Doorgaans galoppeert een paard makkelijker langs de kant waar die het moeilijkste draaft. Ik heb er al vaak over nagedacht waarom, maar ik denk dat het met de vrijheid en het vooruitbewegen van de schouder te maken heeft. Een jong of onervaren paard dat verkeerd aanspringt doet dat beter als je hem in buitenstelling zet. Mij lijkt dat omdat het paard dan meer plaats heeft om zijn binnenschouder naar voor te gooien. Eens hij sterk genoeg is in de achterhand kan hij meer vertrekken vanuit zijn binnenachterbeen, dus in juiste stelling.

sibyl de jager schreef op donderdag 7 januari 2010, 8:47:


Piablo galopeert rechts moeilijkste maar in draf vind ik hem op de rechterhand ook het moeilijkste?
Logische uitleg vind ik dan weer wel wat Eddy schreef ivm benen buitenom zetten bij dravers in draf, Piablo zet zijn rechterachterbeen ook nog steeds buitenom in vrijheid.
Dus als die theorie klopt zou ik vanuit kont naar buiten (of schoudervoor) makkelijker moeten kunnen aanspringen...
En WAAROM is het nu te glad om dit uit te proberen?????

Ans Jondral schreef op donderdag 7 januari 2010, 8:40:


Aanspringen en welk been dan in het midden zit heeft m.i. ook te maken met voorbereiding.
Buck is duidelijk linksgebogen maar galoppeert op beide handen goed en gemakkelijk, geen voorkeur of betere kant.

Cadiz is veel minder a-symetrisch. Linksachter is het zwakkere been, maar hij ervaart daar de meeste hinder van in de rechtergalop, ik voel linksachter dan zwoegen om mee te komen en hij gaat dan soms zelfs viertakten. De linkergalop is beter gesprongen, maar daar wil linksachter er graag naast, dus daar moet altijd schoudervoor bewaakt worden.
Dit bevestigt mijn idee dat het buiten- en niet het binnenachterbeen het 't zwaarst heeft in de galop.
Hoewel dat voor Pête bijvoorbeeld niet opgaat.
Misschien heeft het ook te maken met stuwkracht versus dragen...?