mogen worden gegeten, wat dan? En hoeveel kipjes moet de boer houden als ze na hun legperiode niet kunnen worden geslacht.. Haalbaar? Nee, niet als er eitjes worden gegeten (en produkten met ei) Zelfde met zuivel... zonder kalfjes geen zuivel. Kalfjes groot laten worden tot stieren... en dan? straks eindeloze weides gevuld met stieren totdat geen sprietje gras meer over is en alles moet plaatsmaken voor veevoer?

Begrijp mij goed. Ik heb absoluut niets tegen vegetariers en eet zelf weinig vlees. Maar ik denk dat de stelling van het achterwege laten van het eten van vlees dierenleed tegen gaat niet klopt.
Ik denk dat je dan zelf moet kiezen voor een bewuste keuze van produkten.
Kies je voor eieren, dan kun je ook voor kip of haan kiezen, bv. Maar je zou de keuze kunnen maken voor eitjes van eigen kipjes. Om maar eens iets te noemen.
Je zou kunnen matigen in je algeheel aankoop gedrag omdat minderen wellicht een mooie stap zou kunnen zijn.
Je zou veel zelf kunnen doen.
Maar je kunt niet mensen veroordelen tot dierenbeul omdat ze vlees eten, terwijl je zelf je eitje en je plakje kaas geniet.
Zo eenvoudig ligt het nu eenmaal niet.

Monique Meijer schreef op donderdag 3 december 2009, 14:33:


een heel hoog aaaaaaaahhhhhh gehalte. Idd erg lief.

Huertecilla schreef op vrijdag 4 december 2009, 9:46:


Hier kan ik in meegaan....
Wij hebben ook een keuze gemaakt...
we wilden op een andere manier leven, ruimte om ons heen en ja... paarden. Voor ons in nederland niet mogelijk. Onderandere omdat vrij wonen in nederland duur is.
Dus maakten we de keuze om te emigreren.

En zo heb ik veel keuzes gemaakt in het leven. Ik hou er niet van om te blijven hangen in geklaag over de dingen die niet deugen. Als mijn werk niet beviel, zocht ik iets anders. Als mijn woonplek niet beviel, vertrok ik. En ja... zelfs bij een partner ben ik ooit vertrokken....

Het is allemaal een kwestie van keuzes maken.

Mariette Stegwee schreef op vrijdag 4 december 2009, 8:02:


Heel erg sneu voor je. Dat is altijd zo'n rotbeslissing.
Als de mogelijkheid er is om hem thuis te laten inslapen, dan zou ik dat doen. Dat levert de minste stress op en is vaak voor jezelf en de paarden het beste.
Daarna kun je ermee slepen wat je wilt. Het is dan slechts een dood lichaam (voor mij iig) Of je de merrie erbij moet laten of niet is een eigen keuze. Daar zijn voor en tegenstanders van en het is afhankelijk van de mogelijkheden die je hebt.
Ga vooral af op je eigen gevoel.

Heel erg veel sterkte.

Merel Stoffers schreef op zaterdag 5 december 2009, 0:10:


dromen zijn altijd goed, maar als je ze in de praktijk wilt brengen, is het wel verstandig om ook realistisch te zijn. Wij hebben alles zeer realistisch bekeken toen we gingen emigreren en dat is altijd goed geweest.
We zien menig kapot lopen op al te romantische ideeen...
Dat wil niet zeggen dat je niet de keuze moet maken om te vertrekken als je het moe bent in nl. Absoluut niet, Of andere dromen in vervulling brengen.... nee.
Maar wel de voetjes aan de grond houden, zodat de droom geen nachtmerrie wordt.

Overigens... ik zou dus ook echt niet meer terug willen naar nl.

Merel Stoffers schreef op zaterdag 5 december 2009, 0:10:


dromen zijn altijd goed, maar als je ze in de praktijk wilt brengen, is het wel verstandig om ook realistisch te zijn. Wij hebben alles zeer realistisch bekeken toen we gingen emigreren en dat is altijd goed geweest.
We zien menig kapot lopen op al te romantische ideeen...
Dat wil niet zeggen dat je niet de keuze moet maken om te vertrekken als je het moe bent in nl. Absoluut niet, Of andere dromen in vervulling brengen.... nee.
Maar wel de voetjes aan de grond houden, zodat de droom geen nachtmerrie wordt.

Overigens... ik zou dus ook echt niet meer terug willen naar nl.

marjolijn schreef op woensdag 16 december 2009, 11:09:


Dat is idd niet te hopen-
Wat mij betreft, moet het zo dus iig absoluut niet.

Een hoop gel***l en gezweef, zogenaamde psychische bullsh**
en blootstelling aan een gevaarlijke situatie waarbij interactie wordt overgelaten aan een vrouw die geen benul heeft van paardentaal en daarbij , naast haar bestaande problemen, nog even een extra mislukking krijgt voorgeschoteld.
Vervolgens wordt het nodig gevonden om het paard even te laten zien waar zijn plaats is, terwijl het beest alleen reageerde op voorgaande communicatie.
Het ' laten zien waar zijn plaats is' gebeurt dan dmv tamelijk zinloze acties, waar noch het paard, noch de hulpzoekende ook maar een beetje mee opschieten.
Naast haar bestaande problemen heeft ze aan het eind van de sessie nog een probleem erbij gekregen; angst voor het paard en wrs een gevoel van mislukking.
Triest.

Ennuh... ja, ik heb met gehandicapten en paarden gewerkt als vrijwilligster, maar op een heel andere manier en ja, over psychologie weet ik ook wel iets... heb een tijd psychologie op de universiteit gestudeerd
(maar niet afgerond)