Deze morgen om 06:45 uur kom ik aan aan mijn weide. Ik zie in de laaghangende mist in de verte een schim van een paard...maar ik zie maar 1 schim wanneer er eigenlijk 2 zouden moeten te zien zijn. Stilletjes aan ga ik dichter maar ik zie nog steeds maar 1 schim. De schim blijkt Volant te zijn (mijn 7 jarige ruin). Hij is een pak van mijn voordrooghooi aan het bewerken. Ik zie de rest van de reeds lege pakken in de wei verspreid liggen maar ik zie nog steeds Iandor niet (anderhalf jaar oud bwp hengstenveulen). Ik ga in de inloopstal kijken maar ook daar is hij niet.
Er begint lichte paniek te onstaan als je weet dat Iandor er ook een aantal keer is in geslaagd om tussen de draden (jawel MET elektriciteit) door te stappen zonder ze stuk te doen om zo tussen de draad en de diepe brede beek komen te staan. Mijn hart begon heel snel te slaan en ik riep op hem in de hoop dat hij zou hinniken maar geen reactie..
Ik ging hierop eerst achter de stal kijken daar er een dikke meter plaats is. Normaal kunnen ze daar niet geraken omdat dit langs ene zijde is afgespannen (hier staat mijn hooi voorraad ed) en langs de andere zijde staat mijn watervat van 1000l.
En jawel, daar staat hij, met zijn kont naar mij gericht. Ik zeg "maar jongen hoe sta jij daar nu?" Hij draait zijn hoofd in mijn richting en bekijkt mij met een hoofd van "ja ik sta hier niet gemakkelijk maar ja paniekeren heeft ook geen zin". Hij staat daar welliswaar "vast" (hij kon wel achteruit terug komen maar daar dacht hij niet aan) maar hij is totaal niet aan het stressen (gelukkig!)
Al een geluk dat ik vaak met hem grondwerk doe en hij achteruit gaan al zeer goed kent. Ik neem zijn staart vast en vraag hem achteruit te komen. Pasje voor pasje doet hij dit tot hij terug de weide in kan. Ze hebben voldoende gras en hooi maar toch waren die gesloten pakken aantrekkelijker.

Ik sta te kijken hoe mijn 2 schatten het nieuwe pak (dat ik dan maar open gedaan heb) op eten en voel mij zo gelukkig dat ze dankzij de training rustig blijven en cool in hun kopje!
Iandor komt even naar mij toe en lekt aan mijn hand precies of hij lijkt te zeggen "maak u maar geen zorgen hoor, doen wij ook niet"
en ik... ik kan een kleine glimlach echt niet onderdrukken