Hier thuis hebben we 2 kleine weitjes: links en rechts van de tuin. Aan het linkerweitje bevindt zich hun "luxestal", aan het rechter hebben ze enkel wat kleine boompjes om onder te staan.

Gisterenvoormiddag wilde ik ze van het rechterweitje omzetten naar het linker, zodat ze door de dag tegen de vliegen kunnen schuilen in de stal.
Dus met de halsters en touwen naar de wei. Pavana kwam op haar gemak afgewandeld, onze Nexor bedacht zich halverwege en ging terug onder zijn boompjes staan. Ik wachtte nog even, maar meneer wilde echt niet komen.
Oké, prima dus... Met Pavke alleen dan maar naar de overkant naar de andere wei .

Na 30 seconden viel onze Nexor zijne frank, dat 'm alleen zou achterblijven . Dat Pavke voor de verandering NIET bij hem wilde blijven . Dat is ook al wel uitzondelijk, maar ze is nu eenmaal wat gevoeliger voor het vliegend gespuis...

Nexor begint verontwaardigd te hinikken (en nee, dit is geen antropomorfisme, zijn intonatie kon je echt niet anders interpreteren), en begint rond te bokken en te springen . De hele weide rond. Hij haalde alles uit de kast en gedroeg zich als jong veulen in plaats van ruin van middelbare leeftijd. En Pavana, die normaal leuk begint mee te doen, die kijkt van de overkant rustig toe... zo van "nee makker , ik heb vandaag echt geen zin om mee te doen met jou". Enkele vliegen en dazen later gaat hij terug onder de boompjes staan.

Na Pavke nog even wat gekroeld te hebben, ga ik terug met halster en touw naar Nexor zijn wei. Hij krijgt me uiteraard onmiddellijk in het oog, hinikt uitbundig en komt in volle galop recht op me afgestormd. Ik maak me groot en hij komt 1 meter voor mij netjes tot stilstand, met wat je toch wel een slidingstop kan noemen. En dat voor een gepensionneerd springpaard.
Uiteraard wil hij nu ook zo snel mogelijk naar de overkant, en dan moet ik 'm toch weer effe duidelijk maken dat dit op MIJN manier gebeurt, rustig en ordelijk achter mij , en niet op de zijne, zo snel mogelijk over mijn - pas gemaaide - gazon .

Met tegenzin doet hij het, maar is alweer verontwaardigd dat ik halverwege hem nog eens 5 seconden laat halthouden achter mij. Ik ben soms toch een geweldig ambetante baas hoor! Dat zegt hij met zijn hele lichaam. Op zulke momenten is hij ineens 5 cm groter dan normaal. Na op een - voor hem - tergend trage manier het halster netjes uitgedaan te hebben mag hij eindelijk terug naar zijn Pavke . En na nog eens om beurt heerlijk gerold te hebben op de modderplek, is alles weer peis en vree.

Dat is nu wat ik zo heerlijk vind aan paarden houden.

Lena
(grandioos bitloos, )

Engeltjes zijn het toch???? Heerlijk geschreven!



Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Ik weet (gelukkig) niet meer, wie ooit de opmerking maakte, dat zijn/haar paarden nu (zomers) voornamelijk in de stal/schuilstal stonden en zich ook niet bewogen, dat ze net zo goed op gestald konden staan.
Daar moest ik aan denken, door dat Woody, van af 11.00 s'morgens ook voornamelijk onder dak staat, met dit verschil, dat ZIJ wel afentoe probeert te gaan grazen.
Zij moet dan de "track" af om op de wei te komen. Eens ze daar staat word ze natuurlijk weer aangevallen door het gespuis. dit resulteert in een galop (ooit een tank zien/horen galopperen ) over de track terug naar stal en ik dacht;

Die beweging krijgt geen enkel op gestald paard

Nils en Olly
Crea met ijzers.... maar NIET aan mijn paard!

Lena schreef op zondag 15 augustus 2010, 14:23:


Wat heerlijk dat jullie ook het kwartje hebben behouden In eurotaal is er nog geen betere.....

Nils Vellinga schreef op zondag 15 augustus 2010, 19:29:


Yep, helemaal mee eens... En... VEEEEEL leuker om naar te kijken... Ik zou wel eens een tank willen zien galopperen

Lena
(grandioos bitloos )