Doet me aan onze ex-draver denken. Die vroeger mensen aanviel, schopte en beet. Dit paard is nu een ontzettende lieve zachte goedzak. Men kan zich dus een beetje een voorstelling maken van z'n verleden als draver... Er zit nu nog een hoop in dat koppie van 'm scheef. Persoonlijk denk ik dat paarden nooit iets vergeten...
Hier zie ik ook dat "ga weg" gedrag, of hoe we het ook moeten noemen bij het opzadelen (minder heftig dan hoe jij de dingen beschrijft denk ik). Ik had dit filmpje ook kunnen maken, een tikkie anders, maar in grote lijnen het zelfde. Opzadelen is voor hem afschuwelijk, maaaaar, zodra ik met hem de poort uit ga is al het afwijzende gedrag verdwenen. Tralala, alle stress weg. En bij mij ook.... Op zich al opmerkelijk
Fysiek blijkt er niks wat de 'opzadelproblemen' zouden kunnen veroorzaken en bouw ik exact díe handelingen die de afwijzing/hevige reactie veroorzaken in een ander ritueel dat geen lading noch associatie heeft (of wat hij leuk vindt) is er totaal geen reactie bij hem zichtbaar. Bijvoorbeeld; touw op de rug bij 'opzadelen-ritueel' veroorzaakt zijn stress/angst gedrag. Hij trekt weg van het touw als ware het een stroomdraad. Slinger ik dát touw exact zo op de zelfde plek op z'n rug bij het bekappen (wat hij leuk vindt) reageert hij helemaal níet. Alles draait om focus, van hem en van mij. Zijn stressveroorzakers heb ik dus expres 'ingebouwd' in andere rituelen/momenten om te kijken of hij dan ook zo stressig/angstig/anticiperend wordt. Niet dus, niks fysieks op dat moment ook denk ik dan. Doe ik iets dat zijn (en mijn) focus naar 'opzadelen en de narigheid eromheen' verplaatst is het touw opeens wel een probleem, en ik ben dan zo dat ik mij dat heel erg aantrek. Tja. Want je weet ondertussen toch ook dat bepaald gedrag vaak alleen voortkomt vanuit fysiek ongemak... en daar is dan weer de twijfel... of is de herinnering (aan jarenlange kinderarbeid en weet ik veel wat nog meer) ook genoeg voor hem...? Zucht. Eenmaal in het water is het zwemmen wel leuk inderdaad, maar die 1e plons, gatverdamme.

Dit paard is een ontzettend extraverte slimmerik die mij kan lezen als een boek. Hij observeert dingen op een afstand. Soms vraag ik me ook af wie wie nou 'clickert'
Ik heb het eens getest, mijzelf in de modus 'nu ga ik het probleem oefenen' gezet, niet eens een zadel gepakt, alleen een halster en touw. Leef je je echt in op zo'n moment, merk ik stress en spanning in mijzelf opkomen, iets wat ik ook in je filmpje meen te herkennen, ik zie totaal geen rustige ontspannen vrouw... Op zulke momenten wordt mijn paard onmiddellijk oplettender. Een pracht van een spiegel...Touwen op de ruggen worden opeens een probleem. Ben ik aan het klussen buiten, heb ik mijn focus totaal ergens anders en gooi ik m'n trui, een stuk touw of weet ik veel wat voor gekke dingen die er toevallig op dat moment zijn (bv stuk plastic van 10mx10m) op z'n rug of zet ik ff een bats tegen z'n schouder zodat hij die ff 'vasthoudt' reageert meneer totaal niet. Maar neeeeeee, een touw of hand op z'n rug gaat soms te ver...
Ook zo grappig... als hij op het erf staat en ik over het touw daar stap, waar hij dan meestal voor staat, hou ik me tijdens m'n benenzwaai vast aan z'n rug/schoft of where ever daar boven. Geen reactie bij meneer dus, op dat moment hang ik soms behoorlijk aan z'n schoft of trek 'm uit evenwicht (expres tegenwoordig). Allemaal geen probleem.
Opzadelen heb ik al een tijdje niet meer gedaan omdat ik me niet prettig voel bij zijn reactie daarbij, maar aan de andere kant gaat hij wel altijd heel graag mee op pad. Staat al voor de poort, als het zadel er eenmaal op zit dan... Benadruk ik zelf niet die plons veel te veel... hou ik dit zelf in stand...? De 1e jaren dat hij hier was deed hij dit niet, maar hij was toen ook totaal in zichzelf gekeerd, een ander paard, niet aanwezig, stond ook op de wei altijd wat afzijdig, geen interactie met de andere 3 paarden. Niemand thuis bij het opzadelen of wat dan ook, laat staan dat hij zichzelf toonde. Dat is nu allemaal totaal wel anders
Op de wei doen we wat aan desensibilisatie (arm op z'n rug of ernaast huppelen zonder hem zelfs aan te raken geeft/gaf hevige reacties bij hem) en dat werkt behoorlijk goed, nu ik steeds meer door heb waar de schoen wringt. Ik denk niet dat hij ooit het 'in het water springen' leuk gaat vinden, en denk ondertussen eigenlijk dat ik er de meeste problemen mee heb, dit schrijvende

Emma Arblaster schreef op donderdag 18 september 2014, 7:54:


Dat betekent dan dat er een echt fysiek probleem is dat opgelost moet?

Gaelle schreef op woensdag 17 september 2014, 22:34:


Iedere kippen-eigenaar wordt vroeger of later met dit probleem (kippenluis) geconfronteerd, en moet daar een oplossing voor zoeken.
Wat ik deed: alle zit-stokken van de kippen flink invetten. (Met de goedkoopste olie die je kan krijgen.) Mijten (kippenluis is een verkeerde naam: het zijn mijten) verdragen geen vet (kunnen ze niet meer ademen).

De stoffen die mijten uitscheiden kunnen irritant zijn voor de 'gastheer'. Daardoor kan er overgevoeligheid van de huid ontstaan. (Misschien bij jouw paard het geval..?)

Thx Martina!

Ik ga ook eens vaker proberen op random momenten zo het touw bv er over te zwieren maar denk dat reactie hetzelfde blijft. Ik testte dat uit op de laatste wandeling en dan begint ze het zelfde hoor
Ze loopt deze week nu al hele week weg. Ik moet zelfs nog niet in de wei zijn Ik kijk nog maar naar haar en ze staat klaar om te vertrekken in de andere richting. Dan heb ik niet eens iets vast. Ik zit gewoon op een stoel bv...

Ik voel mij exact hetzelfde als jij beschrijft! Ik ben van mezelf heel zen normaal gezien met toch veel energie. Vroeger kreeg ik al stress als ik nog maar aan dat zadel dacht. Nu vind ik dat dat al weg is maar ik sta er toch zo met het idee van 'hier gaan we weer...' en op die manier heb je idd niet veel zin om dat paard op te zadelen dus.

De kippen zijn van mijn moeder en ze heeft al veel maatregels getroffen, maar zolang we kippen hebben zullen die luizen er zijn. Die beesten lopen overal rond (tot mijn grote ergernis trouwens! van mij mogen ze allemaal weg) en dit is zo een oud boerderijtje met veel spleten en kieren en hout. Begin er maar eens aan.

Effe 2 foto's:

April 2013:
?oh=c73577c8d8696a93aa08850bbd73f919&oe=54CAEB7E

Mei 2013:
?oh=606894ef70439297809c33f0abc668a4&oe=54CEB99E&__gda__=1422211096_0a7e558ff862037c98f9d79f51ac9dd2

Niet lang daarna zijn we de mist in gegaan :)

Wat ik geleerd heb bij Masterson is om druk te minderen, dus je hand in de buurt van haar schoft houden, op een afstand dat ze zo nog niet reageert en daar houden, minutenlang. Als ze rustiger wordt kan je je ander hand op de spieren tussen de voorbenen leggen, zonder druk.