Dit schreef ik afgelopen zomer in een héle gefrustreerde bui:
"Mijn Tempête moest vandaag normaal vervoerd worden en voor de zoveelste keer, hebben we de plannen mogen opbergen.
Pête gaat nergens heen, heeft ze beslist... weeral.
Vervoer is voor mij altijd een gedoe omdat ik afhankelijk ben van de gratie van anderen om mijn paarden te vervoeren.
Vorig jaar is ze wel eens naar de kliniek geweest met de vrachtwagen van de paardenmelkerij. Maar die mensen willen alleen rijden in noodgevallen of wanneer er echt geen andere oplossing is. Dus hun kon ik nu niet echt vragen.
Maar een vage kennis wilde wel rijden en een andere kennis stelde zijn trailer ter beschikking.
Pête heeft een uur en half staan steigeren en wegspringen of gewoon koppig stil gaan staan.
2 keer was ze mij te snel af en kon ik haar 2 straten verder gaan zoeken waar enkele gemeentewerkers haar gelukkig al ergens een tuin hadden in gejaagd.
Don Granito is ons komen helpen door het goeie voorbeeld te geven. Maar als er trailers in het spel zijn, is de liefde tussen Pête en loverboy Granni blijkbaar minder groot. Granni mocht best alleen op reis van Pête.
En ze heeft geen angst, ze wil gewoon niet en ze weet dat ze er uiteindelijk toch mee wegkomt. 20 meter van de trailer gaat ze al stilstaan en gaat nog net niet op haar kont zitten, hoofd in de lucht. En kon ze spreken, dan ze zou ze heel luid NEE! roepen.
Voer lust ze opeens niet, alles is interessanter dan de trailer, in de bosjes wonen opeens kabouters en elk obstakel (inclusief trailer en loopplank) probeert ze te gebruiken om te kunnen ontsnappen. Nek op slot en in één beweging richting vrijheid.
Ze is leep, die merrie van mij. Snel over de loopplank en dan met een grote sprong naast de trailer en vooral door blijven lopen, of dwars over de plank en proberen de benen te nemen.
Ze gaat makkelijker vanaf de zijkant op de plank, dus in het begin had ik haar beloond als ze er van daaruit op stapte. "Ha", denkt ze dan "Ik ga alleen nog maar lekker dwars staan". En na een tijdje had ze door dat ik haar meestal vanuit een bochtje linksom recht voor de plank zette. Bochtjes linksom, deed ze niet meer aan, besloot ze toen. Baasje dacht "Dan maar achterwaarts door de bocht en zo ervoor" En hup, toen dat spelletje haar duidelijk werd, was de achteruit knop ook opeens stuk. Dan maar bochtje rechtsom. En verd*mme, opeens heb je een 'alleen maar rechtendoor' paard. Als je even denkt de knopjes opnieuw te installeren, kom je tot de conclusie dat ze helemaal niet stuk zijn.
Er zit alleen storing op eens die kar op wielen in beeld komt. Zoiets als microwave-ovens icm gsm's ofzo?
We hebben het geprobeerd op de lieve manier "Alsjeblieft Pête, kom nou." Ik heb haar zakken voer en knappe hengsten beloofd. Maar mevrouw laat zich niet omkopen. En
parelli en consorten kunnen we blijkbaar ook vergeten want dan kan je fase 4-en tot in't oneindige. Mevrouw heeft pattex onder haar voetjes en druk op haar hoofd is blijkbaar aangenaam? Daar kan je zo lekker tegen in hangen en kan je net zo goed een tukje doen. In beweging met die knol, maar werkt de voorruit knop ook opeens niet meer. Rechtendoor-paard wordt standbeeld. En als je maar genoeg geduld hebt, zo'n mooie rechtopstaande versie met zwaaiende voorbeentjes.
We hebben het op de niet zo lieve manier geprobeerd. En dat is eigenlijk het enige waarbij je nog een beetje beweging in voorwaartse richting kan bemerken. Het verticale moet je er dan maar bijnemen blijkbaar. We hebben het haar onaangenaam proberen te maken naast en buiten de trailer. (En geloof me we kunnen blijkbaar héél onaangenaam zijn.) En opeens weer lief als ze voor of op de klep staat en héél lief als ze erop loopt.
Want uiteindelijk zijn we er wel in geslaagd haar te laden. En als ze gaat, dan gaat ze ook in 1 keer. Gewoon netjes achter mij aan loopt ze dan in 1 beweging vanop een paar meter afstand helemaal de trailer in. Een keer of 7 heeft ze er helemaal op gestaan. Maar ze staat er net zo snel weer uit. Ze blijft netjes staan maar zodra iemand aanstalten maakt haar kont aan te raken, staat ze er weer even snel naast.
Het tussenschot kan niet verplaatst worden want dan is mevrouw weer ribbedebie. "Sorry baas, ga maar alleen."
Dat is dan blijkbaar het nadeel van de niet zo lieve manier. 1 brok stress. Maar zonder stress blijkbaar ook geen beweging.
Het is een beetje een dooie pier, die Pête van mij. Een schatje vindt iedereen en je kan er een kind de baan mee opsturen, zo braaf. Maar als ze een trailer ziet dan verandert ze in een vuurspuwende draak ofzo. Net doornroosje die ontwaakt na 100 jaar te hebben geslapen. Alleen is doornroosje een koppige gevaarlijk trut.
Hopeloos.
Ach tips, zullen wel niet veel uitmaken.
Ik kan haar niet laden, daar ben ik ondertussen al achter.
Pête heeft al 10 jaar geoefend en ik heb niet het materiaal of de kennis om het tij te doen keren. (Alhoewel ik best wel inventief kan zijn met momenten)
3-0 voor Tempête vrees ik. Embarassed
Morgen rematch met de vrachtwagen van de melkerij.
Misschien kunnen we de eer dan nog een beetje redden, alhoewel...
En nu ga ik ergens halfdood liggen. (En eerst zalf smeren op de blaren op mijn handen)
Jee, paarden zijn leuk"
Nadien is alsnog vervoerd met de vrachtwagen. (Daar liep ze binnen de 2 minuten zonder aarzelen op.)
Enkele weken na bovenstaand bericht, heeft Cindy een tijdje haar bezig geweest en die kon haar wél op en door haar trailer laten lopen. (Niet te begrijpen, maar Cindy vond dat blijkbaar leuk om te doen.
Nah, ik weet zelf wel leukere dingen.
)
Dus ik hoop dat paard dat nog steeds doet.
Maar vastzetten enzo, ging toen dus ook niet.
Warboel
