eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 5 januari 2010, 20:34:


Klopt. En dat is wat je ziet bij kreupelheid. Het gewicht blijft hetzelfde, maar de tijdsduur vermindert. Nou zijn wij mensen ongelooflijk ritme-gevoelig, en kunnen 1% tijdsverkorting in een ritme feilloos detecteren. Als wij kreupelheid zien, dan zal het in die orde van grootte liggen. Leuk, maar 1% belastingsverschil is niet wereldschokkend, in ieder geval niet genoeg voor een verklaring.

Er is nog een effect, en dat is het laten vallen van het hoofd. Nog niet genoemd, maar de eerlijkheid gebied me dit te zeggen.
Tijdens het vallen van het hoofd hoeft DAT gewicht in ieder geval even niet te worden gedragen. Het weer optillen van dat hoofd wordt gedaan door het gezonde(re) been, dat dan het gewicht PLUS het opheffen voor zijn rekening krijgt. En zo is er dus toch een verschil in gewichtsbelasting.
Precies de reden waarom een kreupel paard zo loopt.
Maar, bij een paard dat zichtbaar zijn hoofd laat vallen heb je het niet meer over een "onregelmatigheid". Het is meer dan dat. En nu weet ik niet wat een paardenhoofd weegt, maar in de termen waarover wij spreken is het niet meer dan een pleister op de wonde. Peanuts. Dus een gering belastingsverschil bij een forse kreupelheid.

Frans

Frans Veldman schreef op dinsdag 5 januari 2010, 21:53:


En als je nou eens bedenkt dat een paard ipv 2 benen 4 benen en een hoofd op een lange hals heeft Frans, is het dan nog steeds onmogelijk dat een voorbeen ongelijk belast wordt?

Het is niet zo dat elk paard ongelijke voeten heeft, maar het is bijna onmogelijk dat een flink scheef paard geen ongelijke hoeven heeft.

Frans Veldman schreef op dinsdag 5 januari 2010, 22:01:


Maar Frans dan is er wel sprake van assymetrisch loopgedrag .en om je verklaring met de weegschalen aan te kaarten : Een paard heeft problemen met zijn linkervoorbeen (stel hé ,stel ) dan gaat hij in stilstand zoveel mogelijk zijn gewicht verdelen over rechtervoorbeen en linkerachterbeen en ga je inderdaad minder gewicht "zichtbaar meetbaar" kunnen vaststellen op de beide andere benen en ja dan spreek je hier ook over een A symmetrie
Het vallen van het hoofd is inderdaad een bijkomende verschijnsel maar als het reeds zover is spreken we niet mer over scheefheid maar over al dan niet chronische kreupelheid en DAAR gaat ook De Bodt geen ruiter opzetten om recht te rijden hoor

Frans Veldman schreef op dinsdag 5 januari 2010, 21:53:


Die bewering is nooit gemaakt. AdB geneest geen HKO.
Die HKO is vaak het gevolg van de a-symmetrie. Hij werkt aan die a-symmetrie niet aan de HKO. Dat blijft gewoon zoals het was.
(Alhoewel ik wel weet heb van paarden die door training verbetering tonen op RX-foto's maar dat zijn uitzonderingen.)
Maar je mist het punt. De oorzaak zit niet in dat straalbeen, maar in de spieren.

Maria Delavega schreef op dinsdag 5 januari 2010, 21:36:


Ha, hetzelfde als bij vliegtuigen. Bochten maak je niet met je rudder (roer achteraan de staart) maar door je vliegtuig precies de goede hellingshoek te geven. De bocht komt dan vanzelf, en je gewicht blijft exact onder je middelpunt. Ieder vliegtuig heeft daar zelfs een metertje voor, om te laten zien of je het goed doet. Heet heel deftig je "turn coordinator" maar is in wezen niets anders dan een soort kromme waterpas met een kogeltje erin. Zelfs in boeing 747's... High-tech. De bedoeling is dat het kogeltje niet van zijn plaats komt tijdens een bocht. Zie:



Er is inderdaad een link met paardrijden. Meer dan een.


Ja, daar zitten overeenkomsten.

Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail.

eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 5 januari 2010, 22:17:


Jawel en dat is ook meteen mijn enig bezwaar tegen hem. Ik heb daarvoor een andere oplossing gezocht en ben tot de conclusie gekomen dat dát niet nodig is. Werken volgens Piet Bakker is daar een prima antwoord op.
Je kunt met een kreupel paard uitstekend onbelast beginnen. Ik laat niemand op een kreupel paard zitten Voor mij heiligt het doel de middelen niet in dit geval.

Piet schreef op dinsdag 5 januari 2010, 22:09:


Pobeer het eens uit. Neem een bezem mee op de weegschaal, en ga afwisselend op je linker been staan en op je rechter been, en verzin wat dan ook met de bezem uitgestoken, om voor elkaar te krijgen dat je op je ene been minder weegt dan op het andere. Je mag de bezem voor je uit houden, volledig naar rechts of links uitsteken, omhoog houden, er extra gewicht aanhangen. Je mag de stand ook volledig veranderen als je op het andere been gaat staan. Wat je maar wilt.
Als jij twee foto's weet te produceren waarbij jij voor elkaar krijgt om op je ene been meer te wegen dan op het andere (met zelfde gewicht aan bezem, in welke positie dan ook), dan mag je jezelf nomineren voor de nobelprijs, want dan kunnen we de hele natuurkunde gaan herzien.


Hoeveel procent van de paarden die jij ziet hebben dermate ongelijke hoeven dat je daar een meer dan nominale scheefheid uit kunt afleiden?

Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail."