Beetje oneerbiedige titel, maar goed... voor degenen die het interesseert en tips hebben gegeven, toch even een update.

Allereerst de hoeven (daarover had ik eerder een vraag gesteld) Daarmee gaat het steeds beter. Na wat bijwerken hier en daar, beginnen ze er nu redelijk uit te zien. Ze loopt allang niet meer kreupel, alleen het lopen over stenen is nog wat moeilijk. Maar dat is niet vreemd. Ik ben heel tevreden, gezien ze een leven lang op ijzers heeft gelopen en in het begin echt veel moeite had met een ijzerloos bestaan (kreupel, slechte kwaliteit hoef)

Dekenloos is natuurlijk geen probleem, het is tenslotte inmiddels zomer en krachtvoerloos is net zo min een probleem. Ze ziet er heel goed uit.
Ik kreeg daarover complimenten van de paardenarts.

Haar autistich gedrag is sterk verminderd, al heeft ze nog haar vlagen waarin ze ff alleen wil zijn/afwezig is. Maar in de regel is ze tegenwoordig behoorlijk open en vriendelijk, hinnikt als ze mij ziet en komt naar mij toe. Soms wil ze heel lang aandacht, soms is een halve minuut meer dan genoeg. Prima.

Haar headshaken... het probleem waarover ik schreef, bleek deels te wijten aan allergie en voor een nog groter deel psychisch, wat ik al had verwacht.

Tips die ik heb opgevolgd: Paardenarts laten kijken. Is dus gebeurd. Tanden bleken lang(nooit?) onderhouden, ondertanden waren te lang, boventanten piepklein. Daardoor veel oneffenheden.
Paardenarts, tevens thuis in de tandenwereld, heeft het netjes bijgewerkt. De vergroeiingen vallen niet te verhelpen, maar met netjes bijhouden kan ze zich prima redden.
Verder onderzoek wees een verder gezond paard, voor zover hij kon zien. Longfoto's en kaakfoto's waren mogelijk, maar hij is geen voorstander van te snel een heel medisch verhaal doorlopen.
Liever eerst eens aankijken. Hij zag het headshaken ook meer als allergie met een flinke psychische toevoeging. Een beschadigde merrie, meende hij. Maar hij was ervan overtuigd dat het wel weer goed kwam.

Tip van eddy: ermee rijden. Heb ik dus gedaan. Ik heb haar inmiddels een paar keer in het bos gereden met de cross rope briddle.
Toen ze werd voorgereden door de vorige eigenares zag ik een kwaad paard wat opgezadeld werd en een supergespannen paard rijden met neus in de lucht, weggedrukte rug ed.
In het bos zag ik na opstappen een heel ontspannen paard. En nee... ze sloeg niet met het hoofd, brieste niet bovenmatig en liep gewoon ontspannen.
Alleen langs weien met drukke paarden was stressig voor haar. Vooral de dekhengst van de buren bezorgde haar de kriebels... tja... is ook nogal een macho en uitslover.

Maar ja... ik wil ook vanaf de grond ermee kunnen werken. Afwisseling vind ik leuk en ik vind het ook behoorlijk wat praktische kanten hebben. Wijken voor druk, leiden aan de hand, spelletjes als spiegelen ed is geen probleem. Commotie daarentegen wel degelijk.
Ik werk ook met driving game van parelli omdat het soms toch makkelijk is als je je paard op afstand even kunt sturen (terug sturen, voorhand wijken ed) Maar dat leverde een paard op met neus hoog, nek stijf, happen in de lucht. Fases opvoeren leek mij geen strak plan. Omdat ik nu eenmaal alles test (moet toch weten waar de moeilijke punten zitten...) maakte ik wat hupjes naast mijn paard, terwijl mijn man een meningsverschil aan het uitpraten was met zijn dame met eigen mening. Ik moet er tenslotte van opaan kunnen dat mijn paard niet gaat flippen als ik met mijn stijf gestel niet altijd feilloos opstap. Dit bleek dus echt een probleem. Boos, oren in de nek, kop omhoog, nek als beton, happen in de lucht ed. Interessant.
Begreep ik meteen waarom Driving game en galopperende paarden naast haar een moeilijk punt was.
Natuurlijk valt het te desensibiliseren, maar dat maakt het niet simpel
Dus dacht ik aan de tip van Piet.

Piet... ik heb dus besloten om met haar te gaan clickeren. Toch nog. Gezien ik haar dan kan leren om op kleine signalen te leren en meer te accepteren zonder haar meteen het leven zuur te maken en omdat positieve bekrachtiging voor haar wel eens zeer waardevol kan zijn na een leven lang negatieve bekrachtiging. Bovendien kent ze mij inmiddels wel en raakt ze stilaan gewend aan de maffe dingen die ik nu alweer verzin.
Ik heb er wel wat ervaring in, maar niet heel erg veel, dus heb meteen materiaal besteld. Ben wel al heel voorzichtig begonnen en nadat ze haar angst voor de clicker had overwonnen en het principe doorkreeg, kreeg ik al meteen een stapje achterwaarts op een klein gebaar, met oortjes naar voren. Daar ga ik dus werk van maken.

Dus iedereen bedankt voor de tips.
Overigens lees ik veel mee op het forum, maar reageer nog niet zo veel, tenzij ik vind dat ik echt iets toe te voegen heb,
Maar meestal zijn anderen mij allang voor.

Sandra van Bommel schreef op woensdag 3 juni 2009, 13:46:


hè hè Ik werk altijd zonder clicker, omdat dat ding naar mijn gevoel altijd in de weg zit. Ben benieuwd hoe het zo bevalt, want misschien is het niet meer dan even wennen en het werkt nóg beter.

Piet schreef op woensdag 3 juni 2009, 14:46:


Ik wilde eigenlijk ook liefst zonder clicker werken, maar merk dat mijn timing dan nog niet goed genoeg is, dus ik probeer het maar ff met, om eraan te wennen en het paard te laten wennen. Iig totdat ik het ding kwijt raak of sloop. Ben niet zo handig.
Ik ben ook erg benieuwd hoe het gaat.
Vanwege mijn beperkte ervaring heb ik de dvd en het boek hier besteld. Dat hoop ik snel te krijgen en te verslinden.
Zo leer ik op mijn oude dag toch nog het een en ander bij.....

Beste Sandra,

Ik reageer op je forumtopic aangezien jou situatie mij bekend voorkomt. De mogelijke oorzaken zijn aangeduid door daar achter staande nummers tussen haakjes (1 t.e.m. 5).

Mijn vader zijn paard, Irish de Somme, schudde bij momenten hevig zijn hoofd tijdens het rijden. Hij is een ruin van het ras sell français, dit is belangrijk te weten omdat dit gedrag vaak voorkomt bij paarden van het mannelijke geslacht, paarden die hoog in het bloed zitten (waar veel Arabisch of Engels bloed in de stamboom voorkomt) en/ of het fenomeen erfelijk overdraagbaar is.

De paarden zullen dit gedrag meer uiten in het voorjaar dan in het najaar, dit omdat deze dieren vaak een overgevoeligheid hebben voor zonlicht (1) of inderdaad wat allergisch zijn voor stuifmeel (2). Het zonlicht (met zijn UV-stralen) zou volgens veel dierenartsen rhinitis kunnen veroorzaken (ontsteking van het neusslijmvlies) en sommige allergische reacties ten oorzake van stuifmeel (pollen van allerlei planten) kunnen ontstekingen in de voorhoofdsholte of kaakholtes te weeg brengen.

Buiten deze 2 oorzaken zie ik dat je al een controle in de mond hebt uitgevoerd. Als dit grondig is gecheckt, zullen er dus geen problemen met de tanden en het gebit (3) mogen zijn. Wat hier nauw bij aansluit is het gebruik van metaal in de mond, maar dat zal ik maar uitsluiten.

Irish de Somme heeft een iets of wat licht doorgezakte rug met hoge schoft, wat een gevoelige doch zwakke rug uitschijnt (4). Wij hebben het zadel grondig nagekeken en hier zat geen oorzaak voor het 'headshaken'. Het is de ouderdom (18 jaar) en zijn verleden als springpaard die hierin bepalend waren.

Een probleem komt echter nooit alleen, er zijn altijd meerdere factoren die meespelen als er iets fout gaat. Psychisch (5) merkte ik aan Irish de Somme dat hij, in tegenstelling tot anders, niet meer veel zin had om te springen. Enkel bosritten vond hij reuze! Dus ik heb hem na een zéér ontspannende bosrit gevraagd om eens één sprong te nemen, gewoon 50 cm voor een paard van 1m68: zonder problemen. Toen wilde ik hem bewust confronteren met het feit dat hij een 2de keer zou moeten springen. Toen voelde ik een lichte aarzeling in de bocht maar hij wist wat er werd verwacht en zette een constante contragalop aan richting de hindernis. Op dat moment heb ik hem ruim voor de hindernis afgedraaid. Ik ben in een ruimte volte geeïndigd en heb het afgesloten. (Hij bleef achteraf maar staan kijken naar de hindernis.) Hij voelde tijdens het rijden duidelijk in zijn element en in zijn 'kracht' dus dit was het gewezen moment om een oude bekende (het springen) terug te halen. Als hij gespannen was, dan zou hij direct weer begonnen zijn met headshaken.

Dit is het elastiekeffect dat je ook terug vindt in vb. een join-up. Je creeërt nieuwsgierigheid want de emotie die ik heb opgewekt met de ontspannen boswandeling wordt gelinkt met het springen van de hindernis. Sindsdien heb ik dit altijd gedaan en na de wandelingen heb ik dit verlengd en verlengd en nu springen wij terug wat vaker (tot 45 minuten).

Het headshaken komt enkel en alleen terug bij hem wanneer er pollen in de lucht zitten, zijn rug pijn doet en/ of hij onder stress staat. Het is de last van de leider om hier mee rekening te houden en problemen bij de wortels aan te pakken. Zorg dat er geen stress voorkomt in de training! (Geen pushen voorbij hindernissen, het lijkt op korte termijn dat je dan misschien "de baas" bent en de touwtjes in handen hebt maar niets is minder waar, bij overmatige stress is het adrenalineniveau zodanig hoog dat er gewoon geen sprake is van een leerproces. Het paard zal alleen in zijn headshaken worden bevestigd.)

Volgens jou reactie gaat alles goed maar ik hoop dat ik met deze uitleg misschien andere mensen heb kunnen helpen.
Veel plezier met je paard in de toekomst,
Groeten,
Jasmijn Wauters

Jasmijn Wauters schreef op woensdag 3 juni 2009, 15:25:


Jasmijn... misschien heb je eroverheen gelezen, maar tijdens het rijden in het bos (heb tot dusver alleen in het bos gereden) is ze volkomen ontspannen en schud ze niet.

IJzer in de mond krijgt ze zo wie zo niet. Ik wil geen ijzer in de mond van mijn paard. De vorige eigenaar dacht daar echter anders over en stopte er een bit in en snoerde de mond dicht. Logisch dat ze daar gespannen was tijdens het rijden.

Verder is het een draversmerrie en heb ik geen enkele intentie om ermee te springen. Dus dat is verder niet van toepassing.

Stress krijgt ze bij het toepassen van druk (mentale druk) is gebleken en commotie om haar heen (vooral om haar hoofd). En dat terwijl ik daar toch al zeer bewust mee omga en nooit push. Oorzaak is niet bekend en ook niet belangrijk. Dit weten wel, want grondwerk doe ik wel met haar en het is de bedoeling dat ze er beter van wordt; dus sterkere spieren krijgt (voor haar eigen bestwil) soepel wordt en op mij gaat vertrouwen.
Gezien ze waarschijnlijk al haar hele leven te maken heeft gehad met druk, heb ik ervoor gekozen om Piets advies op te volgen en clickertraining te gaan doen met haar. Op die manier kan ik het negatieve in het positieve omdraaien (is de bedoeling)

Ze heeft daarnaast idd een pollenallergie, maar niet dusdanig dat het bezwaarlijk is. Tenzij ze stress ervaart. En we werken eraan om dat dus te voorkomen.

Oh ja... ze is verder onderzocht en is lichamelijk helemaal gezond, zij het wat stijf.

Sandra van Bommel schreef op woensdag 3 juni 2009, 16:00:


FF nog een aanvulling... ik voer geen join up uit. Ik ben er geen voorstander van en vind de druk bij een JU veel te hoog en hem bovendien volkomen onnodig. In dit geval denk ik zelfs dat het een behoorlijk averechts effect heeft.

Hallo,

Naargelang jou eerste reactie, ben ik gewoon blij voor jou dat alles goed gaat.

De bedoeling van mijn reactie was om in het algemeen wat tips te geven aan mensen die niet weten hoe aan zo een situaties te beginnen. Ik gaf in mijn reactie een rijtje met oorzaken en gebruikte jou reactie om mijn voorbeeld aan te vullen. Aan de hand van jou eerste reactie, nam ik al aan dat alles in orde was.

Aan de hand van mijn voorbeeld van Irish de Somme probeerde ik gewoon dit stappenplan in de realiteit nog duidelijker te maken, het feit dat ik hetzelfde heb meegemaakt (het headshaken) liet mij deze reacties schrijven in jou forumtopic. Het springen heeft inderdaad geen link met jou en doet zelfs helemaal niet terzake met wat jij met je paard doet. Ik probeer de algemene lezer ook een handje te helpen. Wat dus wel belangrijk is, lees je dieper in de tekst: Het feit dat springen net zoals zoveel andere oorzaken (afhankelijk van de persoonlijkheid van het paard) stress kunnen veroorzaken. Het is deze stress die men wel geregeld bij alle headshakers kan terug vinden.

De join-up doet hier niet terzake, het is dat 'weggaan en terugkomen - effect' waar de meeste van onze technieken zijn op gebaseerd en waar ik naar verwijs in mijn reactie. Of dat nu join-up is of gewoon het paard uit de wei halen, is in dit voorbeeld niet belangrijk. Het is de positieve gedragstraining die gebaseerd is op de natuurlijke reflex van het paard om terug te komen naar hetgeen wat leuk is waardoor het paard meer zin en ontspanning krijgt in de situatie. Als gevolg levert dat minder headshaken op.

Ik heb jou voorbeeld hier en daar in betrokken maar deed dit enkel en alleen ter aanvulling van mijn voorbeeld zodat het stappenplan duidelijker werd voor het algemene publiek. Wat iedereen met de raad doet, is zijn/ haar keuze.

Groeten

Jasmijn Wauters schreef op woensdag 3 juni 2009, 16:44:


duidelijk.
Maar een dingetje moet ik toch nog kwijt. Je spreekt over positieve gedragstraining. In mijn optie valt de join up daar niet onder.
Persoonlijk vind ik de hele join up een heftig tool, die veelal volkomen onnodig wordt toegepast.Niet in de laatste plaats door meneer monty zelf. De druk waarmee een JU wordt toegepast, is mijn inziens voor veel paarden alles behalve prettig. Ik zou hem dan ook nooit met mijn merrie uitvoeren.
Ik zou de join up ook niet graag met het paard uit de wei halen vergelijken. Hier is geen sprake van paarden die weglopen/terugkomen. Ze komen gewoon.

Dit ook gewoon even ter info in het algemeen...

Jasmijn Wauters schreef op woensdag 3 juni 2009, 16:44:


duidelijk.
Maar een dingetje moet ik toch nog kwijt. Je spreekt over positieve gedragstraining. In mijn optie valt de join up daar niet onder.
Persoonlijk vind ik de hele join up een heftig tool, die veelal volkomen onnodig wordt toegepast.Niet in de laatste plaats door meneer monty zelf. De druk waarmee een JU wordt toegepast, is mijn inziens voor veel paarden alles behalve prettig. Ik zou hem dan ook nooit met mijn merrie uitvoeren.
Ik zou de join up ook niet graag met het paard uit de wei halen vergelijken. Hier is geen sprake van paarden die weglopen/terugkomen. Ze komen gewoon.

Dit ook gewoon even ter info in het algemeen...

Neen, dat bedoelde ik niet.
De join-up is gebaseerd op het reflexmatige gedrag van het paard. Als je het paard wegdrijft zonder hem te 'overdrijven' zal hij automatisch interesse hebben om terug te komen.

Ik pas hem ook zelden of niet toe maar als één van mijn paarden niet wilt komen (wegens geen zin) dan zeg ik met mijn lichaam "Ga dan maar ...", op dat moment kijken ze naar mij en komen ze ... altijd. Dat is die reflex waarover ik sprak. De join-up, evenals ik het paard nu haal uit de wei zijn op deze elastiek-reflex gebaseerd.

Maar ik begrijp je mening omtrent de join-up, ik ken meerdere mensen die daar ook niet dol op zijn. Ik sta er vrij neutraal tegenover.

Veel succes nog!
Jasmijn

Sandra van Bommel schreef op woensdag 3 juni 2009, 14:54:


Woensdag boek en dvd besteld, vandaag al binnen (IN Zweden!!!!)
Wat een service... sta helemaal te stuiteren om te beginnen.... hahaha.

Sandra van Bommel schreef op vrijdag 5 juni 2009, 18:15:


Dan zijn jullie (je paard en jij) wel een bijzonder duo! De één schudt zijn hoofd en de ander stuitert er op los
Ik ben erg benieuwd hoe het je af gaat!

Anja Seijn schreef op vrijdag 5 juni 2009, 18:27:


Oh we wapperen wat af met zijn tweeen. hahaha... Ben al meteen begonnen. Eerst natuurlijk de dvd bekeken en meteen volop aan het lezen en begonnen met de basis. Ze lijkt het heel erg snel op te pakken, maar ik moet de sessies kort houden, anders wordt het snel teveel voor haar. Dit is natuurlijk ook volkomen nieuw voor haar; geen strijd, druk of wat dan ook... alleen beloning. Dat moet ze echt even verwerken. Maar ik denk dat het voor haar een hele positieve ervaring gaat worden.

Wat al geweldig is.... ik kon haar met het halster of met de druk van vingers makkelijk achteruit laten lopen of voorhand laten wijken, maar met ritmische beweging of gewoon op haar aflopen (zonder aan te raken) ging dat niet. Dan schoot ze onmiddellijk in de verdediging. Heel apart.
Maar nu we de ' beleefdheid' met clickeren mee pakken, is het vandaag al geen echt probleem meer. Ik click, doe stap naar haar toe voor de voer beloning en ze gaat stapje naar achteren met gebogen hoofd (richting beloning) ivp met oren in de nek, neus omhoog en nek als beton.
Persoonlijk vind ik dat al een geweldige overwinning, het feit dat ik blijkbaar niet meer zo als bedreiging overkom.

Maar ik blijf jullie wel aan de kop zeuren hierover als jullie het leuk vinden om te horen. Hihi (waar zitten die smileys toch??? es zoeken....)

kinperdeknip


En toen was er een heel stuk waar ik op wilde reageren ook weg? zeker de knipsmurf.
Ik vind het leuk dat je schijft hoe het gaat en wat je allemaal tegenkomt. heel leerzaam! Het gaat echt goed zo tussen jullie 2!
Ik ckliker zelf ook en vind het heel leuk om te doen omdat je een heel gemotiveerd paard krijgt! Ben pas begonnen om ook met een shetje te clikeren. Hij heeft een totaal ander karakter dan Kiyasa en vind andere spelletjes leuk. Voer en beleeftheid was bij hem wat lastig maar dat komt nu ook goed!
Veel succes en plezier verder!

Arina Bezemer schreef op zaterdag 6 juni 2009, 11:10:


Leuk... ik ben nl ook begonnen met mijn twee minishetten. Beleefdheid is ook voor een van hen, een dominant opdondertje, moeilijk. Maar wel een uitdaging voor mij.....