Frans Veldman schreef op woensdag 6 januari 2010, 15:15:
> Christel Provaas schreef op woensdag 6 januari 2010, 14:58:
>
>> Misschien raakt je paard insulineresistent. Beetje overdreven
>> om dan nu al daarnaar te voeren en de brrokjes weg te laten.
>
>
Slimmerik.
>
> Ik snap je punt wel, hoor! Maar brokjes weglaten is
> gemakkelijker dan rechtrichten. En brokjes weglaten kan niet
> via een sluipweg juist
insulineresistentie bevorderen.
Daar geef ik jou een punt. Reden temeer om je goed te laten voorlichten. Of in elk geval te snappen wat er zich symmetrisch gezien in het paardenlichaam afspeelt als je erop zit.
>
> Stel dat ik nu moet gaan rechtrichten met Jack. Kost me veel
> moeite, tijd, gedoe, wat ik niet leuk ga vinden, en wat Jack
> niet leuk ga vinden.
> Ineens gaan we in plaats van buitenrijden op een postzegel
> rondjes draaien. Extra belasting voor van alles aan zijn lijf.
> Ineens gaan we in plaats van eens per twee weken een buitenrit
> maken, drie, vier? keer per week rijden, want anders werkt het
> niet. Nog meer extra belasting, die er anders niet geweest zou
> zijn.
Nee, nee en nee.
Je gaat erop zitten voor een buitenrit en checkt: voel ik links en rechts gelijke 'druk' als ik de teugel sin contact neem? Buigt hij evenveel naar links als naar rechts wanneer ik hem daar een eh... plukje gras voorhoud? Gaat hij identiek met zijn linkerachterbeen opzij onder zijn lichaam als rechts? Draagt hij het hoofd plus hals in het midden voor zijn lijf? Maakt hij met alle 4 de benen even grote stappen? Ook in draf?
Dat is gewoon een check zoals je wellicht ook het dashboard van je vliegtuig checkt alvorens op te stijgen.
Zijn bovenstaande punten in orde, hoef je niets te doen en ga je onbekommerd rijden. Tussendoor staat echter je automatische piloot aan (je bent je immers bewust van het belang van een recht door zijn lijf bewegend paard) die steeds jouw lichaam aan het zijne toetst: zit ik nog in het midden, is het geluid dat ik hoor tactmatig?
Stel dat er dan ergens iets begint te haperen, paardenhoofd wordt bv wel wat erg boven de rechterschouder gedragen ipv in het midden, paard kijkt voortdurend naar links zonder dat daar iets te zien is en je zadel zakt ook iets naar rechts. Dan vraag je een meter of 10, 20 extra stelling naar rechts terwijl je rechtdoor rijdt, waardoor hoofd + hals als massa iets naar links 'verplaatst' worden en het zadel meer in het midden komt te liggen. Vaak is dat al voldoende om een eerste aanzet tot a-symmetrisch willen gaan te pareren.
Rechtrichten is dus niet vervelend en belastend rondjes draaien. Het is eigenlijk het aanzetten van je eigen awareness-knop en bovenstaande is een simpele handleiding voor de eerste basis"problemen".
Ook een aandachtspunt: vraag bewust de linker- of de rechtergalop, zodat beide gelijk worden ontwikkeld.
>
> Als hij dan toch nog last krijgt van zijn rug, kan dan ook niet
> meespelen dat we veel meer moesten gaan rijden, veel meer
> bochtjes draaien, enzovoorts?
Als je het niet goed hebt gedaan, inderdaad.
>
> Waar ligt die balans?
Dat merk je zelf. Ans zegt het ook: haar balans ligt op vrijwel dagelijks rijden en zij traint ook nog aan de hand. Ik werk met beide paarden onregelmatig, afhankelijk van weer en werkdruk.
Aan Buck merk ik dat stilstaan (24-7 in paddock) hem weer schever maak, ik voel dan bij de eerste meters hoe hij tracht te trekken aan mijn rechterhand. Wanneer ik een periode intensiever rijd, is dat veel minder en stap ik 'hoger' in. Buck wordt bv slechter van een buitenrit in een bos met rechte paden en beter van een slingerrit door de hoge duinen. Ik zal er levenslang bij hem voor moeten waken dat hij ook zijn linkerschouder en het mindere rechterachterbeen gebruikt. Dat is niet vervelend, dat is goed om te weten zodat ik erop kan anticiperen. Ik heb hem op die manier al 4 jaar goed weten te houden waar de kliniek naar eigen zeggen uitgekakt was.
Echter, als die awareness-knop in je hoofd eenmaal aanstaat, kun je hem voor andere paarden niet meer uitzetten. Dus ook mijn andere paard en welk paard ik ook rijd, wordt rijdend gecheckt. Het wordt een automatisme, net als autorijden.
Ik vind dat een voordeel, want daar komt het gemak van preventiviteit kijken.
>
> ALS je nou toch al vier keer per week rondjes aan het draaien
> bent op een postzegel, ja dan ga ik er wel in mee dat je dit
> preventief beter maar direct goed kan doen. Eigenlijk
> helemaal mee eens, ik zou niet weten waarom niet eigenlijk. Als
> je het ook nog leuk vindt om te doen, dan zou je wel gek zijn
> om het niet te doen.
>
Ik vind het niet zozeer leuk om te doen, liever deed ik het niet en voelde en zag ik een alvast perfect symmetrisch paard. Want zodra hij 'recht' is, kun je leuke dressuurdingen doen en zonder gewetensbezwaren door de duinen scheuren. Dan wordt het pas écht leuk.