Hoe lang heb je zelf nodig gehad om het te 'durven'?
En nu verwacht je van je paard de 2e keer al het vertrouwen te geven om dat 'strakke' los te laten.....

Misschien moet je het gewoon meer tijd geven: vooral zelf los laten!
Laten gebeuren
kritisch naar je paard blijven kijken
maar laat hem ook zoeken naar een nieuwe weg
net zoals jijzelf aan het doen bent
Laat je verrassen!

niet teveel aannames doen:
er gaan ook paarden naar de slacht omdat ze niet mooi genoeg zijn,
omdat ze niet zwart zijn, omdat ze overtollig zijn...

Gewoon lekker trots zijn op dat je dit überhaupt doet!
Lekker puh!

N.a.v. wat Coulash zegt, zou het kunnen dat je zelf gespannen/verkrampt was?
Dat je je paard misschien in de weg zat?

En inderdaad, er zijn ook paard die 'zomaar' naar de slacht gaan, zonder goede reden.
Helemaal in tijden van crisis, dus het hoeft niet zoveel te zeggen.

Khaleesi schreef op zondag 24 november 2013, 17:05:

Met bit kun je meer afdwingen, dus ook gemakkelijker haar korte kant oprekken. Je weet waarschijnlijk wel van het verschijnsel dat paarden links- of rechtsgebogen zijn, net als mensen? Het verhaal waarmee Antoine de Bodt zijn status heeft verdiend?
Bitloos kun je minder afdwingen omdat de pijnprikkel minder is, dus het paard zal gemakkelijker in zijn eigen voorkeurshouding kunnen lopen. Als dat de toch al overbelaste kant is (door de aangeboren relatieve scheefheid die niet gecorrigeerd is) (en dat kan goed bij een paard op die leeftijd) dan kan het zijn dat ze onregelmatig gaat lopen.

Wat ook mee kan spelen is welk type bitloos hoofdstel je gebruikt. Een kruiselings ding kan verwarrend werken en afhankelijk van temperament en karakter van je paard kan dat geaccepteerd of uitgespuugd worden. Het duidelijkst, zeker in de overgangsfase, is een bitloos hoofdstel waarbij de teugels links en rechts aan de zijkanten zitten op de plek waar normaal je bitteugels zouden zitten.

Het weigeren, bokken en staken is waarschijnlijk een reactie op het feit dat jij iets veranderd hebt aan wat zij jarenlang gewend was. Ik herken dat van mijn eigen paard, die was aanvankelijk woest en wilde ook niet meer lopen "haal dat ding van mijn hoofd!" Stoïcijns voortborduren is hierop het antwoord.

Coulash schreef op maandag 25 november 2013, 10:05:


Ik denk ook dat je het tijd moet geven.

Mijn Liltje was slechts twee maanden gereden toen ik haar kocht: Ze werd hardhandig bestuurd met bit en zweep, kon verder helemaal niets.

Ondanks dat ze zo kort met bit gereden is, heeft ze een aantal maanden nodig gehad voordat ze aan bitloos gewend was. Ze zwalkte in het begin vreselijk, maakte vreemde rekoefeningen met haar nek, dreigde voor over te vallen, struikelde over haar eigen voeten. Vroeg ik haar te stoppen, boorde ze bijna haar neus in de grond.

Ze is bij de vorige eigenaar voorgereden. Ze moest aan een strakke teugel gereden worden anders liep ze met haar neus in de lucht en rug doorgedrukt. Toen ik proefreed liet ik de teugels losser, prompt ging het hoofd de lucht in en haar draf was niet uit te zitten. Proefrijden moest beslist met bit, zonder kon absoluut niet dat was te gevaarlijk. Ik vroeg me af wat gevaarlijker was, ze was met bit toch niet te sturen.

De overstap naar bitloos heb ik onmiddellijk gemaakt toen ze bij mij stond. Ik had wel het voordeel dat ik al jaren niet meer met bit durf te rijden, dus ik twijfelde niet. Liltje was duidelijk opgelucht dat het bit niet meer in hoefde, al pakte ze nog lang uit gewoonte wel een deel van het hoofdstel vast om het in de mond te nemen.

Onderweg krijg ik verschillende reacties. Een aantal mensen vinden dat ik gevaarlijk bezig ben, zo'n stevige tinker en dan bitloos. Anderen vinden het maar stom, dat zou ik eens met een heethoofdige arabier moeten proberen, met een sullige tinker kun je alles doen.

Tja...
Gewoon je eigen ding doen, fijn met je paard bezig en niet naar anderen luisteren.

Heel erg bedankt voor al jullie reacties, daar heb ik heel veel aan.
Ik heb afspraak gemaakt met osteopaat, afwachten wat daar uit komt.

Inderdaad kan ik niet gelijk verwachten dat mijn paard ineens alles vlekkenloos doet ookal ging 1 e keer redelijk goed. Gister stonden er mensen te kijken en mischien was ik onbewust teveel bezig dat het goed moest gaan en daardoor te verkrampt en gespannen. Ik voelde me in elk geval wel beetje opgelaten omdat ik kon merken zij er nogal negatief tegenover bitloos waren.

In de wei loopt mijn paard niet kreupel of onzuiver. Ze was jolig en draafde ze heel mooi met lange hals, neus in de lucht en heel ruime pas. Soms lijkt het alsof ze een showtje wil geven om te laten zien hoe mooi ze is!

Zadel heb ik pas een paar maanden en is nagekeken of het paste toen ik het kocht.

Misschien is het inderdaad een combinatie van balans en dat het nieuw is( voor haar en mij) en natuurlijke scheefheid. Ook reed ik met hoofdstel waar ik bit uit heb gehaald dus teugels aan zijkant maar dat heeft natuurlijk niet de optimale werking van een echte side pull. Ik ga die een aanschaffen en in afwachting van osteopaat, oefenen en doorzetten wil het misschien wel lukken!

Probeer vooral om hetzelfde op je paard te zitten dan voor dat vermaledijde bit eruit ging. Gewoon relaxt, alsof het er nog wél in zit. . Laat je vooral nergens door opfokken, zeker niet door kijkers.
Spanning in de ruiter is spanning in het paard.

Piet

Elke dag één keer de rasp heen en weer halen

is óók bekappen

Khaleesi schreef op maandag 25 november 2013, 14:52:


Perfect ..alleen nog die "misschien" weglaten :) altijd! Het is bij mij gelukt (ik ken de volle draagwijdte van wat ik zeg :) ...en jij bent al een volslagen ruiter....euh gelukt..ik bedoel ik ben nog altijd bezig hé ) ... Is al perfect en morgen is het ook perfect...:)
wat een prachtig paard..(ik zie het zó lopen in de wei...zielsgelukkig! )

Myriam

Eventueel heb ik nog een Engelse sidepull F.r.a. Pardoes te koop, maat full.

Locanda schreef op maandag 25 november 2013, 18:36:


Klinkt interessant! Ik heb je een mailtje gestuurd.

Er is vandaag osteopaat/natuurgeneeskundige bij mijn paard geweest en mijn paard liet heel duidelijk merken dat ze toch echt wel last van spieren had. Waarschijnlijk omdat ik laatste weken meer aan het rijden ben gegaan. Ook zei ze dat er lichte vorm van artose en reuma was. Maar voor recreatief rijden niet hinderlijk. Spijsvertering was niet optimaal en nieren werkte ook niet optimaal want spieren waren hard en verzuurd dus ze
raakt afvalstoffen niet kwijt. Heb wat supplementen en medicijnen gekregen die alles weer opgang moeten brengen. Als spijsvertering enz weer goed werkt dan komt het met rijden ook wel goed. Het is dus inderdaad geen dwars of vervelend gedrag maar ze zit gewoon niet goed in haar vel.

Ik ben helemaal niet spiritueel of zweverig maar heb alle vertrouwen in dat het goed komt. Vanaf eerste keer dat ik dit paard zag en ze haar snuit tegen mn wang legde was ik meteen verkocht! ( daardoor ook misschien dingen over het hoofd gezien) maar vanaf begin ondanks alle tegenslagen sterk het gevoel gehad dat dit paard mij had uitgezocht ipv ik haar. Dat we niet zomaar toevallig bij elkaar zijn gekomen maar met een rede. Ik zit al 20 jaar "in de paarden" maar een paard met zo'n complex karakter heb ik nog nooit meegemaakt. Vanaf begin heb ik sterk gevoel gehad dat als mijn paard mens zou zijn ze autist/depressief of iets in die richting zou zijn geweest. Ik weet niet of paarden dat ook kunnen hebben maar dat vermoeden heb ik.

Ik hoop heel erg dat alles helpt en mijn paard en ik lekker zonder pijnklachten nog vele jaren kunnen genieten van elkaar. Bitloos uiteraard!

Fijn dat je nu weet wat het is en wat er aan gedaan moet worden!
Wat je schrijft dat je paard misschien wat autistisch/depressief is, dat gevoel had ik ook altijd bij mijn vorige pony, een beetje een gehandicapte 10 jarige mini-shetlander. Ze mankeerde een hoop waaronder een probleemgebit (aantal kiezen pasten niet goed in de mond), algehele slechte conditie (waardoor steeds problemen met wormen, luizen, huidschimmel, enz.). Ik had vaak het idee dat ze wat autistisch was, legde ook geen contact met andere pony's, ze kroelde er wel mee als ze haar kwamen kroelen, maar uit zichzelf deed ze dat niet. Ze leek altijd erg in zichzelf gekeerd. Ik heb haar helaas in januari in moeten laten slapen doordat haar gebit ineens nog meer problemen kreeg.
Ik denk zelf dat het gedrag wat ik als autistisch zag, gewoon gedrag was van een zieke pony die zich niet goed voelde. Misschien als bij jouw paard de medicijnen aanslaan, en hij zich beter gaat voelen, dat het autistische gedrag ook verdwijnt.
Kijk maar naar jezelf als je je niet lekker voelt, of ziek bent, dan ben je ook meer in jezelf gekeerd en minder geïnteresseerd in de buitenwereld. Als je echt vol afvalstoffen zit, kun je ook niet meer helder denken en word je hoofd een soort watten. Als je dan gaat ontgiften, word je vanzelf ook steeds helderder in je hoofd, misschien heeft je paard dat ook.
Succes!
Groetjes Talitha

Talitha schreef op vrijdag 29 november 2013, 11:47:


en ik zag hetzelfde bij de vele paarden die in de opvang belandden. Zeker ook bij zg superverzorgde luxepaarden. Gaat vanzelf weg als die paarden een normaal leven kunnen leiden. Soms duurt het wel een jaar, bij de goede oude Docile heeft het wel 2 jaar geduurd voor ze gewoon was. Ze loopt nu ook veel minder "Docile" voor de kar, maar ze schrikt wel eens, zoals een normaal paard.

Ben blij dat ik niet de enige ben die "iets" merkt aan een paard. Toen ik mijn verhaal terug las dacht ik dat het nogal raar overkwam.

Ik hoop dat alles aanslaat maar heeft tijd nodig denk ik.

Ik ben nu op Spirithorses stuk aan het lezen over Centered Riding. Ook erg interessant!

Ik heb een side pull besteld en we zetten bitloos rijden gewoon lekker door. Wat andere er ook van zeggen!