Goh, wat klinkt dat heerlijk.

En ja ik heb pas een keer op een paard gezeten en meteen in de natuur en er is voor mij geen andere manier. Da's pas Paard Natuurlijk.

Heel veel plezier met jullie avontuur. Maarre ... was er ook niet iets van onkruid wieden in die advertentie ?????

Dat wordt wel meer uitgeteld en tevreden rozig dromen denk ik, na een beetje Port ook prima voor de spierpijn

Heel veel plezier, groetjes Marianne

Marianne Gomes schreef op dinsdag 5 april 2011, 7:13:
Er zou ook geen andere manier moeten zijn )
Jaaaaaaaahh..... de meeste verzamelplekken zijn eergisteren in de fik gestoken.
Beter controleerbaar fik, als blikseminslag en daardoor brand.
Het wordt eigenlijk alweer zowat té droog om nog heel veel te trekken, maar er is genoeg ander werk hoor. En dat beide paarden ook flink gepoetst worden etc. is ook weleens leuk )
Gaat lukken! Thanks en groetjes terug.

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Ik wens jullie veel plezier op jullie ritjes. Geniet met volle teugen
Myr

amar schreef op vrijdag 8 april 2011, 20:24:


Hoi Myr, dat doen we ook. Gisteren iets heel geks meegemaakt.
Dwars door de rimboe hierachter, en dan naar beneden door het 'oerwoud'dal gemaakt. Supersteile hellingen omhoog en naar beneden. Er is 1 hele lange bij die, als je omhoog kijkt denkt: holy shit!! Dat gaan ze noooooooit halen.

Inmiddels weet ik dat ze het wél halen, alleen bovenaan gekomen hebben ze wat zuurstof nodig En dan is het 'n kwestie van met beleid rustig verder gaan en ze vooral weer goed op adem laten komen. Ik vrees dat als ik zélf zou moeten klauteren, ik niet alleen zuurstof nodig heb maar ook nog 'n harttabletje...

Beneden was het supermooi.... de beek is glashelder en we zijn er heerlijk doorheen gesplashed. Paarden vinden het zalig om er middenin te staan en uit te drinken.
Ach ja.... wat kikkerkolonies zullen wat in de stress geraakt zijn, maar zodra wij verdwenen zijn komt dat weer goed.Het was 1 bonte verzameling van bloeiende cistus, moerasspirea, meidoorn, wilde rozen, pioenrozen en alles wat hier verder maar groeit en bloeit.

Ineens, terwijl we dus in the middle of nowhere rijden, onderweg lekker kleppend natuurlijk, moeten we wederom de beek oversteken. En zie ik ineens een witte staart boven het gras uitkomen... Vrolijk springend loopt daar ineens een spierwitte hond, met 1 bruine vlek. Type dalmatiër. Geen eigenaar te bekennen. Die hupst een poosje met ons mee, leuk beest! Terwijl we de bocht omdraaien om wederom de beek over te steken en de terugtocht naar boven te gaan starten ontdekten we ook de eigenaar van de hond. Die lag dus middenin de jungle, op een kiezelstrandje naast de beek, helemaal in z'n nakende niksie.... te genieten en te zonnebaden!!

Hoe groot is de kans dat je daar beneden iemand tegenkomt??? Vrijwel nihil.
Hoe groot is de kans dat je daar beneden dan een zonnebadend manspersoon tegenkomt? hij zei ook nog vrolijk gedag

We hebben er later wel vreselijk om moeten lachen!

Vandaag was rustdag voor de paarden, hadden ze ook echt nodig. Wij hebben vandaag gebruikt om van de zon te genieten. Voorlopig is 1 Belgische forummer rood verbrand en de 2e zit hier te typen en heeft iets meer buitenkleur opgedaan.

Heerlijke dagen dus!! Misschien..... heel misschien.... gaan we morgen richting strand. Eens zien of we 'n paar natte hoeven kunnen halen!

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Wat klinkt dat geweldig zeg, en wat gaaf om in zo'n bergachtig landschap te rijden. Veel plezier met jullie ritten!

Alegria schreef op vrijdag 8 april 2011, 22:48:


Dank je! Gaat helemaal lukken hoor! (pffff.... ben echt helemaal rozig, haha)

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Wil schreef op vrijdag 8 april 2011, 22:27:


Hihi ja, die ken ik Lijkt geen eind aan te komen!

Nog even, nog even!! (en nee, ik slaap idd niet de nacht voor ik op vakantie ga..)
Alles is ingepakt, boarding pass uitgeprint.. Ik ben er klaar voor!!

Ben iig blij dat ik eergister heel even op Kirstens paard heb gezeten. Kan er nu wel weer zin in krijgen en een beetje vloeiende walk kan mn rug vast al wel weer aan binnen een paar dagen

Nog veel plezier als jullie morgen nog gaan rijden! En ik zie jullie 's avonds wel in Lisboa !

Daniëlle, de paarden en ik: we hebben het strand op 1 km. na net niet gehaald!
Jammer, maar Catcher liep gewoon niet helemaal zuiver. We hebben de kortste route, dwars door de rijstvelden in de lagune genomen naar ons overnachtingsadres, dat was dus bij Sue. Jullie nog wel bekend dat de Lusitano jaarlinghengst.
Beide paarden zouden daar overnachten in de paddock, voorzien van fris water en een lading hooi. De volgende dag zouden we ze naar huis rijden.

Preventief hoefschoenen meegenomen... leek me beter! En ja, hij liep al een stuk beter.
Eigenlijk weinig of niets aan de hand, maar toch op ons dooie akkertje de 14 km. al stijgend naar huis gereden. Thuis gekomen viel het me op dat hij 1 achterbeen in de rust zette. De volgende dag was de kogel licht gezwollen en liep ie helemaal niet jofel.
Dus of hij nu toch wat overbelast is, kan ik me nauwelijks voorstellen.... of op 'n vette kei heeft gestaan en gezwikt... we weten het niet.
Het zal met rust en hier rondscharrelen moeten genezen he?

We troosten ze wel met vers gemaaid gras.
Zelf stapte ik gisteren van 'n eigen stoepje in 'n klein kuilje en verzwikte stevig m'n enkel.
Alles kraakte en ik vermoed dat de spieren/pezen in de overstretched stand zijn gegaan.
Gevolg: vocht in m'n enkel/kogel... en lichtelijk blauw en gevoelig.
Catcher en ik delen nu de ellende

Genoeg gereden voor voorlopig, ze mogen eerst weer eventjes bijkomen.
Maar...... zij en wij hebben genoten!

Morgen brengen we Daniëlle naar het station... en tegen middernacht zal die weer op Nederlandse bodem staan. Denk dat ze zelf nog wel het e.e.a. gaat vertellen in deze draad )

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Arme Danielle, die gaat met een glimlach grin rondlopen en gelijk serieuze afkickverschijnselen vertonen.

Gelukkig maar dat het leuke van vakantie ook altijd is het weer thuis komen, de hinnik van je paard te horen, de enthousiaste hondjes, vrienden, familie.

En zo te horen heerlijke herinneringen.

Leuk .... Behalve voor het onkruid dan ....

Marianne Gomes schreef op dinsdag 12 april 2011, 17:22:

Heeft ze nu al..... tsja... er is een tijd van komen, maar ook 'n tijd van gaaaaaan...
Tuurlijk, maar tóch he?
Denk het wel!

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Wil schreef op dinsdag 12 april 2011, 14:51:


Hoe gaat het daar eigenlijk mee?!


He toch, de mankepootjes. Sterkte en beterschap!


Kan ik me goed voorstellen, lijkt mij ook genieten!!


Ben benieuwd, we wachten af...

Aafke schreef op dinsdag 12 april 2011, 18:21:

Nou, ik moet zeggen dat hij er prima uitziet! Is goed gegroeid... maar voor 'n ruim 2-jarige vind ik hem nog klein. Wel krijgt ie een echt Lusitano hoofd.
Hij staat goed recht op z'n benen, rug is ook goed verder ontwikkeld.
Maar smal kontje nog he? Moet gewoon nog minimaal 2 jaar groeien.
Stapelgek van voetballen. Ze doet er niet zoveel mee. Dus opvoeding/training zal minimaal zijn. Wel stond ie goed op z'n voeten, ze schijnt nu zelf te bekappen.
Dus ze kan het weeeeeeel....
Hij is rustiger, maar ook meneertje bijtgraag. Ik merk dat Sue wel uitkijkt als ze bij hem in de paddock is. Happerig he? Hij moet ook gecastreerd worden, moet ze de DA bellen. Achteraf is hij daar best wel goed op z'n plek, dat wel. Hij heeft 'n goed tehuis en red zich wel.

Dank je. Zal wel overgaan voor ik 'n jochie wordt )

Ja..... valt altijd weer tegen als je weer weg moet he? Snap ik wel...

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Beterschap voor jullie beiden.....

Moniek