e m kraak schreef op donderdag 8 maart 2012, 20:58:
> Nils Vellinga schreef op donderdag 8 maart 2012, 19:46:
>
>> Je hoeft je nek toch niet te breken over die bobbeltjes, als je de boel
>> maar op vult. Dat kan met een deel van de grond die je hebt uit gegraven,
>> of met fijne grind/zand/puin.
>
> Die betonblokken met gaten en bobbels worden door gemeenten aan de rand
> van wegen en op parkeerplaatsen e.d. gebruikt; wel eens geprobeerd daar
> een eind op te lopen? Ik wel nml. Ik doe dat mijn paarden niet aan.
Ja, ik ook. Zelfs bij een paarden"stal". Daar lagen ze voor de inloopstallen. Zeer groot oppervlak. Loopt heerlijk. Gevuld met zand of grasstukjes. Werkt ook op een helling. Het is lekker grof beton.
Hier op ons smalle erf liggen 3 soorten ondergrond. Soort rechthoekstenen met ribbels aan de zijkant. Die liggen dus super stevig tegen elkaar aan. Die zijn niet zo glad. Dan komt er een stuk oud beton waarvan het grind al doorschijnt. Dat is het stroefst, daar glijdt niemand op uit. En daarna nieuwe rechte en vlakke rechthoekstenen. Glad beton dus. Daar breek je je nek over. Iedereen. En in de zomer het meest. Omdat die bij de uitgang van de wei liggen. Een wei op leemgrond. Als het vochtig is is die kleffe leem (ik snap nu hoe je er huizen mee kan bouwen) spiegel glad. Erger dan met ijs erop.
Doe mij maar lekker ruwe grasbetontegels. Ons kleinste paard is 1,62m. Zelfs zijn pootjes passen niet in die gaten.
Warboel
