Volgens mij gaan die bladeren ook zeer snel verwelken (als het een beetje op witloofloof lijkt).
Als de witloof hier uitgestoken wordt en nog even moet rusten, dan ziet dat loof na een dag echt niet meer smakelijk uit.
Ik ben bang dat het een vieze troep wordt.

ps: witloofwortels eten de paarden hier allemaal erg graag.

Lena schreef op donderdag 12 november 2015, 17:58:


Inderdaad dát is de bedoeling dat afsterven van de groene bladeren. Het luistert zelfs nauw hóe goed ze afgestorven zijn (weer is belangrijk) en dan worden/werden de bladeren afgesneden op precies de juiste hoogte (alweer oh wee als je het niet precies goed deed) Dat allemaal op je knieën op een juten zak en de wortels netjes stapelen Die waren dan klaar om naar huis afgevoerd te worden om in bedden te zetten (specialistenwerk) Vroeger werd er gestookt met ketels en buizen die door de bedden heen liepen. Ons Mina brak wel eens uit haar stal (wisten toen niet beter - broers nog steeds niet trouwens) en liep over de bedden Dán was het huis te klein. En nee mijn vader was geen witloofboer- we deden het allemaal voor mijn broer - euh moeten was het toen
En het verhaal is nog niet áf hahah


Myriam

e m kraak schreef op donderdag 12 november 2015, 0:16:


Heb jij paarden wel eens winterwortels zien uitgraven dan?
Als ze bij de groeiende plant kunnen komen, eten ze het loof.
Paarden zijn grazers, geen gravers.
En toch zijn ze dol op winterwortels!

Ik heb gezien dat mensen de wortels van de witloof aan hun paarden voerden en dat vonden ze heerlijk.

Coralie schreef op donderdag 12 november 2015, 18:52:


Niet onlogisch, die wortels zitten immers vol met suikers (dat inuline is ook een suiker) die daar als voedsel zijn opgeslagen voor de komende groeispurt van de plant.
Paarden zijn ook dol op suikerklontjes maar ik moet de eerste suikerklontkesgeranium (Pelargonium sacharoïda) nog ontdekken....
Maar dat is toch allemaal, ondanks dat ze het lekker vinden, daarom nog geen goede en geschikte foerage!? Incidenteel, als snoepje, gaan ze er niet dood aan maar da's toch een heel ander verhaal.

e m kraak schreef op donderdag 12 november 2015, 19:15:


Mee eens én : ondanks het feit! dat ze het lekker vinden. Van jou pik ik geen enkel foutje

Myriam

Myriam schreef op donderdag 12 november 2015, 20:16:


Da's mooi, dan kan ik mijn foutjes tenminste gewoon laten slingeren zonder dat ze gepikt worden want niks zo irritant als alle foutjes op slot te moeten doen

Coralie schreef op donderdag 12 november 2015, 18:52:


Kom van de winter eens af: dan kan je zien hoe onze merrie heel geduldig en secuur brandnetelwortel uitgraaft en verorbert.
Niet te geloven hoe een paard van zowat 700 kg zo sprecies en voorzichtig kan graven...

Ik heb 2 paarden die géén suikerklontjes lusten (eentje ook geen appels trouwens)