Frans Veldman schreef op woensdag 6 januari 2010, 14:40:


ook ik was fervent buitenrijder en trainde voor klasse 2 endurence gewoon voor de lol en vondt het een mooie aanvulling om ook iets met dressuur te doen dus het hoeft elkaar natuurlijk uit te sluiten! daarbij vindt ik dat ruiter die veel buitenrijden en dus opgevarieerd terreinrijden over het algemeen een betere zit hebben en de meeste paarden zijn ook lekker nuchter aan de andere kant zie je ook dat dresuurruiters hun paarden wat fijner aan de hulpen hebben maar eenmaal buiten niks te zeggen hebben en een nerveus baingig paard en ze geen goede zit hebben omdat ze een egale bak gewend zijn en die paarden verschillende ondergronden niet kennen en er slecht mee weten om te gaan...

dus het is voor allebei de ruiters voordelen maar je hebt tussen de dressuurruiters en de bosruiters enorme verschillen he! je hebt de ik trek het bit door de mond etc. dressuurruiter en de mensen die met veel beleid en kennis hun paard dressuurmatig trainen en je hebt mensen die hun paard in het weekend in de bossen helemaal zuurrijden zittend alsof ze op een stoel zitten etc. beide ruiters zijn in mijn ogen geen ruiters en niet bevoordelijk voor het paard...

dus het is te kortzichtig van beide kanten om met een vingertje te wijzen, en ik denk dat een combinatie van gymnastiserende oefeningen en lekker buitenrijden op gevarieerd te terrein op beide vlakken positief is.

Frans Veldman schreef op woensdag 6 januari 2010, 15:15:


Daar geef ik jou een punt. Reden temeer om je goed te laten voorlichten. Of in elk geval te snappen wat er zich symmetrisch gezien in het paardenlichaam afspeelt als je erop zit.

Nee, nee en nee.
Je gaat erop zitten voor een buitenrit en checkt: voel ik links en rechts gelijke 'druk' als ik de teugel sin contact neem? Buigt hij evenveel naar links als naar rechts wanneer ik hem daar een eh... plukje gras voorhoud? Gaat hij identiek met zijn linkerachterbeen opzij onder zijn lichaam als rechts? Draagt hij het hoofd plus hals in het midden voor zijn lijf? Maakt hij met alle 4 de benen even grote stappen? Ook in draf?
Dat is gewoon een check zoals je wellicht ook het dashboard van je vliegtuig checkt alvorens op te stijgen.
Zijn bovenstaande punten in orde, hoef je niets te doen en ga je onbekommerd rijden. Tussendoor staat echter je automatische piloot aan (je bent je immers bewust van het belang van een recht door zijn lijf bewegend paard) die steeds jouw lichaam aan het zijne toetst: zit ik nog in het midden, is het geluid dat ik hoor tactmatig?

Stel dat er dan ergens iets begint te haperen, paardenhoofd wordt bv wel wat erg boven de rechterschouder gedragen ipv in het midden, paard kijkt voortdurend naar links zonder dat daar iets te zien is en je zadel zakt ook iets naar rechts. Dan vraag je een meter of 10, 20 extra stelling naar rechts terwijl je rechtdoor rijdt, waardoor hoofd + hals als massa iets naar links 'verplaatst' worden en het zadel meer in het midden komt te liggen. Vaak is dat al voldoende om een eerste aanzet tot a-symmetrisch willen gaan te pareren.

Rechtrichten is dus niet vervelend en belastend rondjes draaien. Het is eigenlijk het aanzetten van je eigen awareness-knop en bovenstaande is een simpele handleiding voor de eerste basis"problemen".

Ook een aandachtspunt: vraag bewust de linker- of de rechtergalop, zodat beide gelijk worden ontwikkeld.

Als je het niet goed hebt gedaan, inderdaad.

Dat merk je zelf. Ans zegt het ook: haar balans ligt op vrijwel dagelijks rijden en zij traint ook nog aan de hand. Ik werk met beide paarden onregelmatig, afhankelijk van weer en werkdruk.
Aan Buck merk ik dat stilstaan (24-7 in paddock) hem weer schever maak, ik voel dan bij de eerste meters hoe hij tracht te trekken aan mijn rechterhand. Wanneer ik een periode intensiever rijd, is dat veel minder en stap ik 'hoger' in. Buck wordt bv slechter van een buitenrit in een bos met rechte paden en beter van een slingerrit door de hoge duinen. Ik zal er levenslang bij hem voor moeten waken dat hij ook zijn linkerschouder en het mindere rechterachterbeen gebruikt. Dat is niet vervelend, dat is goed om te weten zodat ik erop kan anticiperen. Ik heb hem op die manier al 4 jaar goed weten te houden waar de kliniek naar eigen zeggen uitgekakt was.
Echter, als die awareness-knop in je hoofd eenmaal aanstaat, kun je hem voor andere paarden niet meer uitzetten. Dus ook mijn andere paard en welk paard ik ook rijd, wordt rijdend gecheckt. Het wordt een automatisme, net als autorijden.
Ik vind dat een voordeel, want daar komt het gemak van preventiviteit kijken.
Ik vind het niet zozeer leuk om te doen, liever deed ik het niet en voelde en zag ik een alvast perfect symmetrisch paard. Want zodra hij 'recht' is, kun je leuke dressuurdingen doen en zonder gewetensbezwaren door de duinen scheuren. Dan wordt het pas écht leuk.

Christel Provaas schreef op woensdag 6 januari 2010, 9:30:


Huh, hoe zie je dat? Wat compenseren??? Dit gaat nu even over staplengte.
Het maakt toch niet uit of je het over welke kant (links/rechts/voor/achter/boven/onder/etc.) dan ook hebt als het over AFSTAND (=staplengten) gaat, of hebben jouw paarden de eigenschap dat ze voor een nader te bepalen onderdeel een andere kant uit kunnen dan de rest zodat je moet oppassen dat een deel van je paard zich in de bak niet naar K beweegt terwijl de je hele zooi eigenlijk naar A wou sturen?
Wat nog zou kunnen is dat het niet kreupele been aan dezelfde kant een relatief grotere stap maakt... veel kan dat nmm niet uitmaken en dan nog moet het wel kreupele been dezelfde afstand mee, dat is nu eenmaal niet anders.
Ik denk dat je op 1 of ander manier dingen, componenten uit het biomechanische geheel, door elkaar haalt.

Cindy Helms schreef op woensdag 6 januari 2010, 9:38:


Dat idee had ik gisteravond al. Zitten googlelen naar filmpjes waarin tegelijkertijd drukplatengrafieken meelopen - volgens mij bestaat dat maar kan het niet vinden. (Iets dergelijks is in USA onderzocht maar ik herinner me niet door wie precies. O.a. verschillen in optisch gelijk lijkende vormen van tölt zijn uitgezocht, vandaar dat het me bijgebleven is. Was op 1 of andere uni kliniek dus het leek me niet onlogisch dat ze op dezelfde manier verkreupelingen benaderen.)

Frans Veldman schreef op woensdag 6 januari 2010, 11:57:


Heb je eraan gedacht dat het belastingsverschil dubbel zo groot is dan het misschien lijkt?
Stel dat het hoofd laten vallen 25 kg scheelt, dus een zeer been wordt 25 kg ontlast - dat betekent dat die 25 kg ergens anders moet worden opgeteld. Het verschil wordt dan niet 25 kg maar 50 kg want cumulatief moet het uitkomen.
Hoofd laten vallen is natuurlijk niet de enige optie. Het zere been zelf zal ook ontlast worden en ook die ontlasting telt op dezelfde manier dubbel. Tikt toch lekker aan.


Mee eens.


Hulpraketten


Ware het niet dat ik begrepen heb dat ook, en niet in mindere mate, typische lanterfanter bosklossers bij meneer de Bodt terecht komen.

Frans Veldman schreef op woensdag 6 januari 2010, 12:08:


Niet persé denk ik - juist dit aspect kun je wel overbrengen/compenseren door het pootje aan de andere kant sneller te laten werken.
Ik denk dit zeker te weten (gisteravond "prakticum" gedaan met steentje in klomp ). Allemaal heel overdreven natuurlijk om het helder voor ogen te krijgen.
Zoals het duidelijk moet zijn dat gewicht cumulatief hetzelfde gemiddelde gewicht blijft en dat belastingspieken gecompenseerd moeten worden, dat paslengte van aan elkaar verbonden benen gelijk moet zijn (kan niet anders!), zo moet daaruit wel volgen dat de tijdsduur, cumulatief maar verdeeld in bijv. het aantal passen, voor ieder onderdeel van een paard om van A naar B te komen ook gelijk moet zijn. Dat kan niet anders. Maar zowel 5 + 5 seconden als 6 + 4 maken 10 seconden.


Zoals ik zojuist getiept heb misschien dubbel zoveel als gedacht?

Frans Veldman schreef op woensdag 6 januari 2010, 13:05:


Ik heb me bedacht dat we met alle biomechanische bespiegelingen via een détail eigenlijk op een zijspoor zijn beland als het erom gaat iets voor veel paarden te kunnen betekenen door uit te zoeken wat, ontdaan van alle franje, de panacee is tegen een veel voorkomende verkreupeling.

Wat is nu eigenlijk precies de onmisbare en essentieële component van dat rechtrichten?
Met de term "dressuur" kom ik helemaal nergens, want dat betekent voor iedereen iets anders. Blijkbaar zijn de mongolen, ijslanders en pampa-gaucho's ook fanatieke dressuurders want die schijnen nergens last van te hebben en doen het dus blijkbaar "goed"
Maar wat hebben allen die nergens last van hebben dan gemeen, als ik ervan uit ga dat de klacht (kreupel gereden / "scheef") geen verzinsel is?

muriel schreef op woensdag 6 januari 2010, 13:41:


Maar dat zwalkerige, dat niet rechtuit lopen, heb ik eerder in deze draad ergens al gesteld, is voor paarden natuurlijk.


Rechtuit lopen zoals mensen graag efficiënt meetkundig bezig zijn, moeten paarden nu juist echt leren. Kijk maar naar wissels van paarden; die zijn bijna nergens rechtuit.


Een karperrug (bolle rug) is, zover ik weet, altijd onaangenaam (stug) gevonden om op te rijden. Maar, wél erg sterk en dus fysiek probleemloos. Dit in tegenstelling tot "weke" (holle) ruggen.Een boogbrug is een slimmere constructie dan een hangbrug als het om draagkracht gaat.

Ans Jondral schreef op woensdag 6 januari 2010, 14:32:

[knip]

Met respect voor je hele verhaal, blijft "dressuur" voor mij een bepaalde vorm van een hobby met paarden.
Wat ik wil weten is wat het nou precies is, dat alle ruiters met probleemloze scheve paarden van heel verschilllende komaf en culturen met elkaar gemeen hebben, wat een andere groep wel problemen geeft.
Wat is nou de kern, zonder alle flauwekul erom heen, wat essentieel is en wat de ene groep blijkbaar goed doet en de andere niet?

Maria Delavega schreef op woensdag 6 januari 2010, 14:48:


hoi kijk ook even op deze 3 sites:) ik wil niks opleggen of promoten hoor maar ter vergelijking en om tot een goede keus te komen die het beste bij jou en je paard past:

http://www.paardenbegrijpen.nl/component/option,com_frontpage/Itemid,82

http://www.sincerita.nl/

http://www.avalonsruiterbegeleiding.nl/

zij werken alle 3 met rechtrichten etc. maar hebben beide een heel andere stijl bijv. marijke de jong heeft samen gewerkt met Dhr. de Bodt maar is verder gegaan, angela daar krijg ik les van werkt naar mijn mening een stuk fijner en zachtaardiger dan marijke en florien is heel goed in haar techniek

het fijne van deze 3 mensen is dat zij met alles op de grond beginnen, zowel aan de lange teugel als aan de longe en pas in een later stadium in het zadel klimmen zo heb jij en je paard de kans om goed te ontwikkelen en niet onnodige fouten te maken in het zadel, daarbij kent het paard dan alle oefeningen en dat helpt jou weer in het zadel

succes er mee

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 6 januari 2010, 15:24:

Cindy Helms schreef op woensdag 6 januari 2010, 15:52:


Ja, ho. Als ik zou denken dat hij dit nu nodig heeft, dan heb je gelijk.
Maar ik heb er in het verleden al diverse mensen bijgehaald. Het enige waar ze het met elkaar over eens waren was dat hij er geen last van heeft.
Ik heb vooralsnog geen reden gehad om hieraan te twijfelen. Ook in 10 jaar tijd met enige episodes van intensief gebruik is er nooit iets veranderd.

Een aantal jaar terug ben ik met hem onder begeleiding van iemand gymnastische oefeningen gaan doen. Dat hebben we 3 maanden volgehouden. Hij vond er niks aan, ik vond er niks aan.
Het hielp wel iets. Iets. Niet zoveel, maar wel iets. Maar dat de scheefheid nooit zou weggaan omdat er een lichamelijke basis was, was ook de instructrice wel duidelijk. Dit was trouwens in de rijbak, instructrice in het midden en aanwijzingen geven. Ik ging er daarom nu ook vanuit dat dit zo'n beetje de standaard lessituatie zou zijn, vandaar die "rondjes draaien in de bak".

Daarna waren er omstandigheden waarom er drie weken even niet gereden werd.

Na die drie weken was alle winst weg, waren we weer volledig terug bij af.

Ik zou er dus een levenslang project van moeten maken, terwijl eigenlijk iedereen me verzekerde dat er gewoon geen probleem IS.

Inmiddels hebben we meerdere paarden. Komend seizoen hoop ik ook met Khabal te starten. Ik wil niet zeggen dat Jack nu echt met pensioen is, maar een echt intensieve toekomst voor hem zie ik niet meer. Hij loopt gelukkig en pijnvrij rond met de andere paarden, zolang ik geen duidelijke indicatie heb dat er iets fout is, of verwacht wordt, ga ik ook niet iets repareren dat niet kapot is.

Wellicht heb ik de indruk gewekt dat hij zo ongeveer omvalt van de scheefheid. Nou heb ik als vergelijkingsmateriaal alleen onze andere paarden, dat hij de scheefste is wil natuurlijk ook nog niet zeggen dat hij een hopeloos geval is. Ik zie duidelijk de onregelmatigheid, maar velen zien het ook niet. Ik VOEL ook duidelijk enige onregelmatigheid, en draven op het ene been voelt anders aan dan draven op het andere been, en dat is bij Harisha bijvoorbeeld gewoon gelijk. Het kan ook best zijn dat ik een beetje te perfectionistisch ben.

Het is wel ons scheefste (minst rechtste?) paard, maar wel de sterkste. Nooit ziek, nooit kreupel, nooit moe. Neem hem mee naar de Ardennen, en hij rent dagenlang berg op en af alsof hij nooit anders heeft gedaan. Iemand die daar woonde en mee ging rijden was danig onder de indruk. Er is niets dat ook maar in de verste verte de suggestie geeft dat hij ergens last van heeft.

Jammer dat je niet dichterbij woont, ik zou je graag eens naar Jack willen laten kijken.


Ja, dat weet ik dus niet. Als je er iemand bijhaalt, dan krijg je automatisch het advies om, afhankelijk van het beroep van de betreffende expert, om zijn wervels recht te laten zetten, te laten gymnasticeren, speciaal beslag te gebruiken, een nieuw zadel te kopen, enzovoorts.
Maar het maakt allemaal geen (blijvend, of meer dan minimaal) verschil.

Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail."

Frans Veldman schreef op woensdag 6 januari 2010, 15:35:


Zal ik dan eens iets heel gewaagd gaan voorstellen?
Ik heb zo'n vermoedde wat het antwoordt gaat worden maar ach laat ik mijn vingers maar eens branden.

Zin als het weer wat beter is om samen (jij, Ilona en ik) het bos in te gaan en kijken of we van elkaar kunnen leren?
Beloof ik dat ik speciaal voor jullie bitloos en zonder extra hulpmiddelen rij (wel een boomzadel).
Stel ik wel voor om het bos bij Odoorneveen in te gaan omdat dat voor mij een nieuwe omgeving is, rijd altijd op het slenerzand en de bossen bij schoonoord/wezuperbrug.

Ik weet dat we waarschijnlijk best wel wat tegenstellingen hebben in het paardenhouden maar dat zou niet in de weg mogen staan om elkaar te helpen in mijn optiek.

Mmmm durf eigenlijk niet op verzenden te drukken omdat ik bang ben na dit bericht gelyncht.. Ach kan mij het schelen, ga nu op verzenden drukken........

Arabesk schreef op woensdag 6 januari 2010, 15:42:


ach ! ....ik dacht hier jack toch al in een vliegtuig te hebben zien zitten
met een groene merrie ernaast

misschien past Eddy wel in een vliegtuig
als je zorgt dat zijn staart niet tussen de deur zit
of rond het landingsgestel draait
en hem ook nog wil terugbrengen

e m kraak schreef op woensdag 6 januari 2010, 16:17:


Wij hebben het tijdens de lessen heelkunde (Universiteit Gent) van de paardenfysiotherapie op groot scherm mogen bestuderen. Het ging toen over subtiele mankers, waarvan het manken niet echt duidelijk was, dacht ik. Ik heb ze afgedrukt op slites, maar dat is zo klein weergegeven. Maar zelf bij subtiel 'manken' werden er behoorlijk wat verschillen gemeten dacht ik. Nu was ik zelf al aan het dromen om zo'n studie te doen ivm scheve paarden, maar de middelen ontbreken me vrees ik.
Zou wel een zeer zeer interessant onderzoek kunnen zijn.