Peter Donck schreef op donderdag 14 juli 2011, 21:21:


Het veilige gevoel van die groep had ik ook, in het doorgaan, weg van de stal. Ik dacht, waarom hebben die nu in godsnaam een bit in? Ze volgden gewoon het koppaard. In het terugkeren veranderde plots het gedrag van mijn paard. Hij was ongelofelijk aan zijn stal gehecht blijkbaar, want hij trok naar huis en toen werd mijn paard het koppaard. Als ik hem liet doen was hij er in vliegende galop vandoor naar huis, elk momnet nam hij aan om naar huis te stormen. Ik denk wel dat hij bitloos te rijden is, maar ik denk ook dat het wat langer duurt eer je hem terug hebt na een galopje richting huis. Zeker als ik min hoofd buig om onder de takken door te gaan, heb je al heel wat minder zicht op de situatie...en dan gaan ze er graag nog eens vandoor heb ik al gemerkt.
Dus: het is van elk paard afhankelijk hoe ze erop zullen reageren als ze niet eerst een bitloze training gehad hebben ervoor (desensibiliseren, leren stoppen op de zit, one rein stop reflex enz....)
In veiligheid van de mensen moet je bitloos nu ook weer niet afschilderen als een peulschilletje, het ene paard zal er meer training voor nodig hebben dan het andere. Ergens moet je realistisch blijven en rekening mee houden dat een paard dat niet gewoon is om bitloos te rijden en geen enkele training vooraf krijgt, een risico blijft. Het is maar zo eerlijk tegenover de mensen en de paarden zelf om geen stoere praat te verkopen, want achteraf is het toch altijd paardmans die het gedaan heeft.