Nou, ik was herfst vorig jaar nog op zoek naar hoefschoenen voor onze Vin... maar nu heeft ie ze niet meer nodig. Holladieeee, tjonge. Toen we hier pas waren was het extreem voorzichtig lopen (dunne, platte zolen, nauwelijks straalgroeven). Daar waar de anderen ontspannen liepen was het nog uitkijken voor 'm.
En gisteren (heb er gewoon spierpijn van ) hadden we een scheur-rit. Over het bergpad vol stenen ging hij in een ontspannen draf en vlotte galop omhoog, dat moeten de anderen 'm nog na zien te doen. Niks meer pijn aan voetjes. Hij was zo voorwaarts als de pest. Eindelijk lekker pijnvrij lopen
Kikken man! Hij kwakkelde in november nog heel erg, bleek een dubbele zool te zijn. Maar z'n voeten zijn het afgelopen jaar dusdanig veranderd dat ze van 'loop op eierenvoeten' tot stone cruschers geworden zijn
Ik was nog zo dom om af te stappen bij een hele steile super glibberige helling omlaag. Durfde er niet op te blijven, domdomdom... m'n 4voetige veel stabielere vriend ging er makkelijk omlaag. Ik lag na 2 meter al op m'n gat hahaha.
Nu is het toch niet zo erg dat ik geen passende hoefschoenen heb gevonden (hij is een toontreder met ongelijke spitse hoefballen).

Spirithorses schreef op zondag 26 februari 2012, 0:48:


Leuke foto's vooral hoe ze allemaal naast elkaar staan en de nieuwkomer bekijken.
Oef zeker jammer voor Jelle dat z'n grote vriend en landgenoot weg is. Maar zo te zien vind hij de nieuweling ook errug leuk. Jelle is werkelijk zo'n geweldig socialaal paard . Worden vast ook dikke vrienden en als z'n voeten weer helemaal oké zijn gaat hij vast ook wweer genieten van z'n buitenritten.
. groetjes weer

Christel Provaas schreef op zaterdag 25 februari 2012, 12:24:


Grappig, Zafir liep altijd liever op het asfalt volgens mij omdat dat vlakker is...

Geertje schreef op zondag 26 februari 2012, 22:00:


Woody krijg je niet in de berm en dat is niet omdat het vlak zou zijn, volgens mij, maar omdat het hard is. Pas ná 100 km - in de regen - gelopen (3 dagen) te hebben zocht zij zelf de berm op, maar steeds voor enkele meters en wilde ze toch weer naar de straat.
Schiet mij maar lek, maar ik snap het niet.

Nils en Olly
Creatief met IJzer,
maar niet aan mijn paard

Das toch niet zo moeilijk!?
De straat is vlak, waardoor er alleen maar bodemcontact is met (in het beste geval) de straal en hoefwand (met enkele millimeters zool).
In de berm is er bodemcontact met de gehele zool.
Dit wijst toch op gevoeligheid van de zool. (dan blijft er idd. de vraag of het "gevoelig lopen" is of "met gevoel" lopen cfr. Pien)
Voor mij is gevoelig lopen 'niet goed genoeg', met gevoel lopen 'kan net' maar het streven is uiteraard 'rock crunchen'.

Koen Theys

Geertje schreef op zondag 26 februari 2012, 22:00:


zie ik hier ook altijd, ik denk dat het ook te maken heeft met gemakzucht: asfalt voelt altijd hetzelfde en in de berm zitten gaten of stenen + de berm is niet altijd vlak.

Als je goede schoenen aan hebt loopt het makkelijker over effen en stroef asfalt dan in een berm.

En het ene asfalt is het andere niet. Froukje liep altijd liefst op het asfalt en bij ons op het dijkje het liefst niet aan de kant, maar wat meer naar het midden. Het waarom daarvan begreep ik pas toen ik zelf op blote voeten ging lopen. De stukken waar Frouk het liefst liep was het asfalt spiegelglad doordat het grind eraf was gesleten, de andere stukken waren veel ruwer en voor mijn en waarschijnlijk ook Froukje haar voeten een stuk pijnlijker.
(Overigens; het op blote voeten lopen deed ik om van de pijnlijke peesplaten onder mijn voeten af te komen en het heeft geholpen in combinatie met de betula energy slippers die Michiel me aanraadde. Jammer dat we hem nooit meer zien op het forum.)

Els.
Tell me and I forget. Teach me and I remember.
Involve me and I learn.
(Benjamin Franklin)

Els Kleverlaan schreef op maandag 27 februari 2012, 17:47:


Ja jammer he, Ik heb nog wel persoonlijk contact gehad. Michiel was te aardig en te alternatief voor een aantal grote bekken op dit toentertijds forum.
Denk dat ie nu wel weer zijn prachtige genuanceerde meningen kwijt zou kunnen evenals een aantal andere mensen waar we allemaal een hoop van konden leren.

Piet

Waar zit de logica in een dier laten doen wat je
wil door middel van een voortdurend afleren

Christel Provaas schreef op vrijdag 24 februari 2012, 8:08:


Op dit moment zijn er hier weer twee redelijk nieuwe (pension)paarden die allebei een hoefzweer hebben. Het begint op te vallen dat ze hier allemaal eerst doorheen lijken te moeten gaan. De bij ons geboren en getogen veulens hebben nog nooit een hoefzweer gehad, die zijn veel beter aangepast dus!

joop schreef op maandag 27 februari 2012, 10:59:


BD krijg je nooit in de berm, Rubio wil als-ie kan kiezen het liefst in de berm. Zo hebben ze allemaal hun voorkeuren. Amie loopt zelfs als ze eens hoefschoenen aanheeft in de berm terwijl dat niet nodig is. Kan dus ook een patroontje zijn.

Nog zo-een: de meeste nieuwe paarden die van anderssoortige ondergrond komen glijden heel erg uit hier op de vette klei, je kunt het soms beter schaatsen noemen (bambi effect). Dafner heeft daar een half jaar voor nodig gehad maar die is nu steady als een huis op de laag klei die op de betonnen landwegen ligt. Rubio doet echt nog eng en is nog niet bodemvast, die glijdt alle kanten op.
Ik weet gelukkig dat ook dit overgaat. Ook weer zo'n nieuwe paarden ding.

Koen Theys schreef op zondag 26 februari 2012, 22:47:


Hoi,

Gisteren maakten we nog een leuk ritje buiten, het was al wat langer, uiteindelijk zijn we net geen 2 uur op stap geweest. M'n nieuwe paard en ik, we raken al goed op elkaar ingespeeld, gaat heel vlot, zalig is dat! Maar we doen het nog altijd kalmpjes aan hoor, rustig opbouwen.

Over de straat en de graspaden loopt ze heel vrolijk, ze is trouwens een gangenpaardje en heeft een vlotte tölt. Over stukjes met kiezeltjes, da's een ander verhaal, daar heeft ze weinig zin in , en als we dan aan het graspaadje komen, zie je ze opfleuren.

Over het onregelmatig weggetje (bezaaid met kiezeltjes, maar niet overdreven, geen grote stenen) loopt ze dus 'gevoelig', naar mijn mening niet enkel 'met gevoel', pasje voor pasje, beetje struikelend, vooral voorhoeven lijken gevoelig, dit zijn haar 'denkhoeven' of zo , de achterhoeven lijkt ze te vergeten (minder gevoelig), we zijn er traagjes over het weggetje gestrompeld.Niet leuk voor het paard.

Om te streven naar 'rock crunchen', voor mij een droom zal het dus nog serieus doorbijten zijn (zoals Pien met Rubio, en Pien , je blijft er zo kalm bij, je weet uit ervaring dat er verbetering komt)

Ik ben van plan om vooraan hoefschoenen (ik denk aan die 'joggers') te gaan gebruiken zodat ze het leuk blijft vinden om te gaan wandelen. Het idee dat ze last heeft, kan ik niet goed verdragen.
Eens een paard hoefschoenen gewend is, lijkt het me wel moeilijk om terug te gaan naar blootvoets, paard zal hoogstwaarschijnlijk de schoenen comfortabel vinden, en geen voet meer willen verzetten op ruwere weg zonder z'n schoenen?

Aan Martina in de Eifel : geweldig zeg, zo'n paard dat over elke type weg scheurt, zalig!!
Die kleine pony van onze kids doet dat ook (maar niet scheuren, gewoon wat wandelen, joggen en soms klein galopje met één van m'n kids), dus ik weet dat het kán, waarschijnlijk ben ik wat strenger voor die pony, zo van komaan - hup - en geen gezeur...

groeten
Wendy

Wendy74 schreef :

In deze fase kun je een paar dingen doen; of hoefschoenen overwegen, of de kiezelpaadjes even zoveel mogelijk vermijden of gewoon geduldig zijn en je paard op zulke paadjes zelf laten bepalen waar ze wil lopen of desnoods, als het een lang pad is, stap je tijdelijk even af.
Nu moet ik zeggen dat wij hier ook enkele paadjes hebben waar sommigen van mijn paarden gewoon niet blij overheen lopen, da's al jaren zo. Het zijn er gelukkig maar twee die dat hebben en die zijn al jaren bij me. Niet elk paard wordt een rock-cruncher. Ja, als je veel op zand- of bospaden loopt dan valt dat niet op natuurlijk


Mja, ik blijf er nu kalm bij maar heb ook mijn processen daarin door moeten maken zoals iedereen. Oo wat heb ik dat blootsvoetse vaak vervloekt 12 jaar geleden toen we ermee begonnen, wat denk je, haalde ik mijn Arab die zo prachtig liep als een van de eersten van de ijzers, iedereen verklaarde me voor gek natuurlijk. Ging ze natuurlijk een tijd niet zo lekker lopen als mét ijzers en dan moet je dat verantwoorden, iedereen vond het belachelijk enzo, zielig.
Toen heb ik ook wel vaak getwijfeld, veel discussie gevoerd, geëxperimenteerd, maar het was Jack die ijzers niet bespreekbaar maakte.
Gelukkig maar.

We zijn nu jaren verder en we hebben het 'geluk' dat we veel paarden in onze handen krijgen, eigen paarden, pensionpaarden, bekappaarden, en veel ervaring hebben opgedaan op deze ondergrond dus ach, het zijn maar processen....

Spirithorses schreef :

....en goed bekappen natuurlijk....
Steunsels niet te lang, en de straal niet langer dan de hoefwand laten worden.
Dat helpt ook zeker als extra op de steentjes.

Spirithorses schreef op dinsdag 28 februari 2012, 0:02:


Daarom is het zo fijn, om bijvoorbeeld hier op PN, wat mensen tegen te komen die weten hoe dat werkt, met die processen, en ook weten hoe het vervolg kan zijn.