jessica96 schreef op dinsdag 17 december 2013, 22:18:

Je kan niet buiten het terrein met haar omdat ? .............
Myriam

Ik heb grondwerk lessen gehad dus wandelen met leidinggeven kan ik wel
Ze vind het gewoon echt saai en dan doe ik liever iets leuks met haar

Fly kan niet van het terrein af omdat ze getraumatiseerd is

Ik heb grondwerk lessen gehad dus wandelen met leidinggeven kan ik wel
Ze vind het gewoon echt saai en dan doe ik liever iets leuks met haar

Fly kan niet van het terrein af omdat ze getraumatiseerd is

jessica96 schreef op dinsdag 17 december 2013, 22:57:


Wat gebeurt er als je wel het terrein af gaat? Kun je wat meer vertellen?

Als paarden autistisch kunnen zijn kun je zeggen dat ze dat is.

Fly is een arabier en vroeger mishandeld.. Nu vertrouwd ze slecht ook een omgeving e.d.
Ze kan niet alleen achterblijven. Je kan zelfs niet een ander paard eerst van de wei halen en dan haar (dat was een probleem toen we nog pension stonden) we hebben daar ook iemand van tinley bij haar gehad.
Als je van het terrein af gaat dan gaat ze bij het einde stil staan na veel vragen loopt ze toch mee maar gaat rondjes om je heen rennen en gaat heel erg zweetten echt van stress en angst. Ze is heel bang dat ze uit haar vertrouwde omgeving word gehaald.
En zo zijn er nog wel meer dingen

jessica96 schreef op dinsdag 17 december 2013, 22:57:


Tot het natuurlijke gedrag van het paard behoort meen ik "trekken" ... en het trauma speelt dus een grote rol.. kan het zijn dat jij het vertaalt naar saai? Of misschien trekt het jou niet? Of misschien noem jij het saai omdat jij het ook , zou heel aannemelijk zijn, wat eng vindt? Als je nu uit je vel vliegt zou in bovenstaande wat waarheid kunnen zitten ..
Lees het verhaal van Piet of neem contact met hem.. zó kan hij - wat hij met Shiny kwijt is ook weer (aan jou) doorgeven. en wordt jouw shy ook tot een shyni..mooi toch! :)
Nog heel wat spannend werk aan de winkel! 5 à 6 jaar

Myriam

Hallo,
We zijn al 4 jaar bezig met haar en het gaat steeds beter :)
Ik ben totaal niet bang
Ik vind wandelen zelf indd ook niet heel erg leuk..
Dankje zal ik zeker gaan doen! :)

jessica96 schreef op dinsdag 17 december 2013, 23:19:


Je zegt: "Ik doe wel afwisseling met haar longeren, dressuur, springen, balkjes, western grondwerk racen e.d."

je doet vanalles en ik denk dat je dat van alles gewoon moet stoppen tot je wel contact hebt met je paard. Je paard lijkt misschien autistisch, maar is dat wel zo? Je hebt er geen contact mee en ziet niet hoe je contact kan krijgen. In je ogen van je paard ben jij misschien een autist. (ik bedoel dit niet negatief maar je ziet het zo vaak, mensen zijn bezig met de eindfase (dressuur enz) maar hebben geen begin, nl gewoon contact gemaakt) Je paard vertrouwt niet dat het allemaal wel in orde is en weigert een stap buiten de deur te doen. Ik vind het een heel goed idee eens met Piet te overleggen, intussen, ga gewoon met je paard niks doen, zet een stoel in de wei en ga zitten, wedden dat hij naar je toe komt. Zorg dat hij zich prettig bij je voelt en geinteresseerd raakt. Intussen leg je je toe op trainen met beloning (clicker) en ga je aan de slag als je dat onder de knie hebt. Je hebt niet zo veel tijd te besteden door je studie maar de tijd die je hebt zou ik besteden aan contact krijgen met je paard. De rest komt dan vanzelf. En dan wordt het rijden ook leuk voor allebei.

Hallo,
Ik begrijp je maar denk niet dat dat het is
Ze vertrouwd me helemaal ik kan iets over haar hoofd doen zodat ze niks kan zien en als ik het vraag loopt ze dan gewoon braaf mee.
Het probleem is echt haar te pakken te krijgen..
Als ik naar haar toe loop gooit ze dr staart in de lucht rent ze een stukje en wacht tot ik dichterbij ben en doet het dan weer.
Als ik haar heb loopt ze zonder touw achter me aan en als ik zeg staan blijft ze staan tot ik terug ben..
Het terrein probleem had de vorige eigenaar ook met haar en ik vind het niet heel erg
Als we nooit op buitenrit kunnen dan niet

jessica96 schreef op woensdag 18 december 2013, 11:01:


wie snapt wie nou niet, je paard speelt krijgertje met je en jij zegt dat ze autistisch is

je probleem is een echte klassieker en er talloze mensen die er mee tobben. Ook het meewerken zodra je paard aan het halster is standaard.


alles kan als je de juiste methode maar toepast. Een paard is van huis uit gemaakt om van overal te lopen en niet alleen op bekend terrein. Werken met beloning werkt altijd.

jessica96 schreef op woensdag 18 december 2013, 11:01:


Hallo, Jessica,

Ik heb met mijn Tinker het probleem gehad dat ik wandelend overal met haar naar toe kon, zat ik erop kwam ik niet van de oprit af. Wandelde ik eerst een stukje en stapte ik dan erop ging het een tijdje goed tot ze heel plotseling omdraaide en gewoon naar huis liep. Ik had totaal geen invloed meer en ze banjerde desnoods gewoon door een heg of tuin heen om de kortste weg naar huis te nemen. Ik snapte er niks van, het omdraaien kwam voor mij destijds als een volslagen verrassing, zonder enige aanleiding en waarschuwing.

Mijn tinker komt van een kindermanege waar ze heel jong ingereden is door stoere kerels tijdens een jaarlijkse rodeo en daarna gereden door kinderen die alleen maar aan de teugels rukten en haar met een zweep sloegen. Ze gold als koppig en niet leuk voor kinderen, want ze had een hekel aan getut en draaide steeds om, terug naar de manege. Daarom stond ze te koop. Een tinkermerrie van net vier jaar, verwaarloosd, mishandeld, levend in haar eigen wereldje, doodsbang. Gewoon helemaal de vernieling ingeholpen. Waarom ik haar gekocht heb? Omdat het op de een of andere manier paste. En wat hebben we aardige opmerkingen gehad: Is dat een paard of een kameel, zit de mot erin. Erg fraai. En ik vond haar prachtig, ik zag alleen datgene wat ver weggestopt zat: Een zachtaardig gevoelig paard.

Inmiddels is ze vier jaar bij me. Ze is hier echt thuis. Buitenritten zijn geen enkel probleem meer. Niet van het erf af willen en omdraaien bleek gebrek aan vertrouwen te zijn. Ik bood haar niet voldoende zekerheid als ik op haar rug zat. Met wandelen liep ik immers voor haar en zij liep achter me met haar neus tegen mijn rug of hand gedrukt. Wat een gezicht: Een grote harige tinker die zich net een olifantje aan je vasthoudt en zich achter je probeert te verschuilen.

Ik miste tijdens het rijden haar subtiele vragen of het wel in orde was wat we onderweg tegenkwamen. Geen antwoord betekende foute boel voor haar en wegwezen naar huis waar ze immers veilig was. Ik heb haar manier van vragen stellen moeten leren, een oor naar achter, nek iets buigen, heel eventjes vertragen. Ze wilde alleen maar van mij weten of het goed was en of ze door kon lopen. We hebben tegenwoordig hele gesprekken onderweg.

Jouw houding, humeur, heeft een grotere invloed op je paard dan je denkt. Heb je ergens geen zin in, dan heeft je paard er ook vaak geen zin in. Heb je weinig tijd, spookt je paard van alles uit, gooit van alles om. Als je met een houding van - de vorige eigenaar kon er ook niet mee naar buiten, ik dus ook niet, mijn paard is autistisch dus gaat dit of dat vast mis - naar je paard kijkt, gaat het meestal ook mis en kom je niet verder.

Ik heb een tijdje erg te kampen gehad met medelijden. Ik vond het zo erg voor mijn paard dat ze zo graag contact wilde maken en het gewoon niet durfde. Ze was gewoon gevangen in haar verleden. Zij kon niets met die emoties van mij en werd er onzeker van. Op een gegeven moment heb ik dit achter me gelaten en alleen naar de toekomst gekeken, alles met hele kleine stapjes gedaan, haar laten begaan totdat ze zover was voor de volgende stap. En het ging steeds beter.

Misschien heb je hier iets aan?
Succes.