Eventueel heb ik nog een Engelse sidepull F.r.a. Pardoes te koop, maat full.

Locanda schreef op maandag 25 november 2013, 18:36:


Klinkt interessant! Ik heb je een mailtje gestuurd.

Er is vandaag osteopaat/natuurgeneeskundige bij mijn paard geweest en mijn paard liet heel duidelijk merken dat ze toch echt wel last van spieren had. Waarschijnlijk omdat ik laatste weken meer aan het rijden ben gegaan. Ook zei ze dat er lichte vorm van artose en reuma was. Maar voor recreatief rijden niet hinderlijk. Spijsvertering was niet optimaal en nieren werkte ook niet optimaal want spieren waren hard en verzuurd dus ze
raakt afvalstoffen niet kwijt. Heb wat supplementen en medicijnen gekregen die alles weer opgang moeten brengen. Als spijsvertering enz weer goed werkt dan komt het met rijden ook wel goed. Het is dus inderdaad geen dwars of vervelend gedrag maar ze zit gewoon niet goed in haar vel.

Ik ben helemaal niet spiritueel of zweverig maar heb alle vertrouwen in dat het goed komt. Vanaf eerste keer dat ik dit paard zag en ze haar snuit tegen mn wang legde was ik meteen verkocht! ( daardoor ook misschien dingen over het hoofd gezien) maar vanaf begin ondanks alle tegenslagen sterk het gevoel gehad dat dit paard mij had uitgezocht ipv ik haar. Dat we niet zomaar toevallig bij elkaar zijn gekomen maar met een rede. Ik zit al 20 jaar "in de paarden" maar een paard met zo'n complex karakter heb ik nog nooit meegemaakt. Vanaf begin heb ik sterk gevoel gehad dat als mijn paard mens zou zijn ze autist/depressief of iets in die richting zou zijn geweest. Ik weet niet of paarden dat ook kunnen hebben maar dat vermoeden heb ik.

Ik hoop heel erg dat alles helpt en mijn paard en ik lekker zonder pijnklachten nog vele jaren kunnen genieten van elkaar. Bitloos uiteraard!

Fijn dat je nu weet wat het is en wat er aan gedaan moet worden!
Wat je schrijft dat je paard misschien wat autistisch/depressief is, dat gevoel had ik ook altijd bij mijn vorige pony, een beetje een gehandicapte 10 jarige mini-shetlander. Ze mankeerde een hoop waaronder een probleemgebit (aantal kiezen pasten niet goed in de mond), algehele slechte conditie (waardoor steeds problemen met wormen, luizen, huidschimmel, enz.). Ik had vaak het idee dat ze wat autistisch was, legde ook geen contact met andere pony's, ze kroelde er wel mee als ze haar kwamen kroelen, maar uit zichzelf deed ze dat niet. Ze leek altijd erg in zichzelf gekeerd. Ik heb haar helaas in januari in moeten laten slapen doordat haar gebit ineens nog meer problemen kreeg.
Ik denk zelf dat het gedrag wat ik als autistisch zag, gewoon gedrag was van een zieke pony die zich niet goed voelde. Misschien als bij jouw paard de medicijnen aanslaan, en hij zich beter gaat voelen, dat het autistische gedrag ook verdwijnt.
Kijk maar naar jezelf als je je niet lekker voelt, of ziek bent, dan ben je ook meer in jezelf gekeerd en minder geïnteresseerd in de buitenwereld. Als je echt vol afvalstoffen zit, kun je ook niet meer helder denken en word je hoofd een soort watten. Als je dan gaat ontgiften, word je vanzelf ook steeds helderder in je hoofd, misschien heeft je paard dat ook.
Succes!
Groetjes Talitha

Talitha schreef op vrijdag 29 november 2013, 11:47:


en ik zag hetzelfde bij de vele paarden die in de opvang belandden. Zeker ook bij zg superverzorgde luxepaarden. Gaat vanzelf weg als die paarden een normaal leven kunnen leiden. Soms duurt het wel een jaar, bij de goede oude Docile heeft het wel 2 jaar geduurd voor ze gewoon was. Ze loopt nu ook veel minder "Docile" voor de kar, maar ze schrikt wel eens, zoals een normaal paard.

Ben blij dat ik niet de enige ben die "iets" merkt aan een paard. Toen ik mijn verhaal terug las dacht ik dat het nogal raar overkwam.

Ik hoop dat alles aanslaat maar heeft tijd nodig denk ik.

Ik ben nu op Spirithorses stuk aan het lezen over Centered Riding. Ook erg interessant!

Ik heb een side pull besteld en we zetten bitloos rijden gewoon lekker door. Wat andere er ook van zeggen!