http://www.paardnatuurlijk.nl/cgi-bin/fotoserieshow.cgi?id=860

Oscar werd 5 jaar geleden ook afgeschreven door de DA. Hij loopt nog altijd vrolijk rond en er is niks met hem aan de hand. De problemen die Oscar destijds had waren waarschijnlijk veroorzaakt door niet behandelde wond aan zijn voet. Oscar kreeg zeker 10 hoefzweren en daarom liet ik een Xray maken. De donkere vlekken op de foto hadden niks met de problemen te maken en het blijkt dat veel paarden dit hebben alleen weet je het meestal niet. Het wordt pas zichtbaar als iemand een foto maakt.

Monique Meijer schreef op zondag 27 oktober 2013, 9:04:


toch vreemd. Ik zie de ezels van de buurman taxus eten, al jaren lang, toch schijnen ze er geen last van te hebben.

toevallig lees ik dit artikel op internet (uit 1977) en vind het advies van de DA frappant

"Een ander geval deed zich voor op een kleine fokkerij van paarden. In de lente had de eigenaar de taxusboom die zich in zijn hof bevond, geschoren en de takjes in de weide geworpen. Namiddags liet hij twee merries op de weide en haalde ze 's avonds terug binnen, blijkbaar zonder iets abnormaals bemerkt te hebben. Groot was dan ook zijn verwondering toen hij 's anderendaags 's morgens zijn paarden opnieuw wilde uitlaten één van de merries in een doodstrijd was gewikkeld en op advies van een dierenarts werd besloten het zieke dier voor een noodslachting naar het slachthuis te voeren. Nauwelijks één uur later stierf plots zijn tweede merrie. Bij een lijkschouwing stelde men vast dat het hart sterk uitgezet, de longen gestuwd en de darmen ontstoken waren; in de maag trof men taxustwijgjes aan. "

joop schreef op zondag 27 oktober 2013, 9:44:


Misschien eten ze er alleen af en toe een klein hapje van? En kan het dan geen kwaad?

joop schreef op zondag 27 oktober 2013, 9:44:


In de krant stond het volgende artikel:

http://www.oz-online.de/-news/artikel/116558/Zwei-Kuehe-an-Vergiftung-gestorben

Frans Veldman schreef op zaterdag 26 oktober 2013, 11:45:


je kan al die vooruitgang niet zomaar op het conto van de geneeskunde schrijven. Preventie en kennis van zaken speelt een grote rol. Sinds van Leeuwenhoek en Pasteur is er veel veranderd en ontdekt, en veel is in de geneeskunde toegepast. Maar ook in het dagelijkse leven. Hygiene is nu heel gewoon.
Het probleem is dat mensen de neiging hebben door te schieten. Wij spoelen zonder nadenken de WC door met zuiver drinkwater! nuttige afval wordt met kostbaar goed weggewerkt. Nu komt men hier weer een beetje op terug. Te veel hygiene is slecht voor de gezondheid, zo blijkt. Men wil elke dag onder de douche met doucheschuim, maar voor je gezondheid kan je het douchen beter beperken of jezelf gewoon afspoelen. Pasgeboren babies worden niet meer meteen in bad gegooid.

Ook in de geneeskunde is men ver doorgeschoten. Te pas en te onpas worden middelen voorgeschreven, gelukkig begint dit tij ook een beetje te keren. Is iemand somber gestemd, noemen we het depressief, en ipv wat minder te werken en meer in de natuur te gaan wandelen geven de dokters een pilletje, helaas pillen waar je al gauw verslaafd aan bent. Patient is eerst bij, maar later komt vaak spijt.
Ook in geval van kanker heerst dit probleem: de chemische middelen en bestraling zijn vaak zo fors dat de patient ongeveer bezwijkt, terwijl het lang niet zeker is of de doses wel redelijk zijn. Er wordt een protocol gevolgd en de gevolgen moet je maar afwachten.
Er zijn veel geneesmiddelen die al decenia worden voorgeschreven zonder dat het nodig is. De bijwerkingen van die middelen zijn vaak erger dan de kwaal!
Men is met vaccinaties totaal doorgeschoten en ook daar schijnen de gevolgen negatief te kunnen zijn.
In ieder geval: de winst zit bij de farmaceutische industrie die garen spint bij de overmedicatie door artsen.

Ik vind dit trouwens op PN ook een interessant fenomeen. Er moet voor alles een plant of middel, een kruid of supplement gevonden. Vaak lijken middelen te helpen, simpelweg omdat veel dingen vanzelf ook over gaan. Griep met pillen duurt een week en zonder pillen 7 dagen. Vaak is niks doen net zo heilzaam.
De grote vraag is: wanneer is het tijd om in te grijpen. En als je in moet grijpen neem dan de daarvoor beste middelen, of het nu allopatisch of een alternatief is maakt niks uit. Waren er geen antibiotica geweest, was ik ook allang begraven. Dat betekent niet dat ik soms voor de zekerheid maar AB slik, kijk wel uit.

Coralie schreef op zondag 27 oktober 2013, 9:51:


taxus is echt heel giftig en in kleine hoeveelheid al dodelijk.

joop schreef op zondag 27 oktober 2013, 10:24:


Maar niet voor de ezels van de buurman dus??

Wat misschien een idee is om paarden apart te houden maar toch samen op te laten lopen is een dubbel paddockparadijs, of 1 paard in het middenveld en 1 op het veld erom heen.

Mijn paarden hebben tijden van het jaar heel verschillende graasbehoeften. Het paard dat het meeste gras kan hebben staat in het midden. Hij heeft nogal verlatingsangst. Als ik twee velden naast elkaar zou maken en de anderen zouden naar het andere eind van hun veld lopen zou hij door het draad komen.

Nu heeft hij altijd het gevoel dat hij meekan. Ze groomen ook over het draad heen.

Dit is ook een handige en veilige manier om paarden aan ekaar te laten wennen voordat ze samen op een paddockparadij gaan.

Wetenschappers hebben stamcellen gekloond en onder verschillende omstandigheden in het lab opgekweekt. Dezelfde stamcellen veranderden onder verschillende factoren in verschillende soorten celweefsel: spier, bot, enzovoort

Zetten ze de stamcellen in een ongustige omgeving werden de cellen 'ziek'. Zetten ze het schaaltje op tijd terug in gunstige omstandigheden knapten ze weer op.

Je zou kunnen zeggen dat wij in feite niets anders zijn dan een grote verzameling gekloonde stamcellen. Zet ons in ongunstige omstadigheden worden we ziek, verbeteren we de omstandigheden op tijd dan knappen we op.

Er is enorm verzet tegen dit idee. Mensen zijn geneigd het op te vatten dat het hun 'schuld' is of dat ze iets 'verkeerd hebben gedaan' als ze de essentie van dit concept tot zich door laten dringen en ze worden toch ziek.

Op het moment dat je een discussie hierover aangaat raak je snel van het onderwerp biologie of geneeskunde af en begeef je je op het terrein van de theologie: Schuld, straf, verantwoordelijkheid, lot....

Het is prettiger om te denken dat ziekte volkomen toevallige pech is of de reden buiten jezelf bevindt. Als je er zelf niets aan kan doen kun je fijn de verantwoordelijkheid bij anderen neerleggen zoals de dokter en je fysio (en, als je wilt.. god).

Je hoeft dan niet kritisch naar jezelf te kijken en niet al die moeite te doen om je lichaam in zo gunstig mogelijke omstandigheden neer te zetten. Bewegen, gezonde voeding, voldoende vitamines & mineralen, een stressvrije en schone leefomgeving, waar hebben we dat ook alweer eerder gehoord dat dit een gunstig effect heeft??!?!?!

e m kraak schreef op zondag 27 oktober 2013, 0:06:


Hier ook een paar opmerkingen:

1) Juist als middelen niet giftig genoeg zijn en een deel van de nematoden laat leven veroorzaak je in rap tempo het ontstaan van resistentie. (Jij weet dat wel, maar de uitleg is voor degenen die dit niet inzien). Als een middel dermate giftig is dat alle nematoden het loodje leggen is er ook geeneen die nakomelingen krijgt. Maar als het middel minder giftig is en een deel van de populatie blijft leven, dan ben je in feite selectie aan het plegen om verder te fokken met de nematoden die een meer dan gemiddelde weerstand tegen het gif hadden. Wie blijft leven kon blijkbaar goed tegen het gif, en het zijn juist deze overblijvers die zich kunnen blijven voortplanten en hun goede bestandheid tegen het gif kunnen laten overerven aan hun nageslacht. Dit is hoe uiteindelijk resistentie ontstaat. Het is geen tekortkoming van het gif, maar nou eenmaal een evolutionair antwoord op bedreiging van de soort.

2) Ik ben het met je eens dat leefomstandigheden veel invloed kunnen hebben. We hebben hier katten die met enige regelmaat ontwormd moesten worden. Deden we dat niet op tijd, dan kropen er letterlijk wormen uit hun achterste. Sinds een jaar of twee zijn we overgeschakeld van kattebrokjes naar vers vlees. Slachtafval van de slager. En ineens zien we bij de katten nooit meer wormen...

Frans

Coralie schreef op zondag 27 oktober 2013, 0:35:


Gebitselementen kun je kwijtraken door tandvleesproblemen en door caries. Ik denk dat iedereen wel ergens een gaatje heeft gekregen in zijn glazuur, en daar helpt geen tandenstoker meer aan. Het gaat erom wat je daarna met het gat doet: een kruidnagel erin, een amalgaanvulling erin, een composietvulling erin, of een keramische inlay erin. Dit op volgorde van geavanceerdheid en de kans waarmee het betreffende gebitselement de rest van je leven mee kan blijven gaan. Me dunkt dat er een forse vooruitgang is geboekt!


Waarvan mijn tandarts zei dat het middel allang bekend is, maar dat het natriumcarbonaat dermate scherp is dat het maar de vraag is hoe lang het duurt voordat je je tandglazuur eraf hebt geschuurd. Gelukkig zijn er mensen die graag proefkonijn willen zijn. Laat je het ons straks weten als je tandvlees in prima conditie verkeert maar je ineens wel overal gaten krijgt?


Wie heeft het over vooroordelen? Het is een vooroordeel dat de reguliere geneeskunde alleen maar kommer en kwel brengt, en de alternatieve geneeskunde zaligmakend is. De feiten spreken dit loeihard tegen, als je terugkijkt in de geschiedenis toen we alleen nog maar alternatieve geneeskunde hadden maar nog geen wetenschap. De constatering dat de gemiddelde levensverwachting sinds het toepassen van een wetenschappelijke benadering zo ongeveer verdubbeld is, is geen vooroordeel maar een simpel feit.


Ik heb op het gebied van hoefonderhoud precies hetzelfde gedaan: Mijn schouders optrekken bij alle propaganda maar gewoon inventariseren in hoeverre een behandeling berust op een degelijke theorie. Noch de klassieke hoefsmeden noch de alternatieve geneeswijzen voldeden aan dit eenvoudige criterium.
Je kunt ook zeggen dat ik kritisch ben en niet alleen maar mooie praatjes geloof. Deze scepsis is er niet alleen tegenover alternatieve geneeswijzen maar ook tegenover hoefonderhoud, en inderdaad ook tegenover de reguliere geneeskunde.


Dank je!

Frans

joop schreef op zondag 27 oktober 2013, 10:24:

Niet voor ezels dus?

Martina schreef op zondag 27 oktober 2013, 13:19:


Hoe vaak en hoe veel werd gegeten?
Was de determinatie wel juist of betreft het iets uit het cultivar arboretum dat er sprekend op lijkt voor de leek?
Allemaal van belang, zonder data geen output. Blijf er maar beter van uitgaan dat taxus ook voor ezels giftig is.

Het zijn vragen hè, ik beweer niet dat het niet kan! Ik heb ook rare dingen meegemaakt, zoals 2 friezen die jaarlijks de ligusterheg (en dat was toch echt liguster, Ligustrum vulgare, gedetermineerd) langs hun weitje sloopten maar daar geen klachten door kregen terwijl ze daar volgens het boekje toch echt braaf iedere dag dood aan zouden moeten gaan. Misschien zat er een leger katten in ze verstopt met een batterij levens? Of... veel logischer, kwam die ligusterheg wellicht als veel minder of niet giftige variant (maar dat kun je aan de buitenkant niet zien) uit een tuincentrum.
Wat Taxus baccata (de echte) betreft: volgens Bouwman kan er, bij regelmatige opname van KLEINE hoeveelheden i.p.v. acute intoxicatie een verslaving ontstaan. Als letale dosis wordt 100-200 gr genoemd voor een paard.

Ik noem Bouwman (isbn 90 6255358 3) regelmatig omdat ik sinds het verschijnen in 1988 nog geen flauwekul in zijn giftige planten lijst heb kunnen ontdekken. Alles redelijk onderbouwd, incl. info over de giftige bestanddelen en waarom.

Maar, ik blijf stug volhouden, we hadden het over planten die paarden laten staan!
Dat zal niet zijn omdat ze mogelijk giftig zijn maar vooral omdat ze vies smaken.
Weet iemand iets over wijnrank (wingerd/druiven)? Giftig of paardensnoepgoed?

KimenGraciano schreef op zaterdag 26 oktober 2013, 12:44:


Maar als hij niet goedgekeurd wordt? Meteen ballen eraf dan?
En mocht hij wel goedgekeurd worden, is het incidenteel mogen verkrachten van een voor hem vreemde merrie dan zijn enige seksuele divertissement?
Hoe stel je het je voor?
Begrijp me niet verkeerd, ik ben denk ik wel de grootste hengstengek van PN

Frans Veldman schreef op zondag 27 oktober 2013, 12:21:


Er is veel veranderd de laatste jaren, we zijn veel bewuster geworden, in ieder geval bij mij.
Mijn paarden eten hooi en gras , mijn katten eten een mix van vlees en vis, mijn honden idem maar dan met pens, ik eet voor 90% voeding met een zo laag mogelijke glycemische waarde, (zou 100% kunnen zijn als ik niet van die vervelende gewoontes had ) Ik weet zeker dat Paardnatuurlijk meehelpt om ook Mensnatuurlijk te worden

Piet

Elke dag één keer de rasp heen en weer halen

is óók bekappen